Πριν μερικά χρόνια έφαγα ένα μεγάλο τσάτο.
Έχασα την αυτοπεποίθησή μου!
Με είχε επηρεάσει πολύ όλο αυτό με τον Αλέξη.
Άρχισα να αναρωτιέμαι ποιός είμαι, που πάω.
Eίναι σωστός ο δρόμος που ακολούθησα και ακολουθάω;
Βασανίστηκα μόνος μου πολύ για να βρώ τη λύση.
Μάταια..
Αυτή την έδωσε τελικά ένας Ψυχίατρος.
Άγνωστος για όλους εσάς, αλλά κορυφαίος στο είδος του.
Μου εξήγησε ποιό ήταν το πρόβλημά μου.
'Επρεπε να βρώ τρόπο να αποφορτίζομαι.
Έπρεπε από το πολύ μαύρο άσπρο που λέω και κάνω συνέχεια αλλού,
να μπορώ να λέω κάπου και που, κάπου, και τις αλήθειες.
Και να τα χώνω.
Ακόμη και σε μένα!
Για το καλό μου..
Συζητήσαμε διεξοδικά ποιός θα μπορούσε να είναι αυτός ο τρόπος.
Καταλήξαμε στον πιό κατάλληλο.
Γράφτηκα μέλος στο pas.gr..
Δεν κατάλαβα ακόμα γιατί μου διάλεξε αυτό το νικ.
Θα προτιμούσα κάτι πιό ταιριαστό, όπως ΚΑΠΛΑΝΕΙΟ.
Αν και το πρότεινα, το απέρριψε ασυζητητί.
Στην αρχή πάντως εδώ δε μου έδωσαν και πολύ σημασία.
Και η θεραπεία μου προχωρούσε καλά.
Έβγαζα από μέσα μου την αλήθεια, αποφορτιζόμουν και συνέχιζα τη δουλειά.
Ωσπου ήρθαν και πάλι τα ζόρια..
"Φαίνεται να ξέρει πολλά. Ποιός είναι;"
Ζήτησαν να με δουν.
Κλονίστηκα.
Προσπάθησα να το αποφύγω.
Επέμεναν φορτικά.
Ήθελαν οπωσδήποτε να δουν πως είμαι ένα υπαρκτό πρόσωπο.
Πως δεν είμαι κάποιο φανταστικό νικνέϊμ προκάλυψη.
Το συζήτησα με τον Ψυχίατρό μου.
Η θεραπεία μέσα από το pas.gr απέδιδε καρπούς.
Επρεπε να βρω τρόπο να μη τη διακόψω αλλά και να μη προδωθώ.
Καταστρώσαμε σχέδιο.
Δέχτηκα να γνωρίσω σε μιά-δυό εκδηλώσεις μέλη.
Πήγε ο Ψυχίατρός μου..
Άγιος άνθρωπος.
Μόνο ένας δεν πείστηκε κι εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες καιρό μετά..
Ο κυριότερος αντίπαλλός μου όλα αυτά τα χρόνια, ο Θ.Τ.
Πίστευε κατά ένα περίεργο τρόπο, πως είμαι ο Χ.Τ..
Από που κι ως που, άγνωστο!
Με έβαλε όμως σε μεγάλο μπελά..
Με πίεσε και θέλοντας να τον αποφύγω, του είπα πως μπορεί
να είμαι και ανιψιός του, που ξέρει..
Δεν νομίζω να τον έπεισα, αλλά τουλάχιστον έπαψε να με πιέζει.
Και μετά, μετά έπαψαν να ασχολούνται εδώ και ασχολήθηκαν αλλού!
Αυτό ήταν, δε θα έβρισκα ποτέ ησυχία..
Ο Α.Κ πείστηκε ότι είμαι ο Θ.Τ κι άρχισε να πετάει μπηχτές.
Αυτό κι αν ήταν η απόλυτη ανατροπή!
Σχεδιάσαμε με τον Ψυχίατρο έναν εξαιρετικά περίπλοκο ελιγμό που απέφερε καρπούς.
Έπρεπε να επιβεβαιώνω την πεποίθηση του ενός,
αίρωντας παράλληλα και τις αμφιβολίες του άλλου.
Τα κατάφερα καλά θαρρώ.
Ο Θ.Τ πιστεύει πιά πως δεν είμαι ο Χ.Τ
κι ο Α.Κ άρχισε να πιστεύει πως μπορεί να είμαι και ο Χ.Τ!
Βοήθησε και το γεγονός πως έβαλα λυτούς και δεμένους να μου βρούν ποιός είναι αυτός ο dreven.
Στα ντιμπρίφιγκ ένοιωθαν όλοι αποπροσανατολισμένοι
από τις αντικρουόμενες πληροφορίες που συνέλεγαν.
Διατηρήθηκα αρκετά καλά όλο αυτό τον καιρό, έδωσα και κέρδισα τις μάχες.
Βοήθησε και ο γιατρός, όταν δεν μπόραγα εγώ, πόσταρε αυτός..
Άγιος άνθρωπος.
Όμως και πάλι τον τελευταίο καιρό, άρχισα να χάνομαι.
Νομίζω ξέρω πότε άρχισε.
Με κύλησε πίσω όλο αυτό με τον Βαγγέλη.
Φίλος καλός και να βριζόμαστε έτσι;
Δεν το μπορώ, με πνίγει.
Κάναμε τόσα πολλά μαζί.
Και μεγάλωσα πια.
Έγινα πιό συναισθηματικός.
Άρχισε να μου αρέσει και η Πάολα..
Κι ως πότε όλα αυτά;
Ως πότε τον κάθε ευεργέτη κολλητό θα τον μαυρίζω και θα τον ξεπετώ!
Είναι και οι ευθύνες πιό πολλές τώρα στην ΠΑΕ, είναι και η κρίση,
δεν μπορώ να προσφέρω κι όσο παλιά στο αφεντικό,
δεν πάει η δουλειά όσο κατάστρωσα και θάθελα καλά,
χάσαμε την άδεια, νέοι πόλεμοι μπροστά,
καινούριοι εχθροί, ευρωπαίοι αυτή τη φορά,
οι φίλοι μου με εγκαταλείπουν ένας ένας, με παίρνει πίσω.
Αρχισα να πηγαίνω και στην εκκλησία..
Νοιώθω την ανάγκη πως πρέπει να απευλευθερωθώ από το βάρος.
Δεν το αντέχω. Δεν το μπορώ πιά!
Δεν το έχω πει στον γιατρό..
Ξέρω, θα το μετανιώσω..
Αλλά θέλω να σας το εξομολογηθώ:
Είμαι ο Χ.Θ και ΔΕΝ είμαι καλά!!!
