O Γιαννίκης αναζωογονεί το ελληνικό ποδόσφαιρο…
Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τον προπονητή που μας δείχνει έναν διαφορετικό δρόμο (τον σωστό δηλαδή) από αυτόν που παίρνουν οι… μικρομεσαίες ομάδες της Super League…
Ο ΠΑΣ Γιάννινα έχει το μικρότερο μπάτζετ στην κατηγορία. Μάλιστα με τις μεταγραφές που έγιναν τον Γενάρη από Λάρισα, Λαμία, Παναιτωλικό (ακριβές για τα δεδομένα τους), πρέπει να έχει μακράν το μικρότερο μπάτζετ της κατηγορίας.
Παρά ταύτα η πορεία του είναι ικανοποιητική και η εικόνα του εξαιρετική και αυτό οφείλεται φυσικά στον προπονητή του, τον Αργύρη Γιαννίκη. Απόφοιτος της πλέον διάσημης σχολής προπονητών στον κόσμο, της Κολωνίας και συμμαθητής του Νάγκελσμαν, ο Γιαννίκης όχι απλώς έμαθε σωστά τα ποδοσφαιρικά γράμματα, αλλά μας τα παρουσιάζει και με αυτόν τον τρόπο στην πράξη και όχι μόνο στη θεωρία.
Σε μία κανονική ποδοσφαιρικά χώρα, το μέχρι τώρα έργο του Γιαννίκη και στην χρονιά της ανόδου στην Super League και την φετινή, την πρώτη του στη μεγάλη κατηγορία, θα ήταν αρκετή για να ηχούν σειρήνες στα αυτιά του για το παραπάνω βήμα. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι μέσα στη σεζόν οι 4 από τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου, άλλαξαν προπονητή κατά τα διάρκειά της, μάλλον μένεις άναυδος που δεν διάβασες έστω ως υποψήφιο, το δικό του όνομα για τον πάγκο κάποιας ομάδας.
Είπαμε όμως, για ελληνικό ποδόσφαιρο μιλάμε και για να καταλάβει η πλατιά μάζα και οι παράγοντές του, την δουλειά κάποιου δεν φτάνει να την παρακολουθήσει μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές. Αν ο Γιαννίκης δεν βγάλει τον ΠΑΣ Ευρώπη, δεν πάρει το Κύπελλο, δεν νομίζω ότι κάποιος μεγάλος θα ασχοληθεί μαζί του και ενώ «φωνάζει» η δουλειά του, ότι θα έπρεπε.
Είδα με προσοχή το ματς του ΠΑΣ με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο. Πάντα οι αγώνες επιβίωσης με εξίταραν και αυτό ισχύει και για το ελληνικό πρωτάθλημα. Θα πρέπει δε να σας πω ότι η ποιότητα του ποδοσφαίρου στο ματς αυτό ήταν υψηλότατη για τα ελληνικά στάνταρ. Αν ήταν ντέρμπι μεγάλων θα μιλάγαμε όλοι για ματσάρα και θα είχαμε «φωταγωγήσει» τη δουλειά και των δύο προπονητών.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναιτωλικός του Δέλλα, κάνει υπέροχο ματς. Μοντέρνο ποδόσφαιρο, καλοφτιαγμένο, με σύγχρονες ιδέες, με συνοχή στις γραμμές, με φαντασία και εξαιρετικές συνεργασίες (δείτε το γκολ του Παναιτωλικού και θα καταλάβετε ακόμη κι’ αν δεν δείτε τίποτα άλλο). Είναι ένα ημίχρονο στο οποίο ο ΠΑΣ υποφέρει και μαζί του και ο προπονητής του, ο οποίος από διάφορους ειδήμονες έχει χαρακτηριστεί καλός στην προετοιμασία, αλλά κακός στο κοουτσάρισμα.
Ο Γιαννίκης το καταλαβαίνεις από τις αντιδράσεις του, από τις φωνές και τις οδηγίες του, από όσα μεταφέρουν οι ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου στην τηλεοπτική μετάδοση, ότι βλέπει να έρχεται το κακό από το πρώτο δεκάλεπτο. Προσπαθεί να αλλάξει πράγματα με εσωτερικές κινήσεις, να βρει τι φταίει, να αντιμετωπίσει την ανώτερότητα του Παναιτωλικού που έχει βάλει τον ΠΑΣ στα καρέ του…
Στο 37’ όταν πλέον αισθάνεται ότι το ματς μπορεί να το χάσει στο πρώτο ημίχρονο και να μην έχει χρόνο αντίδρασης στην επανάληψη κάνει την πρώτη αλλαγή και αφού και με δόση τύχης πάει στην ανάπαυλα πίσω στο σκορ με 1-0, στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου κάνει άλλες δύο κινήσεις. Ο ΠΑΣ αλλάζει την εικόνα του (παρεμπιπτόντως ο νεαρός Αγγελος Λιάσος, παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον κι’ αν συνεχίσει έτσι, σύντομα δεν θα τον… χωράνε τα Γιάννενα), οι γραμμές έρχονται πιο κοντά, ο χώρος του κέντρου παύει να είναι το κτήμα του Παναιτωλικού και ο ΠΑΣ παίρνει συνεχώς μέτρα στο γήπεδο. Η αντίδραση από έναν προπονητή που «κατηγορείται» ότι δεν αντιδρά, ή ότι του γυρίζουν τα ματς εύκολα, είναι εμφανέστατη και η ροή του ματς σε κάνει να περιμένεις πότε θα αλλάξει και το σκορ στο ταμπλό.
Ο ΠΑΣ εν τέλει κάνει ολική ανατροπή, την πρώτη φετινή του και φεύγει με ένα τρίποντο από το Αγρίνιο που τον φέρνει σε θέση ισχύος σε ότι έχει να κάνει με την παραμονή.
Αυτό βέβαια δεν ήταν το καλύτερο ματς του ΠΑΣ ή του Γιαννίκη. Πιθανότατα στο Καραϊσκάκη που έχασε με 1-0 στο φινάλε, δεδομένων των συνθηκών έπαιξε καλύτερα και γενικά η εικόνα της ομάδας δεν συνάδει με τη βαθμολογία της. Ο ΠΑΣ θα μπορούσε να είναι κάλλιστα πιο ψηλά και να διεκδικεί είσοδο στα πλέι οφ. Μικρή σημασία έχει όμως αυτό. Μεγάλη, την μεγαλύτερη όλων, έχει ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό. Ο Αργύρης Γιαννίκης το κάνει με τρόπο εντυπωσιακό, με την ομάδα να παίζει το ίδιο ποδόσφαιρο, είτε παίζει στο Καραϊσκάκη, είτε παίζει στο Αγρίνιο, είτε παίζει μέσα με την Λάρισα. Εχει ταυτότητα, έχει χαρακτήρα, έχει ξεκάθαρο τρόπο παιχνιδιού, έχει σταθερές και κυρίως βελτιώνει τους παίκτες του. Κάνει ότι θα ήθελες να κάνει ο προπονητής της ομάδας σου. Ο ΠΑΣ, η διοίκηση του, για μία ακόμη φορά έκαναν μία σοφή επιλογή στο πρόσωπο του Αργύρη Γιαννίκη. Ολοι μίλησαν για ρίσκο τότε, σήμερα όλοι αντιλαμβάνονται ότι το ποδόσφαιρο πλέον έχει περάσει προ πολλού στα χέρια τεχνοκρατών και ήρθε η ώρα να το καταλάβουμε και στην Ελλάδα. Ο Γιαννίκης με τις ιδέες του, το ποδόσφαιρο του και τη συμπεριφορά του, αναζωογονεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και μας προσφέρει μία διαφορετική οπτική και προοπτική…
https://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1562990/o-giannikis-anazoogonei-elliniko-podosfairo
