Φίλοι,
Το να διαφωνούμε είναι και θεμιτό και ωραίο. Αν συμφωνούσαμε όλοι, αν οι συζητήσεις στο καφενείο γίνονταν μονίμως μεταξύ ομονοούντων, δε θα είχε καθόλου πλάκα και θα μας έπαιρνε ο ύπνος. Και είναι λογικό να ανάβουν τα αίματα αν και έχει κι αυτό τα όριά του, ειδικά όταν αναλωνόμαστε (και κάθε ένας μόνος του - στις σκέψεις που κάνει πριν κοιμηθεί ας πούμε) στο πώς θα βγούμε "από πάνω" έναντι του συνομιλητού, ενώ την ίδια στιγμή συμβαίνουν γύρω μας πράγματα πρωτόγνωρα, πολυδιάστατα, σε ολόκληρο τον πλανήτη και σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους πεδία.
Συμπληρωματικά στο παραπάνω θα αναφέρω μια κλασσική παγίδα στην οποία φαίνεται οτι έχει πέσει ο φίλος μου ο Λαμίας:
Ελληναράδες αμόρφωτοι!!!
Ρε φίλε, σε κάθε μήνυμα βλέπω να μας τα χώνεις, λες κι ο μόνος σκοπός είναι να μας υπενθυμίζεις οτι είμαστε "πίσω απ' τον κόσμο". Αυτό παραπέμπει στις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις των βορειοευρωπαίων "φίλων μας" (μέλη της τρόικα μεταξύ των) που δεν έκαναν κάτι άλλο από το να μας υπενθυμίζουν πόσο τεμπέληδες και διεφθαρμένοι είμαστε. Λοιπόν, για πολλούς από εμάς, το πόστο μας υπάρχει σε όλες τις χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης (δε λέω για Ανατολική και Νότια γιατί κι αυτοί -κατά τους "Βόρειους"- στο ίδιο μ' εμάς καζάνι βράζουν). Δεν ξέρω αν μπορείς να μαντέψεις αλλά δουλεύουμε περισσότερες ώρες, κάτω από χειρότερες συνθήκες και -φυσικά- αμειβόμαστε λιγότερο. Κατά τον ίδιο τρόπο, το ότι 5 παπάρες αψήφησαν τα όποια μέτρα και έκαναν του κεφαλιού τους, δεν ακυρώνει τη συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων της χώρας μας που είναι στο σπίτι τους περισσότερο από ένα μήνα τώρα ή εν ΠΑΣη περιπτώσει ακολουθούν πιστά τα προβλεπόμενα.
Εν κατακλείδι, οι ανώμαλοι αιμοδιψείς κτηνοβάτες απ' το Βορρά δεν μπορούν να μου κουνάνε το δάχτυλο γιατί δεν είναι καλύτεροι. Και δε χρειάζεται να... αυτομειωνόμαστε! Έχουμε τα στραβά και τα καλά μας, όπως και όλοι οι υπόλοιποι.
Εκφράζοντας την άποψή μου, οι εκλογές στην Ελλάδα είναι ήσσονος σημασίας και αξίας ζήτημα ακόμα και για την ίδια την εσωτερική μας κατανάλωση. Υπενθυμίζω δε οτι είχε αναπτυχθεί ως ζήτημα προ κορωνοϊού κι αυτό σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να επωφεληθεί της μεγάλης διαφοράς που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις υπέρ της. Το σκεπτικό ήταν οτι πριν φθαρεί, όπως είναι φυσικό, στο τέλος της 4ετίας, θα μπορούσε να ξεμπερδεύει νωρίς με τον εκλογικό νόμο που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση. Και οι 2 είχαν τους λόγους τους, οι μεν για το νέο εκλογικό νόμο, οι δε για να τον παρακάμψουν έγκαιρα. Τώρα, το αν θα γίνουν όντως εκλογές το Φθινόπωρο, ίσα ίσα που μια νέα καραντίνα είναι πιθανότερο να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο παρά να το ενισχύσει. Κι αν γίνουν, ίσως γίνουν κι αυτές ηλεκτρονικά προκειμένου να μη μετακινηθεί ο πληθυσμός. Έτσι κι αλλιώς, κάτι ο ανύπαρκτος πλέον φανατισμός, κάτι τα exit polls που μας λεν το σκορ του ματς απ' το 1ο λεπτό, οι εκλογές και οι επ' αυτών μαζώξεις δεν έχουν πλάκα. Ανεξάρτητα από τον ιό, οι εκλογές αν γίνονταν μέχρι το ερχόμενο Φθινόπωρο, θα ήταν "περίπατος". Τα "δώρα" των 11 εκ., των 30 εκ. (για άλλη δουλειά) και όποιο άλλο έσκασε ή θα σκάσει είναι τα συνήθη του συστήματος που ξεπληρώνει τις επιταγές του. Γίνονταν και πριν, θα γίνονται και στο μέλλον. Και πάντως, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε χρησιμοποιήθηκαν ως ενισχυτές ενός αποτελέσματος που έμοιαζε τόσο βέβαιο όσο οτι το πρωτάθλημα θα το πάρει ο γαύρος. Ο Μητσοτάκης, ναι, ο Κυριάκος παίζει χωρίς αντίπαλο στην τοπική σκηνή και αυτό κάθε ένας μπορεί να το πιστώσει όπου και σε όποιον νομίζει (ε θέλω να σχολιάσω για να μην το παρακάνω με το "πολιτικό").
Σε ότι αφορά τα εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία που παρατίθενται σύμφωνα με τις προβλέψεις των διεθνών οργανισμών για την πορεία των οικονομιών, την ύφεση και την ανεργία, αυτά ισχύουν για όλους. Αυτό που δεν έχουν όλοι το ίδιο είναι: α) Οι αντοχές και β) Η διάρθρωση των οικονομιών. Σε ότι αφορά το πρώτο, εμείς δεν αντέχουμε άλλο, σε αντίθεση με κάποιους που θα γνωρίσουν μια... κρίση για λίγους έως μερικούς μήνες. Εδώ τον πίνουμε για περισσότερο από μια δεκαετία και οι αντοχές είναι μειωμένες. Σε ότι αφορά το δεύτερο, παρά το γεγονός οτι όλοι θα γνωρίσουν ύφεση και αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, η διάρθρωση της δικής μας οικονομίας, με εξαιρετικά υψηλό ποσοστό του ΑΕΠ να προέρχεται από υπηρεσίες (κυρίως τουρισμό και ναυτιλία) οι οποίες πλήττονται βάναυσα. οδηγεί στο συμπέρασμα οτι εμείς για μια φορά ακόμα θα τον πιούμε για λίγο παραπάνω και λίγο πιο πικρό. Στο σημείο αυτό έχω τα εξής σχόλια:
α) Η ανάπτυξη που προβλέπεται για τον επόμενο χρόνο (αφήνω στην άκρη το γεγονός οτι μπορεί να εμφανιστεί εκ νέου ο ιός από Οκτώβρη και μέχρι τέτοια εποχή του χρόνου) με ποιους όρους θα επιτευχθεί; Την επαύριον της λήξης του εγκλεισμού και της "κανονικότητας" ποιες θα είναι οι εργασιακές σχέσεις; Ποια θα είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων; Ποιοι οι όροι εργασίας, οι μισθοί, τα ωράρια; Πόσοι θα χάσουν τη δουλειά τους και πότε θα ξαναβρούν τα προς το ζην; Όντες εργαζόμενοι κι ουχί αναμένοντες ένα επίδομα.
β) Μιας και είναι της μόδας τα περί της ιατρικής, λάθος διάγνωση συνεπάγεται λάθος θεραπεία και στην οικονομία. Το ελληνικό παράδειγμα είναι κι εδώ χρήσιμο. Ακόμα όμως κι αν δεχτούμε οτι πληρώνουμε λάθη δικά μας (ελλ. κυβερνήσεις) και άλλων (διεθνείς πιστωτές), που έκαναν επίσης λάθος με τα "δικά μας", αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και δε νομίζω οτι υπάρχει διάθεση εκ μέρους της Ε.Ε. να παρέχει χείρα βοηθείας στα μέλη της. Δυστυχώς η περίοδος δεν προσφέρεται για τακτική "βλέποντας και κάνοντας" που ακολουθούν τώρα οι Βόρειοι της ηπείρου μας. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να πείθουν οτι δεν ενδιαφέρονται για τίποτα λιγότερο απ' το να μας ξεζουμίσουν.
γ) Κάθε κρίση δημιουργεί ευκαιρίες. Επί του παρόντος, αυτό που θα ήθελα να γίνει εδώ είναι το ζήτημα της αναδιάρθρωσης της οικονομίας. Επίσης, θέλω να δω τη συζήτηση σχετικά με την Ε.Ε., το παρόν και το μέλλον της. Πόσο μας κοστίζει τέλοσπαντων να στέλνουμε το Γεωργούλη στις Βρυξέλλες; Μας συμφέρει τελικά ή μήπως όχι; Το γεγονός οτι οι τύποι θέλουν να πιούν το αίμα των εταίρων που δεν είναι τόσο μπούληδες, άχρωμοι, μονόχνωτοι ατομιστές είναι απολύτως εμφανές. Αν συνεχίσουμε λοιπόν να συμμετέχουμε σ' αυτό το δυστύχημα (εδώ αδιαφορώ για τις προθέσεις και μένω στο προϊόν) ή αν μπορούμε να θέσουμε τις βάσεις για να την κοπανήσουμε... θορυβωδώς κι ευημερήσουμε διακριτικώς - να γλιτώσουμε το μάτιασμα. Αν δεν μπορείς να συμμετέχεις ισότιμα ως κυρίαρχο κράτος, το κόστος συμμετοχής σου είναι απαγορευτικό.
Η τύχη και το μέλλον των λαών είναι αυτό που απασχολεί σήμερα τους έγκλειστους ανά τον κόσμο. Έγκλειστοι σήμερα, εγκλωβισμένοι αύριο. Ο ούτως ή άλλως υψηλός ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων εντείνεται σε περιόδους κρίσης, ενώ στο τέλος την πληρώνουν οι λαοί, στις πλάτες των οποίων μετακυλίεται το εκάστοτε κόστος. Και το ερώτημα που γεννάται είναι το κατά πόσο θα διδαχτούμε απ' όλο αυτό ή αν θα αφήσουμε την ευκαιρία να χαθεί, προτείνοντας νέους ανταγωνισμούς κι ισορροπίες. Όπως πολύ σωστά έγραφε ο Γάλλος καθηγητής στο λινκ που παρέθεσε χτες ο mythos, αυτή τη στιγμή διακυβεύεται η ήπια ισχύς των ΗΠΑ. 75 χρόνια μετά την απόλυτη σχεδόν κυριαρχία της, συμπληρώνω. Στον αντίποδα, η Ρωσία έδειξε να εκμεταλλεύεται κάπως αυτά τα κενά, εν μέσω κρίσης, ενώ μεγαλύτερος αντίπαλος αυτή τη στιγμή φαντάζει η Κίνα. Μόλις σήμερα, αυτός ο απίθανος ο πρόεδρος των ΗΠΑ "διέταξε" (έτσι αρέσκεται να μιλά
στους ή για
τους "υπηκόους" του) να πάψει η χρηματοδότηση προς τον ΠΟΥ, καθώς η συνεισφορά σ' αυτόν είναι 500 εκ ετησίως εκ μέρους των ΗΠΑ και μόλις 40 εκ. από την Κίνα! Κι όλα αυτά εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας, έκτασης τέτοιας που ο κόσμος αγνοούσε τα τελευταία 100 χρόνια. Σαν να λέμε αλλιώς... ΕΛΕΟΣ!
Λίγο πολύ, όλοι έχουμε φίλους ή συγγενείς που ζουν στο εξωτερικό. Με μικροδιαφορές, ότι γίνεται εδώ γίνεται κι εκεί. Οφείλω να τους αναγνωρίσω βέβαια οτι έχουν... κρύο αίμα και είναι πιο ειλικρινείς από εμάς. Ανακοινώθηκε ήδη σε φίλους λοιπόν, οτι ακόμα και μετά την άρση των μέτρων, κάποια από τα "κεκτημένα" των καιρών θα διατηρηθούν. Λιγότεροι στο γραφείο, περισσότεροι στο σπίτι, δουλειές εξ' αποστάσεως... Εγχωρίως δε, όλα τα παππούδια που μέχρι χτες κυκλοφορούσαν με κινητό ΖΕΡ, ξημεροβραδιάζονται στο viber και το skype, ενώ αρκετοί ξεκίνησαν και τις συναλλαγές μέσω e-banking. Μόλις ψηφίσουν και "ηλεκτρονικά" θα πανηγυρίζουν όπως ο Βαγγελάρας όταν σηκωνόμουν απ' το Μπούμπλε. Την ίδια στιγμή, οι ελάχιστοι που κυκλοφορούν είναι έτοιμοι να αρπαχτούν για ασήμαντες αφορμές (τους βλέπω απ' το μπαλκόνι ή στο S/M) κι οδηγούν χειρότερα απ' ότι στο Μιλάνο προ κορωνοϊού. Η στρατηγική του "διαίρει και βασίλευε" που ακολούθησαν για αιώνες οι ισχυροί του κόσμου και προτάσσει τον ατομισμό έναντι της κοινωνίας, ίσως βρήκε το βούτυρο στο ψωμί του.
Τελειώνοντας τη σκέψη μου, τις τελευταίες μέρες ακούμε συχνά οτι είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουμε εκ νέου τον ιό -με σημαντική ένταση- μετά το Καλοκαίρι. Ελλείψει εμβολίου (που μάλλον αργεί ακόμα) ή έστω ενός αξιόπιστου φαρμάκου, ο κίνδυνος είναι ορατός. Πώς θα αντιδράσει ο κόσμος τότε και -κυρίως- κατά πόσο θα είναι πιο έτοιμος απ' ότι τώρα; Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να μας αΠΑΣΧολούν κι όχι πόσοι κατέβηκαν στον Παραλίμνιο για βόλτα, αν θα γίνουν εκλογές το Σεπτέμβρη ή τι δηλώσεις έκαναν οι απίθανοι Άδωνις και ΝικοπαπΠΑΣ.
Συγνώμη για το "σεντόνι" και την όποια μη συνεχή ροή, μιας και άφησα το κείμενο στη μέση καμιά 30αριά φορές.
