Τώρα με έβαλε σε σκέψεις το βίντεο από πάνω, για το εάν πρέπει να δω και τηλεοπτικά
το ματς, πριν γράψω, αλλά δεν βαριέσαι, θα τα γράψω όπως τα είδα..
Για μένα ήταν ένα ξεμπούκωμα το σημερινό μάτς.
Για την ομάδα, που αισθάνεται την πίεση
αλλά και για τον κόσμο, τον κόσμο εκείνον
που θέλει να πανηγυρίσει δίπλα στην ομάδα.
Δεν είναι κακό να είσαι χαρούμενος, δεν είναι απαραίτητο
να υπάρχει πάντα ένα "αλλά".
Αυτή η ομάδα, αυτός ο προπονητής
και πολλοί από αυτούς τους παίχτες μας βγάλαν Ευρώπη.
Ο Αλέξης Μιχαήλ, αυτός που έβαλε το πρώτο Ευρωπαϊκό γκόλ,
ήταν εκεί για να τους μαζέψει όλους στην κερκίδα στο τέλος,
μαζί με τον Νιαρχάκο, μαζί με τον Γιάννη Πετράκη, μαζί με τον μεγάλο Γιάννη Πετράκη,
ήταν εκεί για να πανηγυρίσουν με τον κόσμο του ΠΑΣ,
που ήθελε να πανηγυρίσει,
που ήθελε να είναι χαρούμενος,
χωρίς "αλλά"
Είμαι σίγουρος πως από τον πρώτο στην κερκίδα
μέχρι τον τελευταίο στα αποδυτήρια, γνωρίζουν πως δεν σκοτώσαμε
και κάνα θηρίο σήμερα,
όμως ξεμπουκώσαμε ρε φίλε και δεν θέλουμε άλλα "αλλά"
τουλάχιστον για σήμερα..
Υ.Γ.
Συγχαρητήρια στα παιδιά στην κερκίδα που νομίζω ο πυρήνας
ήταν από τους Discorder (συγχωρέστε με αν κάνω λάθος, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία)
πάντα τέτοια και καλύτερα!