Και το ξαναλέω γιατί δεν θέλω να παρεξηγηθώ.
Προσωπικά δεν έχω τίποτα και με κανέναν, σέβομαι όλους τους ανθρώπους με τις ιδέες τους και με τις πεποιθήσεις τους, Ελληνες και μη. Και όσο μεγαλώνω, ακόμα περισσότερο.
Αλλά επειδή όπως και η ιστορία μας απο αρχαιοτάτων χρόνων έχει δείξει, δυστυχώς οι γείτονές μας, για τους δικούς τους λόγους, έχουν μια πολιτική η οποία, είναι επεκτατική σε βάρος της χώρας μας. Τώρα για πιο λόγο είναι έτσι, οι λόγοι είναι πολλοί. Απο την πίεση για να τους δεκτούμε στην ΕΕ, μέχρι και ίσως επειδή θέλουν να επεκταθούν.
Υπάρχει περίπτωση όμως, χώρα όπως η Τουρκία, να γίνει ποτέ μέλος της ΕΕ? Μόνο μια βλέπω εγώ..Αν διασπαστεί στην Ευρωπαϊκή Τουρκία και μόνο. Ετσι όπως είναι τώρα, δεν γίνεται να πιάσει τα κριτήρια που θέτει η ΕΕ. Οπότε αυτή πιέζει όπως ξέρει και μπορεί. Και δεν πιέζει την Γερμανία (που μια χαρά δουλεία κάνει μαζί της, όπως και όλες οι άλλες χώρες) ούτε την Αγγλία...Πιέζει τον γείτονά της την Ελλάδα...
Πόσες φορές έχω σκεφτεί, οτι εαν είχαμε μια χρόνια συνεργασία, τις κέρδος θα είχαμε και εμείς και η Τουρκία (Αλβανία, Βουλγαρία κλπ)..
Ουτε χρήματα για εξοπλισμούς ούτε τίποτα..
Αυτά όμως επειδή οι μεγάλες δυνάμεις-εκμεταλλευτές των μικρών χωρών(ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ρωσία κλπ), δεν τα γουστάρουν, και επειδή όλες οι κυβερνήσεις δυστυχώς τους ακούνε, έχουμε αυτά που έχουμε.
Η λύση είναι μία. Ενωμένοι τουλάχιστον για την εξωτερική μας πολιτική (Έχουμε πολλά εσωτερικά θέματα για να σφαζόμαστε άμα θέλουμε). Ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις των κυβερνώντων η εξωτερική πολιτική, πρέπει να είναι μία.
Προτάσεις εμείς μπορούμε να κάνουμε, όμως όπως και στο ποδόσφαιρο, δεν παίζουμε μπάλα, μόνοι μας, αλλά παίζουν κι άλλοι.
Η δική μου είναι μία. Πολιτική η οποία να έχει να κάνει με την ανάπτυξη, τις φιλικές σχέσεις και την συνεργασία, που να μπορεί να μας εξασφαλίσει σε όλους καλύτερο μέλλον. Αλλά όμως σκληρή όταν μας θίγουν τα δικαιώματά μας..
Αυτό που θα ήθελα να δώ είναι ισονομία σε όλους για όλα και σε όλες τις χώρες. Αλλά κάτι τέτοιο είναι στην σφαίρα του φανταστικού.