Πως χωράει τόση σκατοψυχια....

[OV1950]

Επίσης τώρα που ανέφερες την Ν. Ιταλία, όσες φορές έχω πάει μια χαρά έχει μείνει πληθυσμός Ελληνόφωνος. Αντιθετα στην διπλανη χωρα δεν εχουν μεινει και πολλοι.  Εγώ λέω να ζητήσουμε Ένωση με την Ιταλία.  Να έρθουν Ιταλοί να βοηθήσουν στο δημογραφικό πρόβλημα..

Στην Μ. Ασία το 1921 θα συναντούσες παμπολλους να αυτοχαρακτηριζονται Έλληνες. Στην Κ. Ιταλία θα έβρισκες κάποιους να έχουν στη διελεκτο τους κάποιες ελληνικές λέξεις, κανέναν όμως να αυτοπροσδιοριζεται ως Έλληνας.
Ελπίζω να καταλαβαίνεις τη διαφορά. Το τι έγινε μετά στην Τουρκία, δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία (ίδια θρησκεία ήταν κυρίαρχη εκει και πριν κ μετά). Τους κεμαλικους μάλιστα δε θα τους έλεγες και τους πιο θρησκους...

[fon7]

Mικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 στη Συρία

Ελληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι της Συρίας το 1923 (Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, εντοπίστηκε από τον δημοσιογράφο των «Irish Times» Μακόν Ουλάντ).

Μία από τις πλέον άγνωστες πλευρές της Μικρασιατικής Καταστροφής είναι το πέρασμα των Ελλήνων προσφύγων από τη Συρία, η παραμονή τους εκεί και η επιβίωσή τους χάρις στη βοήθεια που τους παρείχε ο ντόπιος πληθυσμός. Υπολογίζεται ότι ένας αριθμός 17.000 προσφύγων από τα βόρεια και νότια παράλια της Μικράς Ασίας βρέθηκε στην περιοχή της Συρίας μετά το τέλος της Μικρασιατικής τραγωδίας. H πλευρά αυτή της μικρασιατικής προσφυγιάς έγινε γνωστή ευρύτερα πριν από μερικά χρόνια με την έκδοση του βιβλίου-μπεστ σέλερ «Not even my name» της Thea Halo στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Halo περιγράφει τη δραματική πορεία της εκτοπισμένης μητέρας της Ευθυμίας Βαρυθιμιάδου, που από τον Αγιο Αντώνιο των Κοτυώρων του Πόντου θα βρεθεί στο Χαλέπι, όπου θα την παντρέψουν με έναν Ασσύριο και τελικά θα βρεθεί μετανάστρια στις ΗΠΑ ως Sano Halo.

Μια προφητική συνομιλία

Λίγο μετά τo τραγικό 1922, δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκό έντυπο ένα εικονογραφικό σχεδίασμα όπου η Ιωνία και η Συρία συνομιλούν, ενσαρκωμένες σε δύο γυναικείες μορφές. Η Συρία όρθια, καλοντυμένη και υπερόπτης λέει στην καθισμένη, λυπημένη και κατακουρελιασμένη Ιωνία: «Ο δικός μου φίλος είναι μεγάλος και μου ορκίζεται πώς δεν θα με αφήσει ποτέ». Και η Ιωνία της απαντά: «Κ’ οι δικοί μου φίλοι ήταν μεγάλοι κ’ έκαναν χίλιες φορές τον ίδιο όρκο και μ’ άφισαν στους πέντε δρόμους».

Το εντυπωσιακό σχεδίασμα αποκαλύπτει αυτό που τότε ήταν κοινός τόπος, αλλά σήμερα αποτελεί στοιχείο καλά κρυμμένο και δύσκολα συνειδητοποιημένο. Οτι δηλαδή τόσο η Μικρά Ασία, όσο και η Συρία ως τμήματα του παλιού πολυεθνικού κόσμου είχαν βρεθεί μπροστά σε μια κοσμοϊστορική αλλαγή που θα έπρεπε να την υποστούν. Τη μετάβαση από την πολυεθνική προνεωτερική κοινωνική δομή στο νεωτερικό έθνος-κράτος και όσα η μετάβαση συνεπάγεται.

Για τη μοίρα της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης γνωρίζουμε πολλά: Οι διεθνείς διευθετήσεις στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που επέτρεπαν στις κοινότητες των Ελλήνων, Αρμενίων αλλά και Κούρδων να αποκτήσουν την πολιτική τους αυτοδιάθεση, αμφισβητήθηκαν από ένα εθνικιστικό αντιμειονοτικό κίνημα, το κεμαλικό. Σύμφωνα με τις νέες έρευνες (Stefan Ihring, «Atatürk in the Nazi Imagination», εκδ. Harvard, 2014), αποδεικνύεται ότι η επιτυχία του κεμαλικού κινήματος υπήρξε πρότυπο για την ανάπτυξη του ναζιστικού κινήματος στη Γερμανία, την αντιμετώπιση των μειονοτήτων και τους τρόπους αναθεώρησης των συνεπειών του Πολέμου επί των ηττημένων Κεντρικών Δυνάμεων.

Η αρνητική εξέλιξη στον χώρο της Μικράς Ασίας υπήρξε αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Ο αμοραλισμός των μεγάλων δυνάμεων και το διχασμένο ελλαδικό πολιτικό προσωπικό –χωρίς πίστη στο αποτέλεσμα και ενιαία στρατηγική– οδήγησε στη συντριπτική ήττα και στην εγκατάλειψη των άμαχων Ελλήνων και Αρμενίων της Μικράς Ασίας στα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ. Εκατοντάδες χιλιάδες απόκληροι πρόσφυγες θα κατακλύσουν την ελλαδική επικράτεια, θέτοντας το κράτος μπροστά στο επιτακτικό ζήτημα της αποκατάστασης. Η συγκρουσιακή σχέση γηγενών και προσφύγων θα είναι μια από τις εστίες κοινωνικής αντιπαράθεσης κατά τον Μεσοπόλεμο με σημαντικές επιπτώσεις στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος περιγράφει ως εξής την κατάσταση: «Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, που από το 1915 είχε διχασθεί δεν αντίκρυσε τους πρόσφυγες με συμπάθεια, όταν τα αδυσώπητα κύματα της ιστορίας τούς έριξαν πάνω στους βράχους της Ελλάδας. Δεν υπήρξε συμπάθεια, δεν υπήρξε απάθεια, υπήρξε αντιπάθεια».

Το σημερινό συριακό δράμα

Την ίδια εποχή η πολυεθνική και πολυθρησκευτική οθωμανική Συρία θα ακολουθήσει διαφορετική πορεία. Στη περιοχή κατοικούσε και μια μεγάλη ελληνορθόδοξη κοινότητα αραβοφώνων, απογόνων των Βυζαντινών, πλάι σε σουνίτες και σιίτες. Η Συρία απελευθερώθηκε από τους Βρετανούς το 1918 και με βάση τη συμφωνία Sykes-Picot (Μάιος του ’16) αποδόθηκε στον γαλλικό έλεγχο.

Στη Συρία είχαν καταλήξει διάφορα κύματα Ελλήνων και Αρμενίων που είχαν υποστεί τις εθνικές εκκαθαρίσεις από τους νεότουρκους την περίοδο 1914-1918. Αλλά και στη συνέχεια, κατά την κεμαλική εποχή (1919-1923), χιλιάδες Ελληνες από τα βόρεια και νότια παράλια της Μικράς Ασίας θα καταφύγουν εκεί. Οι 17.000 Ελληνες πρόσφυγες από τον Πόντο και την Κιλικία θα επιζήσουν χάρις στη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής και του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού.

Η Συρία έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1946. Η αριστερή πτέρυγα του σοσιαλιστικού κόμματος Μπάαθ κατέλαβε την εξουσία το 1964 και διοικεί τη χώρα (όση έχει απομείνει μετά τη δυτική, την τουρκική και την ισλαμιστική επέμβαση) έως και σήμερα. Παρότι η διακυβέρνηση ήταν απολυταρχική, εντούτοις ήταν εγγυημένοι ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους και ο σεβασμός των εθνοτήτων και των διαφόρων θρησκευτικών δοξασιών. Ακριβώς αυτή την πραγματικότητα προσπάθησαν να υπονομεύσουν οι μεγάλες δυνάμεις το 2011, ενισχύοντας τις αποσχιστικές τάσεις και επενδύοντας στο εξτρεμιστικό Ισλάμ.

Με μια έννοια, το σημερινό συριακό δράμα ολοκληρώνει την ιστορική διαδικασία της καταστροφής των παλαιών πολυεθνικών και πολυθρησκευτικών κοινοτήτων, όπως κληροδοτήθηκε από την αυταρχική Οθωμανική περίοδο της ιστορίας. Αυτή η ιστορική συνάφεια, η ελληνιστική και βυζαντινή κληρονομιά που επιβιώνει στο πρόσωπο των μεγάλων ελληνορθόδοξων αραβόφωνων κοινοτήτων, μαζί με την εμπειρία των χιλιάδων Ελλήνων προσφύγων της Μικρασιατικής Τραγωδίας που έζησαν κάποια χρόνια στη Συρία, μετατρέπει την τραγωδία που ζουν οι λαοί της Συρίας σε μια δικιά μας υπόθεση.

Από τον Πόντο στο Χαλέπι και στο ολοκαύτωμα των Κρουσίων στην Ελλάδα

Στο Χαλέπι. Η φιλόλογος Γιώτα Ιωακειμίδου περιγράφει την πορεία που ακολούθησαν οι δικοί της παππούδες. Εκτοπισμένοι από τα χωριά της Νικόπολης του Πόντου έφτασαν αποδεκατισμένοι στο Χαλέπι της Συρίας έπειτα από πεζοπορία δύο χρόνων:

«... Η πείνα, οι αρρώστιες, οι κακουχίες τους θέρισαν. Περίπου το 75% από αυτή την ομάδα πέθαναν μη αντέχοντας στις συνθήκες εξαθλίωσης. Οσοι επέζησαν, συναντήθηκαν με άλλες ομάδες και πάντα πεζοπορώντας φτάσανε στο Χαλέπι της Συρίας. Εδώ βρέθηκαν και οι πρόγονοί μου από τη μεριά του παππού μου Ιωακειμίδη Αλέξιου.

Στο Χαλέπι θα μείνουν σχεδόν έναν χρόνο μέσα σε σπηλιές. “Μαγαράδας”, όπως τις έλεγαν οι Πόντιοι. Αυτές οι σπηλιές έγιναν το σπίτι τους για μήνες. Εδώ μαγείρευαν, έπλεναν, κοιμόντουσαν. Η βοήθεια του Αμερικάνικου ερυθρού σταυρού δεν ήταν αρκετή για να κορέσει την πείνα τους. Οι γυναίκες και τα παιδιά ζητιάνευαν στα σπίτια των Συρίων και χάρη στην ελεημοσύνη αυτών των ανθρώπων επέζησαν. Οι άντρες έκαναν μεροκάματα στα χωράφια. Θέριζαν σιτάρια, έκαναν χαμαλίκια… Τα βράδια εκεί στις σπηλιές στήνονταν γλέντια με τον ζουρνατζή να παίζει και όλοι μαζί να χορεύουν. Δεν τους έλειπε και η αλληλεγγύη. ...».

Από τη Συρία στο Ολοκαύτωμα των Κρουσίων (Οκτώβρης 1941). Μία από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες που σχετίζονται με την εξορία, την καταφυγή στη Συρία και τελικά την εγκατάσταση στην Ελλάδα, είναι αυτή των οικογενειών που από τα Κοτύωρα του Πόντου θα βρεθούν τελικά στα χωριά των Κρουσίων στο Κιλκίς. Η φιλόλογος Ελισάβετ Τριανταφυλλίδου περιγράφει την πορεία θανάτου από τον Πόντο στη Συρία:
«... Ανθρωποι πέθαιναν στο δρόμο δίχως τη χρήση των όπλων. Οι συνθήκες ήταν τόσο αντίξοες που ο θάνατος δεν ήταν δύσκολο να έρθει. Αρχικά μεταφέρθηκαν στη Σεβάστεια. Στη διαδρομή πέρασαν από μια αρμενική πόλη, η οποία ήταν γεμάτη Αρμένιους νεκρούς. Στην οποία δεν έκατσαν λόγω της μυρωδιάς των πτωμάτων. Στη συνέχεια στο Νιγιάρμπακιρ όπου έμειναν δύο χρόνια. … Σε αυτή την πορεία η γιαγιά έχασε γονείς και έμεινε μόνη με τα δυο της αδέλφια. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν, όχι μόνο αυτοί αλλά όλοι όσοι βρίσκονταν μαζί τους, ζητιάνευαν στα χωριά απ’ όπου περνούσαν. Στο Χαλέπι η γιαγιά παντρεύτηκε έναν συγχωριανό της, τον Λεωνίδα Τριανταφυλλίδη, ο οποίος στην πορεία έχασε τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά. ...».

Τραγικός επίλογος

Τρία χρόνια μετά τη βίαιη εκτόπισή τους κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα. Είκοσι με τριάντα οικογένειες, όσες τελικά κατάφεραν να επιβιώσουν, εγκαταστάθηκαν στο χωριό Κλειστό (πρώην Μούσγαλι) των Κρουσίων στο Κιλκίς.

Ο τραγικός επίλογος αυτής της ιστορίας θα γραφτεί τον Οκτώβριο του ’41, όταν οι Γερμανοί θα καταστρέψουν τρία χωριά των Κρουσίων (Κλειστό, Αμπελόφυτο και Κυδωνιά) και θα δολοφονήσουν τους κατοίκους τους. Στην περιοχή αυτή, όπως και στην περιοχή της Νιγρίτας στις Σέρρες και στο Μεσόβουνο Κοζάνης είχαν εμφανιστεί από το καλοκαίρι του 1941 οι πρώτες αντιστασιακές ομάδες. Αυτές ήταν και οι πρώτες εστίες αντίστασης κατά των Ναζί στην κατεχόμενη Ευρώπη. Στην ορεινή περιοχή των Κρουσίων είχε δημιουργηθεί η πρώτη ανταρτική ομάδα της Ελλάδας, ο «Αθανάσιος Διάκος». Οι Γερμανοί ακολουθώντας την πολιτική της συλλογικής ευθύνης και των μαζικών αντιποίνων κατά των αμάχων προέβησαν σε σκληρά εγκλήματα πολέμου.

Στις 25 Οκτωβρίου του 1941 οι Γερμανοί περικυκλώνουν τα χωριά. Στο Αμπελόφυτο και στην Κυδωνιά οι εκτελέσεις των ανδρών γίνονται στις πλατείες των χωριών. Στο Κλειστό τους συγκεντρώνουν μέσα στην εκκλησία, την πυρπολούν με δυναμίτες, με αποτέλεσμα να καούν ζωντανοί οι αιχμάλωτοι. Εκτελέστηκαν συνολικά 96 πολίτες. Με αυτόν τον δραματικό τρόπο έκλεισε ο κύκλος της ζωής των άτυχων προσφύγων που από τον μικρασιατικό Πόντο θα υποχρεωθούν να καταφύγουν ως εξόριστοι στη Συρία, για να συναντήσουν λίγα χρόνια αργότερα το αληθινό πρόσωπο του γερμανικού ναζισμού στα όρη της «μητέρας-πατρίδας».

* Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης (https://kars1918. wordpress.com) είναι διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός. Το τελευταίο του βιβλίο, που εκδόθηκε πρόσφατα, έχει τίτλο: «Μικρά Ασία. Ενας οδυνηρός μετασχηματισμός 1908-1923».

https://www.kathimerini.gr/856163/article/epikairothta/ellada/mikrasiates--prosfyges--toy-1922--sth-syria

Το σύνδρομο παραίτησης - «Στη Μόρια είδα τι συμβαίνει σε ένα παιδί όταν χάνει όλες του τις ελπίδες» Για την πιθανότητα του πρώτου «κρούσματος της παραίτησης» στην Ελλάδα κάνουν λόγο ειδικοί της ψυχικής υγείας που βρίσκονται στον καταυλισμό της Μόριας


«Η Αΐσα είναι εννέα ετών. Ο πατέρας της την εναποθέτει με ήρεμες κινήσεις σε ένα στρώμα στην κλινική, και το μόνο σημάδι ζωής που γίνεται αντιληπτό είναι η κίνηση του θώρακά της καθώς αναπνέει. Η Αΐσα παραμένει σχεδόν ακίνητη, σε αντίθεση με τα άλλα παιδιά που τρέχουν γύρω από την παιδιατρική κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Μόρια», αναφέρει η Jules Montague.   

Για δύο εβδομάδες τώρα η Αΐσα δεν έχει ανοίξει τα μάτια της. Δεν έχει μιλήσει. Δεν έχει περπατήσει. Η ομάδα ψυχικής υγείας υποστηρίζει πως ίσως πρόκειται για ένα από τα πρώτα περιστατικά με «σύνδρομο παραίτησης» που καταγράφεται στον καταυλισμό. «Βρίσκομαι στη Λέσβο όπου μελετώ τις ψυχολογικές επιπτώσεις του τραύματος σε παιδιά που συχνά έφυγαν από βίαιες συγκρούσεις στη χώρα τους, μόνο για να καταλήξουν σε έναν προσφυγικό καταυλισμό όπου οι συνθήκες είναι χαοτικές και απάνθρωπες. Σύντομα κατάλαβα πως η Αΐσα, σε αυτό το στάδιο, έχει σωματοποιήσει ότι μπορεί να συμβεί σε ένα παιδί που χάνει οποιαδήποτε ελπίδα», γράφει η Jules Montague.   

Με τον όρο «σύνδρομο παραίτησης» ορίζεται η κατάσταση της πλήρους απόσυρσης, που μπορεί να διαρκέσει για μήνες ή χρόνια, και παρατηρείται στο πλαίσιο ισχυρού ψυχικού τραύματος. Εκατοντάδες τέτοια περιστατικά έχουν καταγραφεί ανάμεσα σε παιδιά, σε καταυλισμούς προσφύγων και αιτούντων άσυλο στη Σουηδία, ενώ μερικά ακόμα έχουν σημειωθεί και στην Αυστραλία. Τα παιδιά, απλά κλείνουν τα μάτια τους, και σταματούν να μιλούν, να τρώνε και να πίνουν, με τους μύες τους να αποδυναμώνονται. Παιδιά, που ήταν απολύτως υγιή μερικούς μήνες πριν, πρέπει πλέον να φορούν πάνες και να σιτίζονται με καθετήρα. Η πρόγνωση του συνδρόμου είναι αβέβαιη. Τα παιδιά που επανήλθαν ωστόσο, επανήλθαν μόνο όταν εκείνα και η οικογένειά τους βρέθηκαν σε ένα μέρος με σταθερότητα, και όταν εξασφαλίστηκε η κατοικία τους.   

«Η κατάσταση της Αΐσα δεν προέκυψε αμέσως μετά απόν ακαριαίο θάνατο του εννιάχρονου αδερφού της, λίγα μέτρα μακριά της, από βόμβες στο Αφγανιστάν. Δεν προέκυψε ούτε κατά τη διάρκεια των χειρουργείων στο δεξί της πόδι, στο οποίο εξακολουθεί να περιβάλλεται από μεταλλικές λάμες, ούτε κατά το βασανιστικό πέρασμα, μέσω θαλάσσης, στη Λέσβο. Μέχρι τότε εξακολουθούσε να μιλάει και να τρώει. Αντί αυτών, μου λέει ο πατέρας της, βυθίστηκε σε μία χαοτική κατάσταση πριν μερικές εβδομάδες, όταν ένας έφηβος μαχαιρώθηκε θανάσιμα κοντά στη σκηνή τους», αναφέρει η Jules Montague.   

«Υπήρχε παντού αίμα και ηχούσαν σειρήνες», λέει ο πατέρας του κοριτσιού. «Όλοι φώναζαν. Άρχισε να ουρλιάζει. Αλλά ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει». Πριν η οικογένεια φύγει από το Αφγανιστάν, λέει ο πατέρας, η Αΐσα ήταν άτακτη και γλυκιά. «Έπαιζε με κούκλες και αγαπούσε τα πάρκα και της βόλτες». Πλέον σκεπάζει τα με τα χέρια της το πρόσωπό της κάθε πρωί, υπερβολικά συγκλονισμένη ίσως για να αναμετρηθεί με το παρελθόν της, το παρόν της ή το μέλλον της.   

Η Katrin Glatz Brubakk, παιδοψυχολόγος στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και υπεύθυνη για τις δράσεις για την ψυχική υγεία στη Λέσβο αναφέρει ότι τα παιδιά που έχουν τραυματιστεί ψυχολογικά συμπεριφέρονται με δύο τρόπους. Άλλα, όπως η Αΐσα γίνονται εσωστρεφή και καταφεύγουν σε έναν κόσμο ακραίας απομόνωσης και αλλά εξωτερικεύουν την βίαια κατάστασή τους.   

«Κατά την εβδομαδιαία επίσκεψή μου στη Μόρια, όπου πήρα συνεντεύξεις από ασθενείς και οικογένειες για την εμπειρία τους εκεί, μου έγινε ξεκάθαρο πως υπάρχουν μικρές πιθανότητες να βρουν ένα μέρος για να αναρρώσουν. Η Μόρια σίγουρα δεν είναι αυτό το μέρος, ούτε οι άλλοι υπεράριθμοι και άθλιοι καταυλισμοί στα ελληνικά νησιά», γράφει η Jules Montague.   «Υπάρχουν 13.500 άτομα που ζουν σε σκηνές και κοντέινερ στη Μόρια, ενώ ο καταυλισμός έχει σχεδιαστεί για 3.000. ΟΙ άνθρωποι περιμένουν ώρες για να σιτιστούν κάθε μέρα. Η σεξουαλική κακοποίηση είναι κάτι το συνηθισμένο, ακόμα και για παιδιά. Η Oxfam ανέφερε νωρίτερα φέτος ότι «σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις οι γυναίκες έχουν καταφύγει στο να φοράνε πάνες τα βράδια ώστε να μη χρειάζεται να πηγαίνουν στην τουαλέτα αφότου πέσει η νύχτα. Την περασμένη εβδομάδα, ξέσπασε φωτιά με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός ανθρώπου», υποστηρίζει η Jules Montague.   

«Σε ένα μέρος όπως αυτό το τραύμα μόνο μπορεί προκληθεί, όχι να καταπραϋνθεί. Μέχρι η Αΐσα και η οικογένειά της να βρουν ένα μέρος με σταθερότητα, είναι πιθανόν να μείνει αποκομμένη από τον κόσμο. Όσο οι καταστάσεις παραμένουν ως έχουν στη Μόρια, πιστεύω πως και άλλα παιδιά θα έρθουν αντιμέτωμα με την ίδια μοίρα», καταλήγει η Jules Montague. 

Με πληροφορίες από Guardian

https://www.lifo.gr/now/greece/254362/to-syndromo-paraitisis-sti-moria-eida-ti-symvainei-se-ena-paidi-otan-xanei-oles-toys-tis-elpides

[fon7]

Και πάλι για τον νόμο 2870/1922
Ιούλιος 1922: Ένα έγκλημα των μοναρχικών κατά του μικρασιατικού ελληνισμού

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Το καλοκαίρι του 1922 ήταν ιδιαιτέρως κρίσιμο για την εξέλιξη των γεγονότων στη Μικρά Ασία. Οι μοναρχικές κυβερνήσεις που είχαν ανέβει στην εξουσία μετά τις μοιραίες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 λειτούργησαν με ένα εντελώς ανορθολογικό τρόπο. Μη έχοντας αρχικά καμιά πολιτική για το Μικρασιατικό Ζήτημα –που σχετιζόταν με τη διαμόρφωση του μεταοθωμανικού κόσμου- διέπρατταν το ένα λάθος μετά το άλλο. Από την μειοδοτική πολιτική της «Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος» έφτασαν στο άλλο άκρο της εκστρατείας για την κατάληψη της Άγκυρας. Και όλα αυτά μη λαμβάνοντας την παραμικρή μέριμνα για την οχύρωση και προστασία της περιοχής της Σμύρνης…

Μπροστά στα αδιέξοδα που γέννησε η πολιτική της,  η μοναρχική ελληνική κυβέρνηση προετοιμάζεται για την αποχώρηση από τη Μικρά Ασία. Όμως δεν είχε καμιά επιθυμία να δει να πλημυρίζουν την Ελλάδα οι εκατοντάδες χιλιάδες Μικρασιάτες, αλλάζοντας τα ιδεολογικά και πολιτικα δεδομένα. Έτσι, αποφασίζει να απαγορεύσει στον ελληνικό πληθυσμό να εγκαταλείψει τη Μικρά Ασία. Η απόφαση αυτή πήρε τη μορφή του νόμου 2870/1922, ο οποίος προέβλεπε αυστηρές πειθαρχικές και χρηματικές ποινές, στην περίπτωση σύλληψης πλοίων που θα μετέφεραν πληθυσμό.


Ο Νόμος 2870/1922 ψηφίστηκε τον Ιούλιο, λίγο πριν την κατάρρευση του μετώπου. Και αυτό, ενώ είχαν απορρίψει την Άνοιξη του 1922 τις προτάσεις της οργάνωσης Μικρασιατική Άμυνα (επικεφαλής ο μητροπολίτης Χρυσόστομος) για ανακήρυξη Ιωνικού Κράτους, απεμπλοκή από τις συμμαχικές υποχρεώσεις, δημιουργία μιας ντε φάκτο νέας πραγματικότητας, δημιουργία ντόπιου στρατού που με την ελλαδική βοήθεια θα δημιουργούσε γραμμή άμυνας για να σταματήσει τον κεμαλικό στρατό.

Ο νόμος 2870/1922 ψηφίστηκε «ομοφώνως» στη συνεδρίαση της 14ης Ιουλίου 1922 και υπογράφτηκε στις 16 Ιουλίου 1922 από τον βασιλιά Κωνσταντίνο και τον Λ.Κ. Ρούφο. Δύο ημέρες αργότερα ετέθη επ’ αυτού η «μεγάλη του Κράτους σφραγίς» με την υπογραφή του Δημητρίου Γούναρη, υπουργού Δικαιοσύνης. Άρχισε να ισχύει από τη στιγμή τηςδημοσίευσής του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, στις 20 Ιουλίου, αριθμός φύλλου 119.Στο εισαγωγικό του νόμου αναφέρεται: «Ψηφισάμενοι ομοφώνως της Γ’ εν Αθήναις Εθνικής Συνελεύσεως απεφασίσαμεν και διατάσσομεν…»

Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να ευρεθεί ποιοι συμμετείχαν στη συνεδρίαση της 14ης Ιουλίου 1922 οπότε και ψηφίστηκε «ομοφώνως» ο νόμος, εφόσον μεταξύ της συνεδρίασης στις 3-6-1922 και της 24ης Ιανουαρίου 1924 δεν υπάρχουν πρακτικά, όπως εμφαίνεται από τη μελέτη του τόμου Εφημερίς των Συζητήσεων της Βουλής (1862 – 1967). Πιθανότατα, λόγω των έκτακτων γεγονότων οι αποφάσεις λαμβάνονταν με συνοπτικές διαδικασίες.

Πάντως το τι θα συνέβαινε σε περίπτωση επικράτησης των κεμαλικών, ήταν γνωστό σε όλους.  Ακομα και ο μοιραίος Γούναρης ειχε απόλυτη γνώση του τι θα επακολουθήσει… . Όταν προτάθηκε ο διακανονισμός του Μαρτίου του 22 από τους Συμμάχους που προέβλεπε την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από τη Μικρά Ασία χωρίς επαρκείς εγγυήσεις, είπε στον Άγγλο πρέσβη Λίντλεϋ (16/29 Μαρτίου 1922) : «Πως μπορούμε να αφήσουμε να σφάξουν αυτούς τους ανθρώπους οι επαναστάτες?»

( Μ. L. Smith, Το όραμα της Ιωνίας, εκδ. ΜΙΕΤ , Αθήνα, 2009   σελ 449).

Επίλογος

Η εξέλιξη είναι τραγική. Ένα μήνα μετά το μέτωπο καταρρέει ως χάρτινος πύργος και η Μικρασιατική Καταστροφή ολοκληρώνεται με τη σφαγή του άμαχου πληθυσμού από τους κεμαλικούς νικητές. Ο νόμος 2870/1922 υλοποιείται άμεσα με την χαρακτηριστική είναι η τελευταία εντολή της ελληνικής κυβέρνησης δια χειρός του πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη προς τις ελληνικές αρχές της Σμύρνης, όπου ζητά όπως : «…εμποδισθώσι αναχωρίσωσι Έλληνες Μικρασιάται δι’ Ελλάδα, ακόμα και όταν είναι εύποροι δυνάμενοι αναχωρήσωσι με συνήθη ταχυδρομικά ατμόπλοια.» Αλλά αυτό το θέμα της παράδοσης των Ελλήνων Μικρασιατών στα κεμαλικά στρατεύματα, θα μας απασχολήσει σε ένα μεταγενέστερο σχόλιο.

Πάντως, οι λεπτομέρειες της τελευταίας φάσης του μικρασιατικού δράματος έχουν ιδιαίτερη σημασία, γιατί αποκαλύπτουν όλες τις αντινομίες και τις αντιφάσεις της ελληνικής πολιτικής ζωής αλλά και των κοινωνικών δυσπλασιών που χαρακτήρισαν την κρατική συγκρότηση της νεότερης Ελλάδας…

https://kars1918.wordpress.com/2019/07/25/2870-1922/#more-14998

[OV1950]

Η Μικρασιατική Εκστρατεία είναι πολύ μεγάλη κουβέντα και οι μονομερεις, υπεραπλουστευτικες (συχνά καθόλου αθώες) προσεγγισεις του κυρίου Αγτζιδη δεν βοηθούν ιδιαίτερα. Επιγραμματικα-και όχι δίχως μια κάποια σκληραδα προκληθείσα απο διάφορα πράγματα που έχει γράψει ο συγκεκριμένος κυριος-θα έλεγα ότι ο κύριος Αγτζιδης πολύ βολικά λησμονει ότι οι νεοτουρκοι κατά την ανάδυσή τους είχαν την απόλυτη στήριξη μικρασιατικων κύκλων όπως επίσης ότι στα 1919-1922, στο μέτωπο πολεμούσαν κι άφηναν τα κοκκαλακια τους Ηπειρώτες, Πελοποννήσιοι και Θεσσαλοί χωρικοί, την ώρα που οι καλοταϊσμένοι αστοί της Σμύρνης, χόρευαν βαλς και ανάλωναν τις δυνάμεις των σε χοροεσπεριδες, μιας και στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν πολέμησαν (με την εξαίρεση του αντάρτικου στον Ποντο) .

[fon7]

Η Μικρασιατική Εκστρατεία είναι πολύ μεγάλη κουβέντα και οι μονομερεις, υπεραπλουστευτικες (συχνά καθόλου αθώες) προσεγγισεις του κυρίου Αγτζιδη δεν βοηθούν ιδιαίτερα. Επιγραμματικα-και όχι δίχως μια κάποια σκληραδα προκληθείσα απο διάφορα πράγματα που έχει γράψει ο συγκεκριμένος κυριος-θα έλεγα ότι ο κύριος Αγτζιδης πολύ βολικά λησμονει ότι οι νεοτουρκοι κατά την ανάδυσή τους είχαν την απόλυτη στήριξη μικρασιατικων κύκλων όπως επίσης ότι στα 1919-1922, στο μέτωπο πολεμούσαν κι άφηναν τα κοκκαλακια τους Ηπειρώτες, Πελοποννήσιοι και Θεσσαλοί χωρικοί, την ώρα που οι καλοταϊσμένοι αστοί της Σμύρνης, χόρευαν βαλς και ανάλωναν τις δυνάμεις των σε χοροεσπεριδες, μιας και στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν πολέμησαν (με την εξαίρεση του αντάρτικου στον Ποντο) .

Το κείμενο δείχνει την αγάπη που υπήρξε μεταξύ των πληθυσμών ακόμα και σε επίσημο επίπεδο.Φυσικά αυτό μπορούμε να το δούμε από πολλές πηγές.
Για αυτό ένας λόγος παραπάνω να μην τα βάζουμε με πρόσφυγες και μετανάστες.Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πως θα σου τα φέρει η ζωή.Εδώ έχουμε να κάνουμε μεταξύ ελλήνων.Γιατί το μίσος δεν κοιτάει ούτε χρώμα δέρματος,ούτε θρησκεία,ούτε εθνικότητα,ούτε φύλο,ούτε οτιδήποτε άλλο.Μπορεί να βρει τον καθένα μας.

[Μολοσσός®©]

Το κείμενο δείχνει την αγάπη που υπήρξε μεταξύ των πληθυσμών ακόμα και σε επίσημο επίπεδο.Φυσικά αυτό μπορούμε να το δούμε από πολλές πηγές.

θες να σου περιγράψω αγάπη μεταξύ πληθυσμών Καστρίτσας και Κατσικά; (αντί για Καστριτσά και Κατσικά βάλτε κάθε χωριό της Ελλάδος...

[fon7]

Το κείμενο δείχνει την αγάπη που υπήρξε μεταξύ των πληθυσμών ακόμα και σε επίσημο επίπεδο.Φυσικά αυτό μπορούμε να το δούμε από πολλές πηγές.

θες να σου περιγράψω αγάπη μεταξύ πληθυσμών Καστρίτσας και Κατσικά; (αντί για Καστριτσά και Κατσικά βάλτε κάθε χωριό της Ελλάδος...

Τρία πουλάκια κάθονταν δις...

[Μολοσσός®©]

Το κείμενο δείχνει την αγάπη που υπήρξε μεταξύ των πληθυσμών ακόμα και σε επίσημο επίπεδο.Φυσικά αυτό μπορούμε να το δούμε από πολλές πηγές.

θες να σου περιγράψω αγάπη μεταξύ πληθυσμών Καστρίτσας και Κατσικά; (αντί για Καστριτσά και Κατσικά βάλτε κάθε χωριό της Ελλάδος...

Τρία πουλάκια κάθονταν δις...

...ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες

[fon7]

Το κείμενο δείχνει την αγάπη που υπήρξε μεταξύ των πληθυσμών ακόμα και σε επίσημο επίπεδο.Φυσικά αυτό μπορούμε να το δούμε από πολλές πηγές.

θες να σου περιγράψω αγάπη μεταξύ πληθυσμών Καστρίτσας και Κατσικά; (αντί για Καστριτσά και Κατσικά βάλτε κάθε χωριό της Ελλάδος...

Τρία πουλάκια κάθονταν δις...

...ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες

Μετά φεύγουν οι μολοσσοί...

[chilly]

Και ο βάζελος ακόμα γράφει εδω μέσα...

[my8os]

Το θέμα όμως είναι η μετανάστευση για μια χώρα σε σοβαρό δημογραφικό μαρασμό (για να μην πω σε δημογραφική κρίση), χώρα που μάλιστα γειτονεύει με κράτος διόλου φιλικό και με μεγάλο δημογραφικό δυναμικό. Θέλετε η χώρα να εισάγει -με οργάνωση και σχεδιασμό καμιά αντίρρηση-ανθρώπους που θέλουν να μοχθήσουν και να προσφέρουν, ώστε να υπάρξουν άμεσα αποτελέσματα επί της δημογραφικής ευρωστίας, ή προτιμάτε να το ρίξουμε στα ευχολόγια;

Τελευταία λύση θα πρέπει να είναι αυτή που προτείνεις.
Μια άλλη λύση είναι το επίδομα που πρότεινε η ΝΔ για κάθε γέννηση παιδιού που αποκτά αυτόματα την Ελληνική ιθαγένεια, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι σε ΜΚΟ θίχτηκαν και έκαναν μήνυση σε βουλευτή της ΝΔ για ρατσισμό.
Επίσης μια άλλη λύση είναι να βελτιωθεί η οικονομία μας ώστε να γυρίσουν τα δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά που έφυγαν στο εξωτερικό.

[OV1950]

Τελευταία λύση θα πρέπει να είναι αυτή που προτείνεις.
Μια άλλη λύση είναι το επίδομα που πρότεινε η ΝΔ για κάθε γέννηση παιδιού που αποκτά αυτόματα την Ελληνική ιθαγένεια, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι σε ΜΚΟ θίχτηκαν και έκαναν μήνυση σε βουλευτή της ΝΔ για ρατσισμό.
Επίσης μια άλλη λύση είναι να βελτιωθεί η οικονομία μας ώστε να γυρίσουν τα δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά που έφυγαν στο εξωτερικό.

α) Τα 50-60-70-80 χιλιάδες παιδιά που έφυγαν στο εξωτερικό, και να ήταν εφικτό να γυρίσουν όλοι πίσω και άμεσα (που δεν είναι εφικτό) δεν θα άλλαζαν τη δημογραφική κατάσταση και δυναμική. 
β) Προτείνεις λοιπόν επιδοματική πολιτική για κάθε γέννηση παιδιού. Να το εξετάσουμε. Έχουμε και λέμε:
- Όταν οι οικογένειες στην Ελλάδα γεννούσαν πολλά παιδιά, το έκαναν επειδή έπαιρναν επιδόματα; Όχι. Δεν έπαιρναν (ή τουλάχιστον, ήταν ασήμαντα).
- Οι χώρες που τώρα έχουν υψηλή δημογραφική δυναμική, είναι χώρες που είναι γνωστές για την υψηλή τους επιδοματική πολιτική και το ισχυρό πλέγμα κοινωνικής πρόνοιας; Όχι δεν είναι.

Με βάση ποια εμπειρία λοιπόν μπορεί κανείς να θεωρήσει αποτελεσματική την πρόταση να στηριχθεί η ανάκαμψη της δημογραφικής μας δυναμικής στην επιδοματική πολιτική; Σε καμία εμπειρία (το ζήτημα της δημογραφίας είναι πιο σύνθετο).

Ας υποθέσουμε όμως ότι έχουμε διάθεση πειραματισμού και γιατί όχι, πνεύμα καινοτόμο. Δε βλάπτει άλλωστε.
- Ποιο είναι ακριβώς το ύψος του επιδόματος που θα θεωρούσες ικανό να πείσει μια ελληνική οικογένεια να αποκτήσει νέο μέλος;
Τα 1000, τα 2000 που πρότεινε τον περασμένο Μάρτιο ο κ. Μητσοτάκης, τα 3000 ευρώ, τα 5000 ευρώ; Ποιο; Μήπως τα 8 ή τα 10 χιλιάδες ευρώ (επίδομα πενταπλάσιο από αυτό που υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης);
Αν νομίζεις ότι ακόμα και με 10 χιλιάδες ευρώ θα μπορέσεις να πείσεις ικανό αριθμό οικογενειών που έχουν λόγου χάρη δυο παιδιά, να αποκτήσουν τρίτο, συγγνώμη αλλά δε θα τα καταφέρεις. Και εκεί που θα έχεις περισσότερη επιτυχία θα είναι σε κατηγορίες του πληθυσμού που πιθανότατα δε θα κατατάσσονται άριστα στην εικόνα κάποιων περί του "καθαρού Έλληνα".

Όπως παρατηρείς, δεν έβαλα καθόλου άλλες παραμέτρους (όπως πχ την απλούστατη παράμετρο του να μην υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα για μια ισχυρή επιδοματική πολιτική).   

[my8os]

- Όταν οι οικογένειες στην Ελλάδα γεννούσαν πολλά παιδιά, το έκαναν επειδή έπαιρναν επιδόματα; Όχι. Δεν έπαιρναν (ή τουλάχιστον, ήταν ασήμαντα).

Σε τι οφείλεται λοιπόν η μείωση των γεννήσεων;
Η 'εισαγωγή' γεννήσεων δεν λύνει το πρόβλημα μακροπρόθεσμα αν δεν αναλυθούν τα αίτια της μείωσης, εκτός κι αν η εισαγωγή αυτή 'αφαιρέσει' τα αίτια αυτά από την εξίσωση.

[OV1950]

- Όταν οι οικογένειες στην Ελλάδα γεννούσαν πολλά παιδιά, το έκαναν επειδή έπαιρναν επιδόματα; Όχι. Δεν έπαιρναν (ή τουλάχιστον, ήταν ασήμαντα).

Σε τι οφείλεται λοιπόν η μείωση των γεννήσεων;
Η 'εισαγωγή' γεννήσεων δεν λύνει το πρόβλημα μακροπρόθεσμα αν δεν αναλυθούν τα αίτια της μείωσης, εκτός κι αν η εισαγωγή αυτή 'αφαιρέσει' τα αίτια αυτά από την εξίσωση.

Είναι αρκετοί οι λόγοι-το φαινόμενο είναι σύνθετο. Αν θες να το κωδικοποιήσω σε μια φράση θα σου έλεγα ότι έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο του όρου "καλοπέραση του σύγχρονου ανθρώπου".

Ας κάνουμε κάτι δραστικό και με άμεσα αποτελέσματα, κάτι που θα λύσει γρήγορα  το πρόβλημα για τα επόμενα 30-50 χρόνια και αφού το κάνουμε, έχουμε το χρόνο ως κοινωνία, και να συζητήσουμε πιο μακροπρόθεσμες λύσεις, και να τις εφαρμόσουμε.

[my8os]

- Όταν οι οικογένειες στην Ελλάδα γεννούσαν πολλά παιδιά, το έκαναν επειδή έπαιρναν επιδόματα; Όχι. Δεν έπαιρναν (ή τουλάχιστον, ήταν ασήμαντα).

Σε τι οφείλεται λοιπόν η μείωση των γεννήσεων;
Η 'εισαγωγή' γεννήσεων δεν λύνει το πρόβλημα μακροπρόθεσμα αν δεν αναλυθούν τα αίτια της μείωσης, εκτός κι αν η εισαγωγή αυτή 'αφαιρέσει' τα αίτια αυτά από την εξίσωση.

Είναι αρκετοί οι λόγοι-το φαινόμενο είναι σύνθετο. Αν θες να το κωδικοποιήσω σε μια φράση θα σου έλεγα ότι έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο του όρου "καλοπέραση του σύγχρονου ανθρώπου".

Ας κάνουμε κάτι δραστικό και με άμεσα αποτελέσματα, κάτι που θα λύσει γρήγορα  το πρόβλημα για τα επόμενα 30-50 χρόνια και αφού το κάνουμε, έχουμε το χρόνο ως κοινωνία, και να συζητήσουμε πιο μακροπρόθεσμες λύσεις, και να τις εφαρμόσουμε.

https://www.weforum.org/agenda/2019/08/portugal-emigration-incentives-population?fbclid=IwAR0Y3C3aElDtObMHqJvRA7eZv8FKMNmapLkiwFOf6XN4EzXYNG-tHCR3gGM

[OV1950]

Mythos αυτό που έβαλες αναφέρει ότι 150.000 πολίτες έφυγαν από την Πορτογαλία. Ακόμα και όλοι να γύριζαν πίσω άμεσα (που απλώς, δεν είναι εφικτό), η δημογραφική κατάσταση δε θα άλλαζε (στο έγραψα αυτό και για τη περίπτωση της Ελλάδας). Αυτό στο οποίο στοχεύουν είναι να διευκολύνουν κάποιους κλάδους επιχειρήσεων να βρουν προσωπικό, δεν είναι καθόλου στόχος ενός τέτοιου προγράμματος να αλλάξει τη δημογραφική κατάσταση της Πορτογαλίας και δε θα μπορούσε να είναι. Για τον συγκεκριμένο λόγο που γίνεται δεν είναι άχρηστο προφανώς αλλά μην του δίνουμε άλλες διαστάσεις. Και η Πορτογαλία έχει γείτονα την Ισπανία η οποία, πέραν όλων των άλλων διαφορών που έχει αν τη συγκρίνουμε με την Τουρκία, είναι σε παρόμοια άσχημη δημογραφική κατάσταση με την Πορτογαλία (και οι δυο χώρες πάντως, έχουν τη μεγάλη δεξαμενή της Ν. Αμερικής και πρώην αποικιών για να τραβήξουν κόσμο).
Το πρόβλημα δεν είναι στα 10-11 εκατομμύρια που περίπου είμαστε, να προσθέσουμε άλλες 100 χιλιάδες ανθρώπων από αυτούς που έφυγαν-παρόλο που ασφαλώς θα ήταν χρήσιμο-όταν η Τουρκία είναι ήδη στα 80 εκατομμύρια.

[pextempalla]

Η Τουρκία ετοιμάζεται να εισβάλει στην Συρία. Γιατί? Για να καθαρίσει μια και καλή τους Κούρδους μαχητές.  Θα έχουμε νέο κύμα προσφύγων.  Για την Τουρκία όμως δεν τρέχει τίποτα.  Όλα καλά.

Όσον αφορά την ερώτηση που τέθηκε πιο πάνω, απαντάω εγώ όσο με αφορά... Το ισλάμ το αφήσαμε 400 χρόνια και νομίζω ότι δεν ήταν και ότι ευχαριστο.  Οπότε είναι λογικό να υπάρχει και μια απέχθεια. Εσένα αν σου φαίνεται αφύσικο η δεν σε πειραζει,  παω πάσο. Επίσης πρέπει να επικεντρωθούμε στο να μην υπάρχουν πρόσφυγες.  Εκεί πρέπει να δούμε τι γίνεται.  Γιατί δεν  μπορεί μια χώρα να δέχεται πρόσφυγεςσε αριθμο  δυσανάλογεο προς τον πληθυσμό της. Οπότε η πρέπει να στέλνονται πίσω μιας και ο πόλεμος τελείωσε στην Συρία, η να διοχετεύονται σε άλλες χώρες.

Μπορούμε αν θέλετε να μιλήσουμε για το πού για παράδειγμα παρέμεινε περισσότερο ο ελληνισμός. Στην Κ. Ιταλία και στη Σικελία υπό τον καθολικισμό ή στην Ελλάδα υπό το Ισλάμ όπως λέτε; Δεν ξέρω αν θα αρέσουν σε κάποιους οι συγκρίσεις...

Το θέμα όμως είναι η μετανάστευση για μια χώρα σε σοβαρό δημογραφικό μαρασμό (για να μην πω σε δημογραφική κρίση), χώρα που μάλιστα γειτονεύει με κράτος διόλου φιλικό και με μεγάλο δημογραφικό δυναμικό. Θέλετε η χώρα να εισάγει -με οργάνωση και σχεδιασμό καμιά αντίρρηση-ανθρώπους που θέλουν να μοχθήσουν και να προσφέρουν, ώστε να υπάρξουν άμεσα αποτελέσματα επί της δημογραφικής ευρωστίας, ή προτιμάτε να το ρίξουμε στα ευχολόγια;

Τι κουλαμάρα είναι αυτή που γράφεις; Θέλεις να συγκρίνεις αν παρέμεινε περισσότερο ο ελληνισμός στην Κ. Ιταλία τη Σικελία σε σχέση με την Ελλάδα;
Η σύγκριση αν θέλεις πρέπει να γίνει με το πόσοι μουσουλμάνοι έμειναν στην Ελλάδα και πόσοι Έλληνες έχουν μείνει στην Πόλη και στον Πόντο.

Δεν ήθελα να γράψω για το θέμα, αλλά μια φωτογραφία που είδα σήμερα στο gazzetta με έκανε να αναθεωρήσω:
Θλιβερή φωτογραφία: 12χρονος Εβραίος αναγκάζεται να φιλήσει το παπούτσι μουσουλμάνου συμμαθητή του για να γλιτώσει το ξύλο



Δυστυχώς είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, μόλις οι μουσουλμάνοι γίνουν πλειοψηφία, αυτές θα είναι οι καταστάσεις που θα καλούνται να ζήσουν στο μέλλον (ελπίζω όχι τα παιδιά μας).

Όσον αφορά σε άλλες τοποθετήσεις σου περί ενίσχυσης του πληθυσμού με τη μετανάστευση, αυτά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Πρέπει το κράτος να δώσει καταρχάς κίνητρα να κάνουν παιδιά οι Έλληνες και κατά δεύτερον η μετανάστευση να γίνεται στοχευμένα. Δηλαδή ναι στο άσυλο στους πρόσφυγες λόγω πολέμου και σε μετανάστες γενικότερα σε επαγγέλματα που πιστεύεις ότι χρειάζεσαι εργατικό δυναμικό, αλλά κατά προτίμηση όχι σε μουσουλμάνους.
Φέρε Κινέζους, μαύρους και ότι άλλο θέλεις εκτός από αυτούς.....

[christos]

Η Τουρκία ετοιμάζεται να εισβάλει στην Συρία. Γιατί? Για να καθαρίσει μια και καλή τους Κούρδους μαχητές.  Θα έχουμε νέο κύμα προσφύγων.  Για την Τουρκία όμως δεν τρέχει τίποτα.  Όλα καλά.

Όσον αφορά την ερώτηση που τέθηκε πιο πάνω, απαντάω εγώ όσο με αφορά... Το ισλάμ το αφήσαμε 400 χρόνια και νομίζω ότι δεν ήταν και ότι ευχαριστο.  Οπότε είναι λογικό να υπάρχει και μια απέχθεια. Εσένα αν σου φαίνεται αφύσικο η δεν σε πειραζει,  παω πάσο. Επίσης πρέπει να επικεντρωθούμε στο να μην υπάρχουν πρόσφυγες.  Εκεί πρέπει να δούμε τι γίνεται.  Γιατί δεν  μπορεί μια χώρα να δέχεται πρόσφυγεςσε αριθμο  δυσανάλογεο προς τον πληθυσμό της. Οπότε η πρέπει να στέλνονται πίσω μιας και ο πόλεμος τελείωσε στην Συρία, η να διοχετεύονται σε άλλες χώρες.

Μπορούμε αν θέλετε να μιλήσουμε για το πού για παράδειγμα παρέμεινε περισσότερο ο ελληνισμός. Στην Κ. Ιταλία και στη Σικελία υπό τον καθολικισμό ή στην Ελλάδα υπό το Ισλάμ όπως λέτε; Δεν ξέρω αν θα αρέσουν σε κάποιους οι συγκρίσεις...

Το θέμα όμως είναι η μετανάστευση για μια χώρα σε σοβαρό δημογραφικό μαρασμό (για να μην πω σε δημογραφική κρίση), χώρα που μάλιστα γειτονεύει με κράτος διόλου φιλικό και με μεγάλο δημογραφικό δυναμικό. Θέλετε η χώρα να εισάγει -με οργάνωση και σχεδιασμό καμιά αντίρρηση-ανθρώπους που θέλουν να μοχθήσουν και να προσφέρουν, ώστε να υπάρξουν άμεσα αποτελέσματα επί της δημογραφικής ευρωστίας, ή προτιμάτε να το ρίξουμε στα ευχολόγια;

Τι κουλαμάρα είναι αυτή που γράφεις; Θέλεις να συγκρίνεις αν παρέμεινε περισσότερο ο ελληνισμός στην Κ. Ιταλία τη Σικελία σε σχέση με την Ελλάδα;
Η σύγκριση αν θέλεις πρέπει να γίνει με το πόσοι μουσουλμάνοι έμειναν στην Ελλάδα και πόσοι Έλληνες έχουν μείνει στην Πόλη και στον Πόντο.

Δεν ήθελα να γράψω για το θέμα, αλλά μια φωτογραφία που είδα σήμερα στο gazzetta με έκανε να αναθεωρήσω:
Θλιβερή φωτογραφία: 12χρονος Εβραίος αναγκάζεται να φιλήσει το παπούτσι μουσουλμάνου συμμαθητή του για να γλιτώσει το ξύλο



Δυστυχώς είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, μόλις οι μουσουλμάνοι γίνουν πλειοψηφία, αυτές θα είναι οι καταστάσεις που θα καλούνται να ζήσουν στο μέλλον (ελπίζω όχι τα παιδιά μας).

Όσον αφορά σε άλλες τοποθετήσεις σου περί ενίσχυσης του πληθυσμού με τη μετανάστευση, αυτά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Πρέπει το κράτος να δώσει καταρχάς κίνητρα να κάνουν παιδιά οι Έλληνες και κατά δεύτερον η μετανάστευση να γίνεται στοχευμένα. Δηλαδή ναι στο άσυλο στους πρόσφυγες λόγω πολέμου και σε μετανάστες γενικότερα σε επαγγέλματα που πιστεύεις ότι χρειάζεσαι εργατικό δυναμικό, αλλά κατά προτίμηση όχι σε μουσουλμάνους.
Φέρε Κινέζους, μαύρους και ότι άλλο θέλεις εκτός από αυτούς.....

Εαν ειναι αληθινη η φωτογραφια και πραγματικο το περιστατικο ( για το οποιο εχω τις αμφιβολιες μου , ιδιατερα σε να περιβαλλον οπως αυτο της Αυστραλιας που νομιζω οτι δηλωθηκε ) , πραγματικα λυπαμαι τον νεαρο μουσουλμανο ''ταξικο αδερφο'' μας , καθως και την οικογενεια του .
Οι Εβραιοι δεν τα αφηνουν αναπαντητα αυτα , και ο Μοχαμεντ θα παρει το μαθημα του εστω και μετα απο χρονια .
Οταν δεν θα το περιμενει ...

[OV1950]

Τι κουλαμάρα είναι αυτή που γράφεις; Θέλεις να συγκρίνεις αν παρέμεινε περισσότερο ο ελληνισμός στην Κ. Ιταλία τη Σικελία σε σχέση με την Ελλάδα;
Η σύγκριση αν θέλεις πρέπει να γίνει με το πόσοι μουσουλμάνοι έμειναν στην Ελλάδα και πόσοι Έλληνες έχουν μείνει στην Πόλη και στον Πόντο.

Δεν ήθελα να γράψω για το θέμα, αλλά μια φωτογραφία που είδα σήμερα στο gazzetta με έκανε να αναθεωρήσω:
Θλιβερή φωτογραφία: 12χρονος Εβραίος αναγκάζεται να φιλήσει το παπούτσι μουσουλμάνου συμμαθητή του για να γλιτώσει το ξύλο



Δυστυχώς είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, μόλις οι μουσουλμάνοι γίνουν πλειοψηφία, αυτές θα είναι οι καταστάσεις που θα καλούνται να ζήσουν στο μέλλον (ελπίζω όχι τα παιδιά μας).

Όσον αφορά σε άλλες τοποθετήσεις σου περί ενίσχυσης του πληθυσμού με τη μετανάστευση, αυτά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Πρέπει το κράτος να δώσει καταρχάς κίνητρα να κάνουν παιδιά οι Έλληνες και κατά δεύτερον η μετανάστευση να γίνεται στοχευμένα. Δηλαδή ναι στο άσυλο στους πρόσφυγες λόγω πολέμου και σε μετανάστες γενικότερα σε επαγγέλματα που πιστεύεις ότι χρειάζεσαι εργατικό δυναμικό, αλλά κατά προτίμηση όχι σε μουσουλμάνους.
Φέρε Κινέζους, μαύρους και ότι άλλο θέλεις εκτός από αυτούς.....

Θα κάνω μια προσπάθεια αλλά δεν είμαι και ιδαίτερα αισιόδοξος...

Η περιοχή της Κ. Ιταλίας και της Σικελίας είναι μια περιοχή στην οποία η παρουσία του ελληνικού στοιχείου ήταν έντονη για μια μακραίωνη περίοδο. Θα συμφωνήσουμε ως εδώ; (Αν δε συμφωνούμε δεν είναι ανάγκη να συνεχίσεις την ανάγνωση.)

Η περιοχή αυτή δε βρέθηκε κάτω από ισλαμική κατάκτηση (ή τουλάχιστον όσες περιοχές της βρέθηκαν υπό τέτοια ήταν λιγότερες και για πολύ μικρότερο διάστημα από το αντίστοιχο για τον ελλαδικό χώρο και τον χώρο της Μ. Ασίας). Στα 1821 που θα συναντούσες ανθρώπους να αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες; Στον υπό ισλαμική κατάκτηση ελλαδικό χώρο και τη Μ. Ασία, ή στην χριστιανική Κ. Ιταλία και Σικελία; Η απάντηση μπορεί να μη σου αρέσει αλλά είναι αυτονόητη. Στον ελλαδικό χώρο και στη Μ. Ασία-στην Κ.Ιταλία και Σικελία κανέναν που να σου αυτοπροσδιορίζεται ως Έλληνας δε θα έβρισκες. Το ίδιο και στα 1919.
Το τι συνέβη στον ελληνισμό της Μ. Ασίας δεν άπτεται της θρησκείας. Οι νεότουρκοι και η συνέχειά τους οι κεμαλικοί, δεν ήταν θρησκευτικό κίνημα. Μη μπλέκεις μεταξύ τους, διαφορετικής φύσης ζητήματα (είτε το κάνεις από αφέλεια, είτε από σκοπιμότητα). Το ίδιο και στην Αλεξάνδρεια. Ο ελληνισμός υπήρχε και άκμαζε-η φυγή έγινε υπό άλλες συνθήκες που δεν βασίζονταν στη θρησκεία (ο Νάσερ δεν ήταν ισλαμιστής). 

Σε σχέση με τη φωτογραφία. Μη σπεύδεις να υιοθετείς άμεσα οτιδήποτε σου πλασάρεται πχ στη συγκεκριμένη περίπτωση μια φωτό που ανάρτησε κάποια εβραϊκή οργάνωση που σαφώς μπορεί να υποθέσει κανείς ότι θα έχει μια σκοπιμότητα. Από τη φωτό μπορείς εσύ να κρίνεις ποια είναι η θρησκεία του ενός και ποια του άλλου; Εγώ πάντως δε μπορώ. Ή μήπως τέτοια, καταδικαστέα ασφαλώς, πράγματα δε συμβαίνουν μεταξύ ομόθρησκων εφήβων στις ΗΠΑ, την Αγγλία ή και σε εμάς; Η ίδια πάντως εβραϊκή οργάνωση που έκανε to tweet με τη φωτογραφία που σε σόκαρε, στον ιστότοπό της είναι πολύ πιο προσεκτική
http://www.jta.org/quick-reads/photo-of-australian-jewish-boy-being-forced-to-kiss-classmates-shoes-sparks-outrage

A photo that allegedly shows a 12-year-old Jewish student being forced to kneel to kiss the shoes of a Muslim classmate was circulated on social media. The incident occurred at the Cheltenham Secondary College in the town of Cheltenham, a Melbourne suburb, according to The Age, a Melbourne-based newspaper.

The report did not make it clear if the Muslim boy’s religion had anything to do with the incident.

Όπως βλέπεις η ίδια η οργάνωση γράφει ότι η θρησκεία των δυο παιδιών είναι σύμφωνα με τους ισχυρισμούς όπως επίσης και το ότι το ρεπορτάζ της εφημερίδας που δημοσίευσε τη φωτογραφία (για να την αναρτήσουν αυτοί διαδικτυακά στη συνέχεια) δε διευκρινίζει αν το θέμα μεταξύ των εικονιζόμενων είχε να κάνει καθόλου με τη θρησκεία...

Την τελευταία φορά μάλιστα που ενημερώθηκα, οι μουσουλμάνοι στην Αυστραλία συνεχίζουν να είναι μια πολύ μικρή μειοψηφία...

[OV1950]

Όσον αφορά για το θέμα των κινήτρων για να κάνουν παιδιά οι Έλληνες, έχω νομίζω απαντήσει διεξοδικά για το χιμαιρικό του πράγματος στον να περιμένει κανείς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι αποτελεσματικό. (πόσο μάλλον σε σχετικά σύντομο χρόνο)

[RASTA]

Christos,η φράση μουσουλμάνος "ταξικός αδελφός",τι σημαίνει;.... προσδιορίζεται κάτι απ' αυτήν (με μαρξιστικους όρους)...;

[christos]

Christos,η φράση μουσουλμάνος "ταξικός αδελφός",τι σημαίνει;.... προσδιορίζεται κάτι απ' αυτήν (με μαρξιστικους όρους)...;

Πλακα εκανα φιλε . Χρησιμοποιωντας μια ευρυτατα διαδεδομενη εκφραση των αριστερων .

Κριμα να εξηγουμε τα παντα ...

[Μολοσσός®©]

το φαινόμενο κατά το οποίο εφτακόσιες χιλιάδες συν «700.000+» ελληνόπουλα φεύγουν στο εξωτερικό ηλικίας 20 με 35 ετών και αντί αυτών έρχονται 700.000 αλλοδαποί των ίδιων ηλικιών λέγεται αντικατάσταση πληθυσμού κι όχι υπογεννητικότητα...μιλάμε για τις πιο παραγωγικές ηλικίες και τις ιδανικές για καινούριες οικογένειες...

[fon7]

το φαινόμενο κατά το οποίο εφτακόσιες χιλιάδες συν «700.000+» ελληνόπουλα φεύγουν στο εξωτερικό ηλικίας 20 με 35 ετών και αντί αυτών έρχονται 700.000 αλλοδαποί των ίδιων ηλικιών λέγεται αντικατάσταση πληθυσμού κι όχι υπογεννητικότητα...μιλάμε για τις πιο παραγωγικές ηλικίες και τις ιδανικές για καινούριες οικογένειες...

Αν είσαι φασίστας ακροδεξιός μπορεί.Γιατί δεν κόβει και πολύ.Γιατί αλλιώς δεν θα ήσουν ακροδεξιός φασίστας.
Ότι ψεκασμό βρει,τον πετάει.
Ειδικά στην Ελλάδα θα αντικαταστήσουν τον πληθυσμό γιατί φοβούνται το Ιχώρ του σκατιδιάρη.

[Μολοσσός®©]

κατανοώ τους λόγους της σύγχυσής σου...δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω τον αριστερό φασισμό(την μοναδική μορφή φασισμού στην σύγχρονη εποχή)...την ψευτοανθρωπιά και τους αλληλεγγυοκάπηλους... γιαυτό λοιπόν και σύμφωνα με το άρθρο 120 του Συντάγματος και με γραπτό λόγο μπορούμε να τα εξαφανίσουμε όλα αυτά...σύντομα