Αλλο ενα αφιερωμα απο τον Αλεξη Σπυροπουλο
Τα Γιάννενα προκρίθηκαν, ακριβώς όπως λατρεύει να κερδίζει (η ομάδα του) ο οπαδός: Στο πάθος. Στη φλόγα. Περισσότερο από όσο στην μπάλα. Και ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε, πάλι, ακριβώς έτσι. Οπως μισεί να χάνει (η ομάδα του) ο οπαδός. Στην επιθυμία. Στην αυτοθυσία. Εβλεπες, και νόμιζες πως κάποιος, πριν, είχε πει στους παίκτες του ΠΑΣ πως αυτό ήταν το τελευταίο ματς της ζωής τους.
Εβλεπες, επίσης, και καταλάβαινες πως για τους παίκτες του Δικεφάλου, από καθαρό έλλειμμα ταπεινότητας, ήταν «ακόμη ένα ματς» στη ροή της σεζόν. Ο Βιτόλο κι ο Γκαρσία παίρνουν κίτρινες κάρτες επειδή καμικάζι τους πίεσαν στο λαρύγγι, τους έκλεψαν την μπάλα με ορμή, κι ύστερα απέμειναν να τραβούν απεγνωσμένα φανέλες. Αρκεί, νομίζω.
Νόμος Μέρφι. Ο,τι αρχίζει άσχημα, τελειώνει ακόμη χειρότερα. Αν ο ΠΑΟΚ έφαγε το τυράκι ότι ο ΠΑΣ παίζει με μισό-βασικούς, αυτό θα ήταν πελώρια αφέλεια. Ποια είναι η τρομερή διαφορά ουσίας, να την καταλάβω και εγώ, να παίζει αριστερός μπακ ο Βάντερσον από το να παίζει ο Κανακούδης; Να παίζει στο πλάι ο Σίσιτς ή να παίζει ο Ντιμπάλα; Στην κορυφή ο Σαϊτιώτης ή στην κορυφή ο Μπακαγιόκο; Στη μέση ο Μενδρινός ή στη μέση ο Ρόβας;
Μολονότι είμαστε γενικώς εθισμένοι στο παραποδοσφαιρικό χούι, πιο πολύ να ρωτάμε ποιοι λείπουν και λιγότερο ποιοι... παίζουν, εξακολουθώ να μην ψήνομαι ότι ο ΠΑΟΚ την πάτησε από αυτό. Από το «ρεπορτάζ ΠΑΣ», δηλαδή, στις εφημερίδες και στα ραδιόφωνα!
Απεναντίας, είμαι 100% πεπεισμένος ότι ο ΠΑΟΚ την πάτησε εκεί που ο ΠΑΣ τον καταπάτησε και τον παράχωσε. Στο τερέν. Ο ΠΑΣ χρησιμοποιεί αυτό το τερέν ως συνειδητό όπλο. Δεν είναι δική μου αυθαίρετη εκτίμηση, ήταν η ευθεία δήλωση του Ηλία Κώτσιου το περασμένο Σάββατο μετά το 2-0 επί της ΑΕΛ. «Ξέραμε ότι ο ποδοσφαιριστής που είναι το βαρόμετρό τους, ο Τουμέρ, δεν θα μπορούσε να παίξει στη λάσπη». Ντε-κλα-ρέ. Το ήξεραν και χθες.
Εκείνος που φάνηκε, από τις επιλογές στελέχωσης της ενδεκάδας, πως δεν το ήξερε, ήταν ο ΠΑΟΚ. Ο Φερνάντο Σάντος ετοίμασε την ομάδα όπως θα την ετοίμαζε για ένα νορμάλ αγώνα κάποιο ηλιόλουστο απόγευμα στο πιο αψεγάδιαστο χορτάρι. Την πήγε Θεσσαλονίκη - Γιάννενα... με δυο παπούτσια πάνινα!
Καλώς ή κακώς, μέρος του σκάουτινγκ είναι και αυτό. Οι συνθήκες της αναμέτρησης. Βαθμός πρόβλεψης, εδώ, μηδέν. Να πας από τον άξονα, κολλούσες στον βούρκο. Κατοχή και κυκλοφορία για ανάπτυξη, το πιο σύντομο ανέκδοτο της ημέρας. Να πας εναλλακτικά από τις άκρες, όπου είχε πιο πολύ χορτάρι αντί χώμα, γλιστρούσες. Να πας από τον αέρα, κάποια στιγμή το αντιλήφθηκαν και «πήγαν». Οταν πήγαν, ο Παπάζογλου έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Τι έμενε; Οι σώμα με σώμα κόντρες, τα τρεξίματα, η καρδιά, κι όποιος αντέξει να επιβιώσει. Το σκηνικό έφερε στο ματς τον Μουσλίμοβιτς και το 4-4-2, περισσότερο από όσο τα έφερε το σκορ αυτό καθαυτό, το 2-0, την ώρα που ο Πορτογάλος από τον πάγκο αναθεώρησε όλα τα δεδομένα.
Καλώς ή κακώς, λοιπόν; Καλώς, ή κακώς, κρίνονται αγώνες από το ποιος είναι καλύτερα προετοιμασμένος να κυλιστεί σε φυσικό περιβάλλον για τα συμπαθή γουρουνάκια; Δεν έχω τη μία σαφή απάντηση. Πανιώνιος - Ολυμπιακός, την Κυριακή, έπαιξαν στον καλύτερο αγωνιστικό χώρο της Σούπερ Λίγκας και ό,τι έπαιξαν ήταν για να επέμβει το Ινστιτούτο Προστασίας Καταναλωτή. ΠΑΣ Γιάννινα - ΠΑΟΚ έπαιξαν στον χειρότερο αγωνιστικό χώρο της Σούπερ Λίγκας και βγήκε epic από εκείνα με τα οποία μεγαλώσαμε. «Ασπρόμαυρη» Αγγλία των 70G! Την εποχή που το «Στάμφορντ Μπριτζ» και το «Ολντ Τράφορντ» ήταν, σχεδόν όλη τη χρονιά, όπως οι σημερινοί «Ζωσιμάδες»...
exedrasports.gr
