Πόσο καιρό είχαμε να δούμε ρε παιδιά το πλάγιο μπακ να παίρνει πάσα προς τα πίσω από τον εξτρέμ, στο ύψος της μεγάλης περιοχής και να σεντράρει στρωτά;
Απ'την εποχή του ΤασοΠάντου, του Γεωργίου και του Κοροβέση είχαμε να το δούμε...
Επιτέλους το είδαμε ξανά και χαρήκαμε λίγο μπαλίτσα.
Λίγο μπαλίτσα ρε!
Τι ζητάω;
Δυο ντρίμπλες, δυο συνδυασμούς, μερικά σουτ, μερικά ΑΧΝΑΣΟΥΓΑΜΗΣΩΜΠΕΣ, πάθος και ρυθμό σε όλο το ματς.
Αυτά θέλω.
Η γκολάρα του Κριζμάν είναι κερασάκι. Ας μην βλέπω τέτοια κάθε φορά. Αλλά να βλέπω παίχτες να παίζουν μπάλα ρε, όχι τάβλι!
ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ ΡΕ ΣΑΝΤΙ;
ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ ΡΕ ΣΑΝΤΙ;
ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ ΡΕ ΣΑΝΤΙ;
Τι ποδοσφαιρικό ποίημα ήταν αυτό, αγόρι μου;
Τι μαγική στιγμή για τις αναμνήσεις μας έφτιαξες;
Πόσο διψασμένος ήταν ο κόσμος για τέτοια πράγματα...
Αυτό το ματς ήταν μια ένδειξη ότι αυτό το ρόστερ, μπορεί να παίξει μπάλα, αρκεί να χρησιμοποιηθεί ορθολογικά και να μην καταργείται η ποδοσφαιρική λογική.
Δεν έχει σημασία το ότι ο αντίπαλος ήταν κακός. Αυτοί είναι οι αντίπαλοι. Στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Με αυτούς παλεύουμε και αυτούς πρέπει να 'κερδάμε'!
Πάντα τέτοια!