Ο Στέφανος Αθανασιάδης στο Gazzetta «Δεν είδα τη φιέστα, δεν μπήκα καν στη διαδικασία»
Αν γυρνούσε πίσω το χρόνο, πάλι τα ίδια θα έκανε. Δεν μετανιώνει για τα λάθη του, ούτε για την περισσότερη δουλειά που θα έπρεπε να είχε ρίξει. «Είχα το μυαλό μου αλλού». Αγάπησε πολύ τον ΠΑΟΚ, αλλά δεν άντεξε να δει τη φιέστα. Δεν μπορούσε να δεχτεί ότι δεν ήταν μέλος αυτής της παρέας. «Μου έστελνε η κοπέλα μου φωτογραφίες και videos και της είπα να μην μου ξαναστείλει τίποτα αν δεν θέλει να σκοτωθούμε». Με τον Σαββίδη, ο οποίος «έσωσε τον ΠΑΟΚ», ήρθε πολλές φορές σε ρήξη. «Είχε τα δίκια του, αλλά εγώ πλήρωσα το μάρμαρο λίγο παραπάνω».
Όταν πλέον δεν άντεξε το «για όλα φταίει ο Κλάους», έφυγε αν κι ο Λουτσέσκου τον ήθελε.
Πέντε χρόνια μετά την αποχώρησή του από τον ΠΑΟΚ, ο Στέφανος Αθανασιάδης ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του και της ποδοσφαιρικής του καριέρας στο Gazzetta, το οποίο τον συνάντησε στην Καρδίτσα.
Από τον Σάντος τον οποίο «ούτε να τον κοιτάξω δεν μπορούσα», μέχρι τον Ζαγοράκη για τον οποίο ευχόταν «μην καθίσει απέναντί μου και μου βρει κάτι να πει». Η κόντρα με τον Ολυμπιακό, το «διπλό» στο Λονδίνο όταν «σφύριζαν τα δοκάρια», το «πέσιμο» που... έφαγε από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, το «απόψε θα καπνίσεις και θα πιεις» του Τούντορ κι η φωτογραφία στην παραλία μετά τον αποκλεισμό από τον Άγιαξ που τον τελείωσε...
«Σταμάτησα να διαβάζω τι γράφουν, στεναχωριόμουν για τους γονείς μου»
Εχουν περάσει πέντε χρόνια που βρίσκεσαι μακριά από τον ΠΑΟΚ. Εχεις επαφές με την ομάδα; Πηγαίνεις στο γήπεδο;
«Από το 2017 που έφυγα από τον ΠΑΟΚ δεν έχω επαφές με κανέναν στην ομάδα, δεν έχω πάει καν στην Τούμπα. Πού και πού μιλάω με τον φροντιστή με τον οποίο συνυπήρξαμε για χρόνια στην ομάδα».
Όλα αυτά τα χρόνια σίγουρα θα διάβασες και πράγματα για εσένα που δεν ήταν αλήθεια. Πώς το διαχειρίστηκες αυτό;
«Σταμάτησα να τα διαβάζω. Δεν διάβαζα ποτέ σχόλια για να σας πω την αλήθεια. Δεν έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να μπω κάτω από ένα άρθρο για να δω τι γράφει ο καθένας, δεν έδινα ποτέ σημασία. Πιο πολύ στεναχωριόμουν διότι μπορεί να επηρέαζαν όλα αυτά τους γονείς μου. Δηλαδή όντως επηρεάζονταν. Να υπήρχαν 200-300 σχόλια, να τα διάβαζαν εκείνοι κι άντε μετά να τους πω "μην μπαίνετε να διαβάζετε"».
«Η μάνα μου με έκραξε για το ρολόι στον λαιμό»
Τι ήταν αυτό που είχε στεναχωρήσει περισσότερο τους γονείς σου;
«Το τατουάζ με το ρολόι στον λαιμό. Ξεκίνησε το κράξιμο... Μου έλεγε η μάνα μου “τι το ήθελες και το έκανες”; Δεν μου είχε πει τίποτα για κανένα άλλο τατουάζ και για τίποτα άλλο απ' όσα έχω κάνει στη ζωή μου και της έλεγα εγώ “κόλλησες με το ρολόι; Άσε το ρολόι, και τι έγινε;”».
Γιατί το έκανες; Πώς το αποφάσισες;
«Τίποτα... Ξύπνησα μια Δευτέρα πρωί και πήγα να το κάνω».
Η ώρα που έχεις επιλέξει στο ρολόι σημαίνει κάτι;
«Τίποτα. Άλλα αντί άλλων. Είπα σ' αυτόν που μου το έκανε να βάλει τους δείκτες κάθετα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Μου έδειχνε κάτι άγκυρες και του λέω “τι άγκυρες;”... Είδα με τον Γιώργο Μαυρίδη κάτι κόκκαλα και του είπα να μου τα βάλει πάνω στο ρολόι».
Ο Μαυρίδης σού έχει “χτυπήσει” όλα τα τατουάζ;
«Σχεδόν τα περισσότερα. Και στην Αθήνα έχω κάνει μερικά»
Πόσα τατουάζ έχεις;
«Εχω στα χέρια, στο στήθος όλο, στο καλάμι, στα πλευρά... Στα πλευρά δεν ξανακάνω ποτέ, για κανέναν λόγο. Όταν το έκανα ανέβασα πυρετό το βράδυ, δεν μπορούσα ούτε το σεντόνι να με ακουμπάει. Δεν ξανακάνω που να με πληρώνουν, με πέθανε. Μπορώ να γεμίσω όλο μου το σώμα, αλλά στα πλευρά ποτέ ξανά. Εχω κάνει ολόκληρη την Αγιά Σοφιά».
Είχες ποτέ το άγχος μήπως τα βαρεθείς;
«Δεν είμαι τέτοιος τύπος. Μερικά τα έχω ξεχάσει ότι υπάρχουν. Καμιά φορά δεν θυμάμαι ότι έχω τατουάζ στον λαιμό, δεν βαρέθηκα ποτέ κανένα».
Πότε έκανες το πρώτο;
«Ήμουν 16 ή 17 ετών. Δεν θυμάμαι ακριβώς».
Σου είπαν τότε κάτι οι γονείς σου;
«Όχι. Κι ο πατέρας μου έχει χτυπήσει κάτι αρχικά, είχε κι αλογοουρά μέχρι τον κώλο. Το τατουάζ το έκανε μόνος του στον στρατό».
Με τον Μαυρίδη έχεις καμία ωραία ιστορία να μας πεις;
«Εχουμε καλή σχέση, είναι τρομερό παιδί. Είναι λίγο παρεξηγημένος με τον τρόπο που τα λέει και το στιλ που έχει. Πολλές φορές τον κράζω κι εγώ, ειδικά μετά το Nomads που μπήκε. Μας στεναχώρησε πολύ κι ο χαμός της Μόλι (σ. το σκυλάκι του). Την είχε μαζί του παντού, πάνω στο μηχανάκι. Δεν μπορούσε να μου μιλήσει καν στο τηλέφωνο τότε, δεν μπορούσε να ηρεμήσει».
Από το Λάκκωμα Χαλκιδικής κάθε μέρα στη Θεσσαλονίκη για να γίνει ο... Κλάους
Ξεκινήσαμε ανάποδα τη συνέντευξη... Ας το πιάσουμε τώρα από την αρχή. Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
«Τα θυμάμαι στο χωριό, στο Λάκκωμα Χαλκιδικής. Θυμάμαι να παίζω στον Διγενή Λακκώματος. Ο πατέρας μου έπαιζε μπάλα, ο αδερφός της μάνας μου έπαιζε κι αυτός. Ερχεται μια μέρα στο σχολείο στο χωριό ο θείος μου και μου είπε να με πάει να δοκιμαστώ στον ΠΑΟΚ. Τι ήθελε να μου το πει! Μετά, το σχολείο δεν υπήρχε για εμένα. Πήγα και δοκιμάστηκα και μου είπαν το κλασικό: “Θα σε πάρουμε τηλέφωνο”. Όντως όμως με πήραν τηλέφωνο κι άρχισα να παίζω στην ακαδημία του ΠΑΟΚ».
Θυμάσαι ποιος σε πήρε τηλέφωνο;
«Ο Τόνυ Νικέας, ήταν προπονητής. Ξεκίνησε το "πήγαινε – έλα" από το χωριό. Φεύγαμε από το Λάκκωμα με το αμάξι για να κάνω προπόνηση μέχρι το απόγευμα και να γυρίσω πίσω».
Πόσο χρονών ήσουν τότε;
«Περίπου 8-9 ετών. Αυτό γινόταν τρεις φορές την εβδομάδα. Ξεκίνησα ως στόπερ και αμυντικός χαφ. Μετά Γυμνάσιο και Λύκειο πήγα στο Αθλητικό της Καλαμαριάς. Επίσης ανήκα στη Μικτή Θεσσαλονίκης, όταν πια οι προπονήσεις είχαν γίνει καθημερινές. Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή είχα προπονήσεις και με το σχολείο στις 07.30 το πρωί. Μετά είχα προπονήσεις και με τον ΠΑΟΚ, ενώ την Τρίτη είχα προπονήσεις και με την Μικτή. Κενή μέρα δεν υπήρχε, μας είχαν “φάει” τα δρομολόγια. Ο πατέρας μου με πήγαινε το πρωί και με γυρνούσε το απόγευμα».
Για τι απόσταση μιλάμε;
«Η Θεσσαλονίκη από το χωριό είναι γύρω στα 30 χιλιόμετρα. Εκεί που κάναμε προπονήσεις με τον ΠΑΟΚ είναι 45-50 χιλιόμετρα».
«Όταν ο ανιψιός μου μού είπε ότι παίζει στον Ολυμπιακό Θεσσαλονίκης του είπα "καλά ρε π#ΟSτη, άλλη ομάδα δεν υπάρχει;"»
Οι γονείς σου τι δουλειά έκαναν;
«Ο πατέρας μου είχε ένα μαγαζί στο χωριό, η μαμά οικιακά αλλά βοηθούσε και στην ταβέρνα. Εχω και μια αδερφή που είναι παντρεμένη με παπά. Εχουν τρία παιδάκια, ο ένας παίζει μπάλα. Είναι τελείως διαφορετικός από εμένα. Κάνει διατροφή, εργομετρικά. Προσέχει πολύ».
Πού παίζει;
«Στον Ολυμπιακό Θεσσαλονίκης. Εχω να τον δω καιρό να παίζει...».
Είναι κι Ολυμπιακός;
«Είπαμε, μην τον αφήσουμε και τόσο free. Στην αρχή έπαιζε στον Άρη Κασσάνδρας. Τον κοιτάζω και του λέω: “Ρε συ, άλλη ομάδα δεν βρήκες”; Ξέρετε στον χαβαλέ. Μου είπε ότι δεν υπήρχε άλλη ομάδα στο χωριό. Ε, τι να του πω; Τον άφησα να πάει εκεί. Με πήρε τηλέφωνο το καλοκαίρι και μου λέει “πήγα και δοκιμάστηκα”. Του ρώτησα πού. Μου απάντησε στον “Ολυμπιακό”. Λέω μέσα μου “με δουλεύει αυτός”. Του λέω “ρε μ@λ@κ@ θα με τρελάνεις”; Μου είπε ότι πήγε εκεί και τον πήραν. “Ποιο νούμερο πήρες”; Μου είπε το 33. “Ετσι μπράβο, συνέχισε έτσι”, του είπα. Είχε το νούμερό μου».
Είναι επιθετικός κι αυτός;
«Όχι στόπερ».
Βλέπεις να έχει προοπτική;
«Εχει το κορμί, είναι στο ύψος μου τώρα. Κι εγώ μέχρι την ηλικία του στόπερ έπαιζα, μετά το γύρισα. Του είπα κι εγώ “κάτσε πίσω, δεν είσαι για πιο μπροστά”».
Ατεχνος;
«Κλασικός αμυντικός, βαρύ κορμί».
Καλά, εσύ που είσαι ο “Κλάους του ΠΑΟΚ” δεν πήρες ποτέ τηλέφωνο στον ΠΑΟΚ να τον πάρουν γιατί είναι ανιψιός σου;
«Να σας πω την αλήθεια είχε πάει να δοκιμαστεί εκεί αλλά δεν έκανα καμία κίνηση εγώ. Είχε και το επώνυμο “Μαυρίδης”, δεν είναι Αθανασιάδης. Δεν ήθελα να τον πάρουν επειδή πήρα εγώ τηλέφωνο. Ό,τι κάνει θέλω να το κάνει μόνος του. Αν αξίζει ας παίξει, με το ζόρι να τον σπρώξουμε; Αφού έκανε τις πρώτες προπονήσεις, πήρα τηλέφωνο να ρωτήσω για το πώς τον βλέπουν. Όταν με ρώτησαν γιατί ρωτάω κι αν έχω σχέση μαζί του, τους είπα απλά ότι είναι ανιψιός μου. Μου είπαν ότι είναι πιο πίσω σε σχέση με τ' άλλα παιδιά, είπα “ΟΚ” κι αυτό ήταν. Δεν θα ήταν σωστό και για τα υπόλοιπα παιδιά να τους πω να τον πάρουν. Γιατί να πάρει τη θέση από ένα παιδί που ίσως αξίζει περισσότερο;».
«Ο Παπα-ΠΑΟΚ εχει κάτι μαγικό και μόνο που σε παίρνει αγκαλιά»
Με τη θρησκεία, ως οικογένεια, έχετε στενή επαφή;
«Πιστεύουμε πολύ. Εχουμε και τον γαμπρό τώρα, αλλά όλα είναι σε φυσιολογικά επίπεδα».
Τώρα με τον κορονοϊό, αρκετοί πιστοί δεν εμβολιάζονται. Σας αγγίζει εσάς αυτή η άποψη ή θεωρείτε ότι είναι άλλο η πίστη κι άλλο η επιστήμη;
«Η μάνα μου κι ο πατέρας μου που πιστεύουν στον Θεό έχουν κάνει όλες τις δόσεις εμβολίου. Η επιστήμη έχει εξελιχθεί ρε παιδιά, δεν είμαστε εναντίον. Κάτι υπάρχει. Δεν μπορεί να ξύπνησαν μια μέρα και να μας είπαν “κάν' τε το εμβόλιο”. Εγώ τα έκανα. Ο γαμπρός μου δεν είναι ούτε υπέρ, ούτε κατά. Το καλοκαίρι πήγα στο Άγιο Όρος και μίλησα με πολλούς μοναχούς. Κι αυτοί δεν είναι ούτε υπέρ, αλλά ούτε κατά. Δεν θα πουν σε κανέναν να το κάνουν ή να μην τον κάνουν. Εγώ τα έκανα και κόλλησα... Οι μοναχοί σε κανέναν δεν λένε να μην κάνουν το εμβόλιο κι απ' ό,τι κατάλαβα πολλοί απ' αυτούς το έχουν κάνει. Ούτε πιέζουμε, ούτε καταδικάζουμε. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει».
Με τον Παπά Ανδρέα Κεφαλογιάννη στην Κρήτη πώς αποκτήσατε σχέσεις;
«Είχαμε κατέβει κάποτε στην Κρήτη με τον ΠΑΟΚ για να παίξουμε με τον ΟΦΗ και ήρθε στο ξενοδοχείο για να γνωριστούμε από κοντά. Μου έδωσε ένα μαχαίρι με μια μαντινάδα και από τότε κρατήσαμε σχέσεις. Τον είχα επισκεφθεί κι εγώ στα Ανώγεια».
Ο Παπα-ΠΑΟΚ;
«Ο Παπα-Χρήστος είναι λατρεία. Μόνο που τον κοιτάς και παίρνει στην αγκαλιά του... Δεν ξέρω, αυτός ο άνθρωπος κάτι έχει. Εχει κάτι μαγικό που σε απορροφά. Αυτά που λέει σε αγγίζουν πάρα πολύ».
«Δεν το είχα να μπαίνω στα γυμναστήρια»
Μας είπες πιο πριν ότι ο ανιψιός σου δεν είναι σαν εσένα. Θεωρείς ότι θα έπρεπε να δουλεύεις πιο πολύ;
«Εγώ δεν το είχα ποτέ μου, είναι και το σκαρί μου τέτοιο. Δεν το είχα να μπαίνω στα γυμναστήρια. Ναι μεν έκανα τα βασικά, ψιλοπρόσεχα αλλά ως εκεί. Το έξτρα δεν το έκανα».
Αν το έκανες, αυτό το έξτρα που λες, θα είχες φτάσει σε υψηλότερο επίπεδο;
«Ενδεχομένως να είχα κάνει το επόμενο βήμα στο εξωτερικό. Μια καλύτερη καριέρα στο εξωτερικό. Αν είχα βγει στο εξωτερικό πιο μικρός, όλα αυτά τα έξτρα θα τα έκανα. Εδώ δεν τα έκανα, είναι τέτοια η νοοτροπία του Ελληνα ποδοσφαιριστή».
Το μετανιώνεις ή όχι;
«Δεν τα έκανα. Τώρα δεν γυρνάει πίσω. Όταν έπρεπε να τα κάνω, δεν είχα το μυαλό. Είχα το μυαλό μου αλλού».
«Ναι, κάποιες φορές ξέφευγα, ειδικά με τα αυτοκίνητα»
Επειδή ήσουν από μικρός στον ΠΑΟΚ, ψωνίστηκες ποτέ; Καβάλησες το καλάμι;
«Υπήρξαν πολλές στιγμές στον ΠΑΟΚ – ειδικά μετά από γκολ και επιτυχίες... Είναι και εμφάνισή μου τέτοια με τα τατουάζ. Ο πολύς κόσμος μπορεί να θεωρούσε ότι είμαι απόμακρος και δεν μιλάω. Ίσως να σκέφτονταν ότι είμαι ψώνιο, αλλά αν μιλήσεις με ανθρώπους που με ξέρουν θα σου πουν ότι αυτό δεν ίσχυε ούτε μία στο εκατομμύριο».
Εσύ όμως ένιωσες να ξεφεύγεις και να είπες στον εαυτό σου ότι έπρεπε να βάλεις ένα όριο;
«Ναι, κάποιες φορές ξέφευγα, ειδικά με τα αυτοκίνητα. Σε εκείνη την ηλικία που ήμουν, όποιος και αν ήταν στη θέση μου τα ίδια θα έκανε. Δεν κατηγορώ τα παιδιά που τα κάνουν τώρα, αλλά δεν κατηγορώ κι εμένα. Ήθελα και τα έκανα. Δεν με έβαζε κανένας να τα κάνω και δεν μου είπε και κανείς να μην τα κάνω».
Επειδή ήσουν δημόσιο πρόσωπο, ένιωσες ότι παραβιάζεται η προσωπική σου ζωή έχοντας την ανάγκη να περνάς απαρατήρητος;
«Υπήρξαν φορές στη Θεσσαλονίκη που πήγαινα από τα στενά. Με ρωτούσε η κοπέλα μου “γιατί πάμε από πίσω;”. Αυτό συνέβαινε και σε νίκες και ήττες. Ήθελα να πάω για έναν καφέ και δεν ήθελα να βγω στην παραλιακή».
«Με τον ερχομό του Δώνη όλοι έμαθαν το "Κλάους", υπήρχαν παιδιά που ξερνούσαν από το άγχος»
Πότε κατάλαβες ότι είσαι ο «Κλάους» κι όχι ο Στέφανος Αθανασιάδης; Ότι δεν είσαι “ένας ακόμα παίκτης” για τον κόσμο και την ομάδα;
«Με τον ερχομό του Δώνη, το 2012 αν δεν κάνω λάθος, ήταν μία από τις καλύτερες χρονιές που είχα κάνει. Τότε έμαθαν όλοι το “Κλάους” και έγραφαν μόνο για τον “Κλάους”. Νωρίτερα μόνο οι δικοί μου το ήξεραν. Αποδεχόμουν, όμως, όλο αυτό το βάρος. Είχα γίνει ο πρώτος επιθετικός στην ομάδα και έλεγα από μέσα μου “τώρα τι γίνεται; Δυσκολεύουν τα πράγματα, υπάρχουν απαιτήσεις. Δεν είσαι άλλο μικρός. Δεν είσαι ο μικρός που θα μπει να παίξει για λίγο”».
Επειδή ο πολύς κόσμος μπορεί να μην το ξέρει, θέλεις να μας πεις πώς βγήκε το Κλάους;
«Ο νονός μου είναι Γερμανός, λέγεται Στέφανος - Νικόλαος. Το Νικόλαος στα γερμανικά είναι Κλάους και ήθελε να μου δώσει το όνομά του. Ετσι έμεινε το Κλάους».
Ενιωσες ποτέ άγχος και πίεση ότι ο ΠΑΟΚ κρέμεται από εσένα;
«Το σκεφτόμουν αλλά δεν με επηρέαζε. Δεν είχα το άγχος ότι έπρεπε να αποδείξω πράγματα».
Επαιζες, δηλαδή, με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» και δεν είχες άγχος;
«Ποτέ! Είχα άγχος μέχρι να φτάσω στο ματς, να ξεντυθώ και να μπω μέσα. Μετά τίποτα. Είχα το δημιουργικό άγχος. Υπήρχαν, όμως, παιδιά που ξερνούσαν από το άγχος. Τους έτρωγε το άγχος».
Σε έτρεφε το άγχος;
«Ναι, το περίμενα το μεγάλο άγχος. Είχα άγχος επειδή το περίμενα, απ' αυτήν την άποψη».
«Δεν έλεγα ποτέ στους συμπαίκτες μου “εγώ είμαι, καθίστε κάτω”»
Ενιωσες ηγέτης στα αποδυτήρια; Θυμάσαι κάποια αρχηγική ομιλία;
«Δεν έβγαινα να το παίξω κάποιος. Ήμασταν και μια παρέα Ελλήνων κι απλά λέγαμε “μ@λ@κες, πάμε να νικήσουμε”. Δεν τους έλεγα ποτέ “εγώ είμαι, καθίστε κάτω”. Βοηθούσα και τους μικρούς και τους ξένους. Όποιο παιδί χρειαζόταν βοήθεια ήμουν δίπλα του, να του δείξω κάτι, να του πω κάτι. Και μέσα στα αποδυτήρια ό,τι ήθελε το κάθε παιδί του το παρείχα».
Θυμάσαι κάποια συγκεκριμένη ιστορία να μας πεις;
«Με τον Τζάλμα Κάμπος. Αν θυμάμαι καλά, μου είπε μετά από μια προπόνηση ότι ήθελε να πάμε να ψωνίσει κάτι. Του είπα “πάμε”. Μιλάμε ότι αυτό έγινε 4-5 μήνες μετά την άφιξή του, δεν ξέρω τι έκανε νωρίτερα, πού πήγαινε και τι έκανε. Τον πήγα σ' ένα μαγαζί κι εντυπωσιάστηκε, δεν το γνώριζε. “Μάλλον δεν ήξερες ποιον να ρωτήσεις”, του είπα. Στη συνέχεια πήγαμε να φάμε κάτι σ' ένα μαγαζί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ξετρελάθηκε. Του είπα “εδώ θα έρχεσαι πλέον”. Μια μέρα, ο Τζάλμα συνάντησε την κοπέλα μου και της είπε πως ένιωθε ότι είμαι επικίνδυνος. “Είμαι στη Θεσσαλονίκη 4-5 μήνες, σε μία μέρα με πήγε σε 1-2 μέρη κι έμαθα τα πάντα γι' αυτόν”, της είπε».
«Ο Σάντος πλάκες; Τρελοί είστε;»
Ποιος προπονητής στον ΠΑΟΚ σε βοήθησε να κάνεις το ξεπέταγμά σου;
«Σαν προπονητής ο Σάντος, ο οποίος με έστειλε δανεικό στον Πανσερραϊκό. Ήξερε ακριβώς τι ήθελε και πώς θα το πάρει».
Σου είχε μιλήσει καθόλου;
«Δεν μιλούσε σε άνθρωπο, είναι λίγο απόμακρος. Δεν γελούσε ποτέ. Νομίζω πως μόνο μία φορά στην Εθνική τον είδα να γελάει. Αν δεν κάνω λάθος ήταν όταν πήγαμε να παίξουμε φιλικό με το Εκουαδόρ στη Νέα Υόρκη. Την ευκαιρία μου την έδωσε ο Μάκης Χάβος, μετά ήταν ο Μπόλονι με τον οποίο κάναμε τη χρονιά κόντρα στην Τότεναμ. Καθιερώθηκα με τον Δώνη, ο οποίος μου έδωσε το περιβραχιόνιο. Με είχε ρωτήσει αν μπορώ να σηκώσω το βάρος».
Ο Σάντος δεχόταν πλάκες;
«Όχι, τι πλάκες; Τρελοί είστε; Από εμάς όχι, από τους πιο μεγάλους δεν ξέρω... Τότε ήμουν πιτσιρικάς κι ούτε να τον κοιτάξω δεν μπορούσα, ήταν πολύ αυστηρός».
Κι ο Μπόλονι, όμως, το είχε αυτό.
«Ναι, το είχε κι αυτός αλλά ήταν πιο πολύ του χαβαλέ. Ερχόταν στους μικρούς, σε πείραζε. Ήταν ωραίος τύπος ο Μπόλονι».
«Ο ΠΑΟΚ είναι πολύ δύσκολη ομάδα, ο κόσμος ήταν διψασμένος για τίτλους»
Ο ΠΑΟΚ τελικά είναι εύκολη ή δύσκολη ομάδα;
«Πολύ δύσκολη ομάδα. Για εμάς που ξεκινήσαμε απ' αυτήν την ομάδα, από τις ακαδημίες ειδικά, είναι πολύ δύσκολη, γιατί καταλαβαίνουμε και τη νοοτροπία. Δύσκολη από πολλές απόψεις».
Είναι κι ο κόσμος που το κάνει τόσο δύσκολο;
«Ήταν ο κόσμος που ήταν τόσο διψασμένος για έναν τίτλο και δεν είχε πάρει για πολλά χρόνια. Ήταν τα “πέτρινα χρόνια” που δεν είχε ο ΠΑΟΚ δυνατές διοικήσεις. Ήταν το διάστημα που δεν ήταν δυνατός ο Άρης, ο Ηρακλής είχε υποβιβαστεί κι όλοι περίμεναν από τον ΠΑΟΚ να πάρει τίτλο. Δεν γινόταν το κλικ και στην Ευρώπη, γι' αυτό υπήρχε γκρίνια».
Πώς νιώθεις που έβαλες το λιθαράκι σου για να ξεφύγει η ομάδα απ' όλο αυτό;
«Με την αλλαγή της διοίκησης ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Το βασικότερο ήταν οι πληρωμές, αλλά και γύρω γύρω από την ομάδα έγιναν πράγματα, όπως το προπονητικό κέντρο. Και μέσα στο προπονητικό κέντρο υπήρχαν πλέον πράγματα που μπορεί να μην υπάρχουν και σε ομάδες μεγαλύτερου βεληνεκούς. Από εκεί και ύστερα φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να έρθει κάποιος τίτλος. Χάσαμε το Κύπελλο από τον Παναθηναϊκό και μετά πήραμε το Κύπελλο στον Βόλο. Αν δεν είχε έρθει ο Σαββίδης δεν ξέρω τι θα γινόταν η ομάδα, έριξε πολλά λεφτά. Κακά τα ψέματα, αυτή είναι η αλήθεια. Οι συνθήκες για να δουλέψουν οι παίκτες ήταν πλέον οι κατάλληλες για να αποδώσουν και να φέρουν τρόπαια».
Είναι αυτό και μια απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι έριξε τόσα χρήματα για να πάρει ένα πρωτάθλημα;
«Τα λεφτά δεν τα έριξε για να πάρει μόνο ένα πρωτάθλημα. Τα εκατομμύρια τα έριξε για να απαλλαγεί η ομάδα από τα χρέη, για γήπεδα, προπονητικό, μηχανήματα. Δεν πλήρωσε τόσα χρήματα για να πάρει μόνο ένα Κύπελλο ή ένα Πρωτάθλημα. Τα χρέη υπήρχαν χρόνια στην ομάδα, δεν ξέρουμε αν θα υπήρχε άλλος άνθρωπος να μπει στη διαδικασία να τα πληρώσει».
«Ο Σαββίδης είχε παράπονα από εμένα, αλλά πλήρωσα το μάρμαρο λίγο παραπάνω»
Πώς ήταν ως χαρακτήρας ο Σαββίδης στο διάστημα που τον έζησες;
«Δύσκολος χαρακτήρας. “Καθαρός” Πόντιος, θέλει να γίνονται όλα με τον δικό του τρόπο».
Από εσένα είχε κάποιο παράπονο;
«Σίγουρα. Και με το δίκιο του ίσως πολλές φορές. Είχα κάνει ένα μεγάλο συμβόλαιο και περίμενε πράγματα. Εκανα πράγματα αλλά έκανα και μια κοιλιά και το πλήρωσα λίγο παραπάνω το μάρμαρο».
Στο είχε εκφράσει;
«Ανά διαστήματα είχαμε έρθει σε ρήξη πολλές φορές».
Ο λόγος ήταν αγωνιστικός;
«Και εξωαγωνιστικός. Για διάφορα θέματα, αλλά πάντα μιλούσαμε. Μπορεί να μην συμφωνούσα σ' αυτά που έλεγε ή να μην συμφωνούσε εκείνος σ' αυτά που του έλεγα, αλλά έτσι είναι. Δεν κρατάω κακία από κανέναν».
«Πώς κάθισα πάνω στο συμβόλαιό μου; Μέχρι τον Δεκέμβριο είχα 12 γκολ»
Όταν υπέγραψες το νέο σου συμβόλαιο ένιωσες μεγαλύτερο βάρος;
«Όχι, για ποιον λόγο; Το μεγάλο συμβόλαιο το έκανα επί εποχής Άγγελου Αναστασιάδη και μέχρι τον Δεκέμβριο είχα βάλει 12 γκολ. Δεν είναι ότι έκανα το μεγάλο συμβόλαιο και κάθισα. Πώς κάθισα; Το άθλημα είναι ομαδικό».
Πού το αποδίδεις ότι δεν έδωσες ό,τι ήθελε ως Στέφανος;
«Σίγουρα ευθύνομαι καθαρά εγώ σ' αυτό. Ακολούθως και οι υπόλοιποι συμπαίκτες μου γιατί όπως είπα το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό. Αν δείτε τις χρονιές, ως ομάδα δεν κάναμε κάτι».
«Ξέρετε τι τράβηξα που δεν πήρα πρωτάθλημα; Ούτε τη φιέστα δεν είδα»
Είναι απωθημένο σου ότι δεν πήρες πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ;
«Τρελός είσαι; Ξέρετε τι τράβηξα; Είχα στεναχώρια με την έννοια ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσα να το πάρω... Φυσικά χάρηκα όταν τον πήραν οι άλλοι αλλά εννοείται ότι θα ήθελα να είμαι κι εγώ μαζί τους. Δεν είδα ούτε τη φιέστα ούτε τίποτα. Δεν μπήκα καν στη διαδικασία. Μου έστελνε η κοπέλα μου φωτογραφίες και videos από τη φιέστα και της είπα να μην μου ξαναστείλει τίποτα αν δεν θέλει να σκοτωθούμε. Ύστερα από 2-3 μέρες μπήκα στις ιστοσελίδες και είδα ό,τι περίσσεψε».
Αυτή η αντίδραση ήταν από εγωισμό;
«Από αγάπη. Εφαγα τόσα χρόνια τα “σκατά”... Ευτυχώς σήκωσα το Κύπελλο αλλά το Πρωτάθλημα είναι το μεγάλο μου απωθημένο».
«Από το κλάμα μου δεν μπόρεσα ούτε να βρίσω τον Μάνταλο»
Ποιο γκολ πανηγύρισες πιο πολύ;
«Να σου πω την αλήθεια το γκολ στα ημιτελικά του Κυπέλλου, τη χρονιά που δεν το πήραμε. Σκοράρω και θέλω να φύγω στην “4” να πανηγυρίσω, αλλά λέω ότι αν το κάνω θα πάρω κάρτα. Αν έπαιρνα άλλη μία θα έχανα τον τελικό και έτσι δεν πήγα. Κάπου στο 104' είμαι οφσάιντ, έρχεται η μπάλα στο πόδι μου, χτυπάει και φεύγει. Ο Μάνταλος μού έδειξε κάρτα. Από το κλάμα που έριξα δεν μπορούσα ούτε να τον βρίσω».
Τον διαιτητή μπορείς να το βρίσεις γενικά και να μην τιμωρηθείς;
«Ναι, κανονικά... Είναι βέβαια και στον διαιτητή».
Υπήρξε διαιτητής με τον οποίο βριστήκατε;
«Ο καθένας έχει τα δικά του, είναι πολλοί... Σ' ένα Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ θα το ανεχτούν, ξέρουν, καταλαβαίνουν. Αν του πεις ένα “μ@λ@κ@” διακριτικά θα το ανεχτεί. Μετά τέλος».
Σ' αρέσει που τώρα φέρνουν ξένους διαιτητές σε τέτοια ματς ή σ' αφήνει αδιάφορο;
«Εχει βοηθήσει θεωρώ, αλλά πιο πολύ έχει βοηθήσει το VAR. Φαντάσου ότι και μ' αυτό γίνονται λάθη».
Η γνώμη σου για τους Ελληνες διαιτητές ποια είναι;
«Υπάρχουν καλοί και το δείχνουν όταν βγαίνουν στην Ευρώπη, δεν είναι ότι δεν έχουμε και καλούς διαιτητές. Απλά ίσως να θέλουν περισσότερη εκπαίδευση».
Είναι και η νοοτροπία που υπάρχει στην Ελλάδα, που τους κάνει πιο φοβισμένους;
«Ε, ναι... Βλέπεις ότι χτυπήθηκε ο τάδε διαιτητής. Σου λέει ο άλλος “τί γίνεται τώρα εδώ;”. Στο λάθος θα σκεφτεί “μήπως μου την πέσουν κι εμένα”. Επηρεάζεται απ' αυτό».
Υπήρχε, όμως, διαιτητής που ήξερες ότι δεν επηρεάζεται από τίποτα;
«Ο Σιδηρόπουλος και πιο παλιά ο Τάσος Κάκος. Ίσως κι από την εμπειρία τους στο βγάζουν αυτό».
«Ο χουλιγκανισμός ήταν διαφορετικός, σήμερα βγαίνουν μαχαίρια. Σκοτώνονται παιδιά...»
Αναφέρθηκες στον τελικό του Βόλου, ο οποίος έχει σημαδευτεί από πολύ σοβαρά επεισόδια. Εσείς ως ποδοσφαιριστές είχατε επηρεαστεί; Οι ποδοσφαιριστές όταν βλέπουν τέτοιας έκτασης επεισόδια μπορούν να μην κατέβουν να παίξουν;
«Το ότι δεν υπήρξε νεκρός στον Βόλο είναι θαύμα. Ο ένας με τον άλλον έκαναν “fair play”. Οπαδικό fair play δεν έχει ξαναγίνει. Σταματούσαν, μιλούσαν, μετά πάλι ξύλο. Σταματούσαν, συζητούσαν και άντε πάλι ξύλο .”Φέρτε τον δικό μας, πάρτε τον δικό σας”. Δεν έχει ξαναγίνει. Πιστεύω ότι ίσως, αν και δεν θέλω να το πιστεύω, να άφησαν την αερογέφυρα στο στιλ “άντε πηγαίνετε να σκοτωθείτε να τελειώνουμε. Τι να κάνουμε”; Εγώ περίμενα ότι κάτι θα γίνει. Μύριζε μπαρούτι.
Ο χουλιγκανισμός δεν θα σταματήσει, αλλά παλιά ήταν διαφορετικός. Σήμερα βγαίνουν μαχαίρια, σκοτώνονται παιδιά. Πρέπει να υπάρξουν σοβαρές τιμωρίες. Την επόμενη φορά, όταν θα πάει κάποιος να κάνει κάτι ανάλογο, να το σκεφτεί διπλά και τριπλά. Να ξέρει ότι δεν θα κάτσει μέσα δύο χρόνια. Να ξέρει ότι θα πάει φυλακή για πολλά χρόνια.
Το παιδάκι αυτό (σ. εννοεί τον Άλκη) έπινε τη μπύρα του με τους φίλους του και μιλούσε για τη σχολή του. Τώρα ακούς να λένε ότι βγήκαν για “τσιμπιές”. Τι είναι αυτό ρε;».
Για την υπόθεση με το πιστόλι του Σαββίδη έχεις άποψη;
«Πού να ξέρω πώς έγινε! Ήμουν στο Ισραήλ τότε και με ρωτούσαν όλοι».
«Το πιο τρελό πράγμα που έχω κάνει για τον ΠΑΟΚ; Εχω πανηγυρίσει γκολ του Απόλλωνα Καλαμαριάς γιατί έπεφτε ο Άρης»
To πιο τρελό που έχεις κάνει για τον ΠΑΟΚ ως παίκτης κι ως οπαδός ποιο είναι;
«Τρελό... Ήμουν στο ματς του ΠΑΟΚ με την Καλαμαριά και πανηγυρίσαμε γκολ της Καλαμαριάς γιατί έπεφτε ο Άρης. Ως παίκτης, την τρέλα μου όλη την έβγαζα στους πανηγυρισμούς».
Τον πανηγυρισμό με τα τόξα στο Καραϊσκάκης τον είχες σχεδιάσει;
«Όχι, βγήκε εντελώς αυθόρμητα».
«Τέτοιο πατητήρι όπως αυτό από την Τότεναμ, δεν έχω ξαναδεί»
Από τους συμπαίκτες που είχες με ποιον βρισκόσουν καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο;
«Δεν θα σας πω για Πάμπλο Γκαρσία και λοιπούς που ήταν και ισχυροί ως προσωπικότητες. Ενας απ' αυτούς ήταν ο Ίλιεφ. Τρομερή συνεργασία είχαμε και με τον Βούκιτς. Μ' αυτούς ταίριαζα, ήταν και πολύ καλοί παίκτες».
Ποια θεωρείς ότι είναι η σπουδαιότερη νίκη που πέτυχες με τον ΠΑΟΚ;
«Πιστεύω ότι αυτή απέναντι στην Τότεναμ ήταν από τις καλύτερες. Όχι γιατί δεν το περίμενε κανένας, αλλά γιατί ήταν και νίκη πρόκρισης».
Μπορείς να θυμηθείς κάποια ιστορία από εκείνο το βράδυ;
«Και μόνο που βλέπαμε την 11άδα της Τότεναμ, εντάξει... Εμείς ήμασταν παιδάκια. Εγώ, ο Γεωργιάδης, πρώτο ματς για τον Σταφυλίδη. Τραυματίστηκε ο Κοντρέρας... Εβλεπες Μόντριτς, Γιορίς, Ντεφόε και το ματς ήταν μέσα στην Αγγλία. Το πρώτο πράγμα που είπα ήταν “θα έχει κατηφόρα, ό,τι προλάβουμε”. Γίνεται 0-1, 0-2 και λέω “Τι γίνεται εδώ;”! Από εκεί και μετά ξεκινάει η κατηφόρα, άρχισαν να “σφυρίζουν τα δοκάρια”. Τρώει και την κόκκινη ο Σταφυλίδης... Παρόλο που ήμουν επιθετικός, ήμουν πολύ κοντά στους στόπερ. Τέτοιο “πατητήρι” δεν έχω ξαναδεί. Μπαίνει μέσα ο Μπέιλ... Και φυσικά το γήπεδο ήταν στολίδι, κλασικό αγγλικό γήπεδο».
Θυμάσαι κάποια αντίδραση από τον κόσμο της Τότεναμ;
«Τίποτα. Θυμάμαι ότι βγήκαν από το γήπεδο σαν να μην έγινε τίποτα. Σαν εμάς εδώ... Λαϊκά δικαστήρια».
Θυμάσαι κάποια χαρακτηριστική ατάκα στα αποδυτήρια;
«Τι να θυμάμαι; Στα χαμένα ήμασταν».
Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ;
«Ε, είναι η χαρακτηριστική φωτογραφία του οπαδού του ΠΑΟΚ που κυκλοφορεί χωρίς τη μπλούζα. Τον ξέρω φατσικά».
«Ο Ολυμπιακός είχε Αβραάμ-Μέλμπεργκ. Να πας δεξιά ή αριστερά;»
Από τους αντιπάλους που αντιμετώπισες, ποιος σε δυσκόλευε περισσότερο;
«Θυμάμαι όταν ήμουν 21 ετών, στον Ολυμπιακό έπαιζε ο Αβραάμ με τον Μέλμπεργκ. Να πας αριστερά ή δεξιά; Με τον Αβραάμ μεγαλώσαμε μαζί, είμαστε από το ίδιο χωριό. Και δεν είναι ότι ήταν μόνο σκληροί αμυντικοί, ήξεραν και μπάλα. Με Φέρντιναντ επίσης έχω παίξει σε φιλικό».
Με τον Αβραάμ έχεις καμιά ωραία ιστορία να μας πεις;
«Μεγαλώσαμε μαζί, έχουμε καλές επαφές. Ξεχώριζε από παιδί, φαινόταν. Μετά τα ματς δεν μιλούσε αν έχανε».
Όταν έχανε, έκανε πλάκες;
«Όχι ρε, τίποτα... Είναι πολύ σοβαρός».
«Ο Σάντος θα μπορούσε να με είχε πάρει σ' ένα Euro ή στο Μουντιάλ»
Στην Εθνική θα ήθελες να παίξεις παραπάνω;
«Θα ήθελα και θα μπορούσα να έχω πάει σε μια διοργάνωση έστω. Σ' όλα τα προκριματικά ήμουν εκεί».
Ποιος ήταν ο προπονητής που σε κάλεσε πρώτη φορά στην Εθνική;
«Ο Σάντος. Πιστεύω όμως ότι θα μπορούσε να με πάρει σ' ένα Euro ή στο Μουντιάλ».
Ξενέρωσες όταν είδες ότι δεν ήσουν μέσα στις κλήσεις;
«Ναι, γιατί σ' όλα τα προκριματικά, όπως είπα, ήμουν μέσα. Και στην τελική φάση έμενα απ' έξω και έλεγα “τι γίνεται ρε π@@@τη; Ενας προπονητής έδειξε να με πιστεύει και έφυγε στο μήνα.
Γιατί συνέβη αυτό;
«Δεν ξέρω, τί να σας πω...».
Κλίκες; Μανατζερικά θέματα;
«Δεν νομίζω να ήταν αυτό τόσο πολύ».
Και στα δικά μας μάτια, έπρεπε να είχες παίξει περισσότερο στην Εθνική.
«Ενας προπονητής έδειξε να με πιστεύει και έφυγε στο μήνα. Τον Ρανιέρι εννοώ. Λέω “τί καλά, βρήκαμε έναν να μας βάζει εδώ πέρα”. Και τελικά αυτός έφυγε. Πάντως, ήταν ωραίος τύπος. Εφυγε και πήρε πρωτάθλημα στην Αγγλία με την Λέστερ. Απίστευτο και όμως ελληνικό».
Ήσουν στην ομάδα που έχανε από τα Νησιά Φερόε. Μπορείς να μας εξηγήσεις πώς γινόταν αυτό;
«Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι είχαν φύγει όλα τα έμπειρα παιδιά και έπρεπε να σηκώσουμε εμείς αυτό το βάρος. Δεν είναι ότι ήμασταν μαζί και στις ομάδες μας, βρισκόμασταν μια στο τόσο και δεν είχαμε δέσει. Υπήρχε ένας κορμός και είχαν φύγει τα έμπειρα παιδιά. Δεν υπήρχε ο συνδετικός κρίκος να σε τραβήξει για να μπεις και να παίξεις. Βρεθήκαμε 11 παίκτες χωρίς κοινές παραστάσεις».
Ακόμα κι έτσι, δικαιολογείται να χάνουμε από τα Φερόε;
«Όχι, όχι σε καμία περίπτωση».
Ύστερα από τέτοιες ήττες πώς ένιωθες;
«Ε, πολύ, πάρα πολύ απογοητευμένος».
Μπορείς να μας περιγράψεις πώς το διαχειρίστηκες;
«Ή μόνος μου το περνούσα ή με τους δικούς μου ανθρώπους. Ελεγα: “τι γίνεται ρε; τίποτα δεν κάνω”»;
Με τα άλλα παιδιά το συζητούσατε αυτό;
«Ναι, βέβαια, αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε λύσεις».
Προστριβές υπήρξαν;
«Ναι, υπήρξε ένταση πολλή. Λογικό δεν είναι; Σε μια ομάδα όταν δεν υπάρχουν καλά αποτελέσματα, πάντα υπάρχουν αυτά... Ποτέ ακρότητες όμως. Αλλά έχανε η ομάδα και μετά ο καθένας πήγαινε στην οικογένειά του, στην ομάδα του. Δεν μέναμε μαζί».
Όταν ο Ζαγοράκης έκατσε απέναντί του στο φαγητό κι όταν του ζήτησε να μην ξαναμιλήσει στα ραδιόφωνα
Ποια χρονιά απόλαυσες περισσότερο; Τη χρονιά του Κυπέλλου;
«Τη χρονιά του Κυπέλλου δεν έπαιζα κιόλας. Μόνο την κατάκτηση απόλαυσα. Ήταν η χρονιά με τον Μπόλονι και περισσότερο με τον Δώνη. Ήμασταν πιτσιρίκια, πριν έρθει ο Σαββίδης...».
Ο Ζαγοράκης τι προσωπικότητα είναι;
«Πολύ ισχυρή. Τον πέτυχα ως παίκτη... Ήμασταν αποστολή και πήγα να φάω. Ελεγα από μέσα μου να μην κάτσει απέναντί μου και μου βρει κάτι να σχολιάσει. Και ήρθε και έκατσε απέναντί μου. Μιλάμε για τον Ζαγοράκη μετά το Euro. Λέω “ρε π@@@@η μου εδώ βρήκες να κάτσεις;”».
Θυμάσαι κάτι για το οποίο σε είχε κράξει;
«Ναι... Παίζαμε δίτερμα με την ομάδα των Νέων. Κάνω χατ τρικ και ήταν εκεί όλοι οι δημοσιογράφοι. Μου ζήτησαν να μιλήσω και μίλησα. Πάω την άλλη μέρα στην προπόνηση και μου είπαν ότι με ψάχνει ο Ζαγόρ. Πήγα να δω τι θέλει. Μου λέει “άκου μικρέ, όποιο ραδιόφωνο έβαζα, άκουγα τη φωνή σου. Μη σε ξανακούσω. Ακούς τι σου λέω”. Με έπαιρναν μετά και δεν μιλούσα. Τι να πω; Είχα τον άλλον τον “τρελό”. Τι να έλεγα;».
Ως πρόεδρος;
«Ως πρόεδρος προσπάθησε να σώσει μία κατάσταση αλλά υπήρχαν οικονομικά προβλήματα. Ναι μεν προσπαθούσε να μας εξηγήσει τι γίνεται, αλλά κι εμείς καταλαβαίναμε».
Στην ΕΠΟ καλώς ή κακώς πήγε;
«Όποιος πήγε να κάνει κάτι εκεί και να σώσει την κατάσταση, το μετάνιωσε».
Είναι η νοοτροπία του Ελληνα πιστεύεις;
«Ναι, δεν ξέρω αν μπορεί να ισιώσει η κατάσταση αυτή. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να τα καταφέρει. Η κατάσταση όσο περνάει ο καιρός γίνεται και χειρότερη».
Αυτό που λένε ότι ο ΠΑΟΚ παίρνει τρόπαια με τη διαιτησία σε ενοχλεί. Και δεν το λένε μόνο για τον ΠΑΟΚ...
«Ο καθένας θα πει το δικό του... Όταν θα το πάρει ο ΠΑΟΚ λένε ότι είχε την ΕΠΟ, όταν το πήρε η ΑΕΚ έλεγαν ότι πήρε την ΕΠΟ, όταν το παίρνει ο Ολυμπιακός λένε το ίδιο. Δεν θα σταματήσει αυτό ποτέ. Όταν το πήρε ο Παναθηναϊκός, έλεγαν πάλι το ίδιο. Δηλαδή, γιατί να μην το πήρα με τον ιδρώτα μου;».
Εσύ ως ποδοσφαιριστής ένιωσες ότι αδικήθηκες;
«Ναι, βέβαια».
Ότι αδικείς;
«Όχι. Σε μερικά ματς έβλεπες ότι σε ευνοούσε, αλλά όχι στο βαθμό του εσκεμμένου. Ποτέ δεν ήταν τόσο πολύ όσο λένε. Δεν ξέρω αν θα στρώσει ποτέ η κατάσταση».
«Ο Λουτσέσκου ήθελε να μείνω αλλά δεν άντεχα άλλο»
Πώς θυμάσαι την κατάσταση όταν έφυγες από τον ΠΑΟΚ:
«Ήταν η χρονιά που δεν είχα βάλει γκολ, ήταν η τρίτη σεζόν από την υπογραφή του τελευταίου συμβολαίου μου. Είχε μειωθεί το συμβόλαιό μου και το ποσοστό αυτό το έδωσα για φιλανθρωπικό σκοπό. Το καλοκαίρι άκουγα ότι υπήρχε “φαγωμάρα”».
Δεν ήρθαν να στο πουν στα ίσια;
«Όχι. Και 'γω είχα πει όμως “φεύγω”. Δεν άντεχα άλλο το “για όλα φταίει ο Κλάους”. Είχα πει πως αν έρθει κάτι δεν θα το σκεφτώ και θα φύγω. Ίσως να ήταν και λάθος μου, γιατί είχε έρθει ο Λουτσέσκου, ο οποίος με ήθελε στην ομάδα. Του είπα όμως “δεν αντέχω άλλο, φεύγω γιατί δεν θα περάσω καλά και δεν θα περάσεις κι εσύ καλά”».
Από το λίγο που μίλησες μαζί του, τι άνθρωπος κατάλαβες ότι είναι;
«Τον έζησα λίγο, αλλά κατάλαβα ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο μέσα στην ομάδα και ότι ξέρει πώς θα πάρει αυτό που θέλει. Μπορεί εφέτος να μην τον πήγαν τα αποτελέσματα, αλλά πιστεύω ότι αν μείνει και του χρόνου, η ομάδα θα είναι καλύτερη. Και για τον Μπότο ισχύει αυτό».
Ο ΠΑΟΚ τώρα έχει βρει τα πατήματά του...
«Μια ομάδα πρέπει να παίρνει αποτελέσματα για να χτίζει ψυχολογία. Το άλλο το φτιάχνεις. Παίρνε αποτελέσματα με 1-0 όπως έκανε κι ο Σάντος. Αν δεχτείς γκολ και χάσεις, αλλά έπαιξες μπαλάρα, τι να το κάνεις; Του Ολυμπιακού εφέτος για παράδειγμα δεν μπορείς να του πεις τίποτα. Δεν παίζει μπάλα, αλλά και τι έγινε; Η διαφορά όμως φαίνεται στην Ευρώπη».
«Ο Βιεϊρίνια έπρεπε να μείνει παραπάνω στο εξωτερικό»
Για τον Βιεϊρίνια και τον Πάμπλο Γκαρσία τι μπορείς να πεις;
«Τον Βιεϊρίνια τον γνώρισα όταν είχε έρθει στη ομάδα. Τον ξέρω από τότε. Ως άνθρωπος είναι πολύ καλό παιδί, ως ποδοσφαιριστής επίσης πολύ καλός αλλά μπορεί να τον επηρεάζει η όλη κατάσταση. Εντάξει, μεγαλώνουμε κιόλας, δεν μπορείς να έχεις την ίδια απόδοση που είχες».
Συμφώνησες με την επιστροφή του;
«Ως οπαδός ναι, αλλά αγωνιστικά πιστεύω ότι έπρεπε να μείνει κι άλλο στο εξωτερικό».
Ο Πάμπλο Γκαρσία;
«Εχουμε επαφές, μιλάμε. Ισχυρή προσωπικότητα, δεν δεχόταν ότι θα μείνει στον πάγκο».
«Όταν έχανα στεναχωριόμουν, αλλά τι να έκανα; Να πέθαινα;»
Στέφανε, με τον Ολυμπιακό όσο ήσουν εσύ υπήρχε μεγαλύτερη κόντρα σε σχέση με τις άλλες ομάδες;
«Είχαμε κόντρα με την έννοια ότι παίζαμε για να κερδίσουμε. Βρισιές, μπουνιές, κλωτσιές, στη φυσούνα σπρωξιές... Αυτά πάντα θα υπάρχουν. Μπάλα παίζουμε κι αυτή η κόντρα είναι καλό να υπάρχει. Ως εκεί όμως! Μιλάμε για 90 λεπτά».
Όταν έχανες μιλούσες;
«Ναι. Στεναχωριόμουν αλλά και τι να έκανα; Να πεθάνω; Την επόμενη Κυριακή έπρεπε να παίξω και να κερδίσω».
«Με τον Παπάζογλου που είμαστε κουμπάροι, να δεις τι γινόταν. Φτυσιές, βρισίδι...»
Όταν είχες απέναντί σου φίλους, όπως τον Αβραάμ Παπαδόπουλο, επηρεαζόσουν;
«Όχι, δεν καταλάβαινα τίποτα... Με τον κουμπάρο μου, τον Τάσο Παπάζογλου, έχουμε παίξει αντίπαλοι... Εκεί να δεις τι γινόταν! Φτυσιές, βρισίδι, βρίζαμε ο ένας το σπίτι του άλλου. Σκοτωμός. Ο Τασούλης...».
Ο καλύτερός σου φίλος;
«Με τον Τάσο δεθήκαμε όταν ήμασταν τον Πανσερραϊκό. Δεθήκαμε και τον πάντρεψα κιόλας. Με τον Δημητράκη τον Κωνσταντινίδη έχω και οικογενειακές σχέσεις, με τον Χαρίση, με τον Μαλεζά... Εχουμε στενές επαφές. Με τον Χατζηισαΐα. Και γνώρισα πολύ καλά παιδιά στα Γιάννενα, όπως είναι οι Παμλίδης, Βελλίδης, Τζημόπουλος. Εχουμε πολύ στενές επαφές».
«Ήθελα και δεν ήθελα να πάω στην Παλέρμο»
Κάποια άλλη μεγάλη ελληνική ομάδα, πήγε να σε πάρει;
«Δεν ξέρω. Όταν ήμουν στον ΠΑΟΚ, είχα μια μεγάλη πρόταση από την Παλέρμο αλλά δεν με άφησε ο ΠΑΟΚ να πάω».
Ήθελες να πας;
«Ναι ήθελα».
Ήρθατε σε ρήξη με τη διοίκηση;
«Όχι. Να σας πω την αλήθεια και ήθελα και δεν ήθελα. Ελεγα από μέσα μου “άστο καλά είμαι εδώ”. Είχα και την τρέλα μου με τον ΠΑΟΚ».
«Όταν δεν βάζεις γκολ είσαι μηδέν»
Πιστεύεις ότι ίσως η τόσο μεγάλη αγάπη για τον ΠΑΟΚ σού έκανε και κακό;
«Καλά, σίγουρα, ναι... Είχα κι άλλη αντιμετώπιση και από τον κόσμο και από τη διοίκηση. Ήταν πάντα η φάση “εσύ μεγάλωσες εδώ, ξέρεις”».
Αρα από εκεί προέκυψε και το «για όλα φταίει ο Κλάους».
«Ναι, αλλά εντάξει δεν έχω παράπονο».
Γιατί πιστεύεις ότι έφταιγες;
«Επειδή ήμουν επιθετικός... Αν δεν βάζεις γκολ, ακόμα κι αν κάνεις στο ματς 25 χιλιόμετρα και παλεύεις, όταν έρθει το τέλος και δουν ότι δεν έχεις βάλει γκολ, είσαι μηδέν. Μπορεί να είσαι εξαφανισμένος σε όλο το ματς και να βάλεις ένα γκολ. Ξέρεις τι θα πουν; Ο Κλάους έβαλε γκολ».
«Το γκολ που έχασα εναντίον του Άγιαξ ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Τι ήθελα και πήγα στην παραλία;»
Είχες δηλώσει πρόσφατα ότι δεν μπόρεσες ποτέ να διαχειριστείς το γκολ που έχασες κόντρα στον Αγιαξ.
«Εκείνο πιστεύω ότι ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Είχαμε παίξει στην Ολλανδία και έδωσα την ασίστ στον Τζάλμα. Είχε λήξει 1-1 το ματς αν δεν κάνω λάθος. Παίζουμε μετά στην Τούμπα. Είχαν φαγωθεί όλοι να πάρει επιθετικό ο ΠΑΟΚ. Τότε ήταν που είχαν έρθει στα αυτιά μου τα πρώτα "πού πας μ' αυτόν;". Αρχίζει το ματς εναντίον του Άγιαξ στην Τούμπα και κάνω το 1-0. Αρχηγός. Χάνω ένα, χάνω δεύτερο. Το δεύτερο ήταν τετ α τετ. Έσκαψα τη μπάλα και την έστειλα άουτ. Δεχόμαστε τελικά δύο γκολ και χάνουμε. Μετά εκεί τελείωσα. Έγινε και μια βλακεία. Μας δίνουν ρεπό και πάω στην παραλία. Τι ήθελα και πήγα στην παραλία; Με βγάζουν μια φωτογραφία από πίσω. Τότε κάπνιζα ηλεκτρονικό τσιγάρο. Είχα μόλις σηκώσει ένα ποτήρι και κάνω σε ένα φίλο μου "θες καφέ;". Καθόμουν στην ξαπλώστρα. Πίσω μου, επειδή ήταν ρεζερβέ, υπήρχε ένα μπουκάλι κρασί σε μια παγοθήκη. Κλειστό. Και άρχισαν να γράφουν ότι πίνω, ότι καπνίζω, ότι δεν με πείραξε η ήττα. Έφτασε στον... μεγάλο. Έλεγα από μέσα μου: "Τι τους πείραξε; Ότι χάσαμε ή ότι καπνίζω;" Ότι κάπνιζα το ήξεραν όλοι. Ποιο ήταν το πρόβλημα;»
Προσπάθησες να βρεις αυτόν που σε τράβηξε φωτογραφία;
«Προσπάθησα, αλλά δεν τον βρήκα. Το άφησα μετά...».
«Ο Κωνσταντινίδης με ρώτησε κλαίγοντας "γιατί το κάνουν αυτό σε 'σένα;"»
