Κάποια σκόρπια αποσπάσματα από το "1984" του Όργουελ.
“Πώς βεβαιώνεται κάποιος για τη δύναμή του πάνω σε ένα άλλον, Ουίνστον;”
Ο Ουίνστον σκέφτηκε: “Κάνοντας τον να υποφέρει” είπε.
“Ακριβώς. Κάνοντας τον να υποφέρει. Η υπακοή δεν αρκεί. Αν δεν υποφέρει, πώς μπορείς να είσαι βέβαιος πως υπακούει στη δική σου θέληση και όχι στη δική του; Δύναμη είναι να επιβάλλεις πόνο και ταπείνωση. Δύναμη είναι να κομματιάσεις το ανθρώπινο μυαλό και να το συναρμολογήσεις πάλι, δίνοντας του το σχήμα που θέλεις εσύ. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι κόσμο δημιουργούμε; Είναι ακριβώς το αντίθετο από τις ανόητες ηδoνιστικές ουτοπίες που είχαν οραματιστεί οι παλιοί μεταρρυθμιστές. Είναι ένας κόσμος φόβου και προδοσίας και βασανιστηρίων. Ένας κόσμος καταπιεστών και καταπιεζομένων, ένας κόσμος που όσο τελειοποιείται θα γίνεται όλο και πιο ανελέητος. Οι παλιοί πολιτισμοί ισχυρίζονταν πως βασίζονταν πάνω στην αγάπη και τη δικαιοσύνη. Ο δικός μας βασίζεται στο μίσος. Στον δικό μας κόσμο δε θα υπάρχουν άλλα συναισθήματα εκτός από το φόβο, την οργή, τη θριαμβολογία και την ταπείνωση. Όλα τα άλλα θα τα καταπνίξουμε. Όλα!"
"Δεν θα υπάρχει γέλιο παρά μόνο το γέλιο του θριάμβου για κάποιο νικημένο εχθρό. Δεν θα υπάρχει τέχνη, λογοτεχνία, επιστήμη. Όταν θα είμαστε παντοδύναμοι δε θα έχουμε πια ανάγκη την επιστήμη. Δεν θα υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια. Δεν θα υπάρχει πια η περιέργεια ούτε η χαρά της ζωής. Δεν θα υπάρχει άμιλλα. Πάντα όμως – αυτό μην το ξεχνάς, Γουίνστον- πάντα θα υπάρχει η μέθη της δύναμης, που ολοένα θα μεγαλώνει, ολοένα θα οξύνεται περισσότερο. Πάντα, σε κάθε στιγμή, θα υπάρχει η αγαλλίαση της νίκης, η συγκίνηση να ποδοπατάς έναν ανήμπορο εχθρό. Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου – για πάντα.”
“Ελέγχουμε τη ζωή, Γουίνστον. Την ελέγχουμε σε όλους τους τομείς της. Φαντάζεσαι πως υπάρχει κάτι που λέγεται ανθρώπινη φύση και που, επειδή την παραβιάζουμε, θα στραφεί εναντίον μας. Αλλά την ανθρώπινη φύση τη δημιουργούμε εμείς. Οι άνθρωποι είναι πολύ εύπλαστοι. Ή μήπως ξαναγύρισες στην παλιά σου ιδέα ότι οι προλετάριοι ή οι σκλάβοι θα ξεσηκωθούν και θα μας ανατρέψουν; Αυτό, βγάλ’ το από το νου σου. Είναι αδύναμοι σαν τα ζώα.”
Και κάποια από την "Φάρμα των ζώων" του ίδιου συγγραφέα.
"Λοιπόν, σύντροφοι, ποια είναι η φύση της ζωής αυτής που ζούμε; Ας την αντικρίσουμε κατάματα: οι ζωές μας είναι ελεεινές, κοπιαστικές και σύντομες. Γεννιόμαστε, μας δίνουν ακριβώς τόση τροφή όσο χρειάζεται για να στεκόμαστε στα πόδια μας, και όσοι από εμάς είναι ικανοί για αυτό, υποχρεώνονται να δουλεύουν ως το τελευταίο ίχνος της δύναμής τους· και την στιγμή ακριβώς που η χρησιμότητά μας φτάνει στο τέλος της, μας σφάζουν με αποκρουστική σκληρότητα. Κανένα ζώο στην Αγγλία δεν γνωρίζει τι σημαίνει ευτυχία ή ξεκούραση αφού γίνει ενός έτους. Κανένα ζώο στην Αγγλία δεν είναι ελεύθερο. Η ζωή ενός ζώου είναι εξαθλίωση και σκλαβιά: αυτή είναι η καθαρή αλήθεια."
"Ο Άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που καταναλώνει χωρίς να παράγει. Δεν δίνει γάλα, δεν γεννά αυγά, είναι πολύ αδύναμος και να σύρει το αλέτρι, δεν μπορεί να τρέξει αρκετά γρήγορα για να πιάσει λαγούς. Ωστόσο είναι ο αφέντης όλων των ζώων. Τα βάζει στη δουλειά, τους δίνει για αντάλλαγμα το ελάχιστο που χρειάζονται για να μην πεθάνουν στην πείνα, και το υπόλοιπο το κρατάει για τον εαυτό του. Ο ιδρώτας μας οργώνει τη γη, η κοπριά μας το γονιμοποιεί, κι ωστόσο δεν υπάρχει ούτε ένας από μας που να έχει για εκείνον κάτι περισσότερο από το γυμνό πετσί του. Εσείς αγελάδες που βλέπω μπροστά μου, πόσες χιλιάδες γαλόνια γάλα δώσατε τον τελευταίο χρόνο; Και τι συνέβη στο γάλα αυτό που θα έπρεπε να αναθρέψει ρωμαλέα μοσχαράκια; Κάθε σταγόνα του κατέβηκε το λαιμό των εχθρών μας. Και σεις κότες, πόσα αυγά γεννήσατε αυτόν τον τελευταίο χρόνο και πόσα από εκείνα κλωσήσατε ποτέ μέχρι να γίνουν κοτόπουλα; Τα υπόλοιπα πήγαν όλα στην αγορά για να φέρουν χρήματα για τον Τζόουνς και τους ανθρώπους του. Και ’συ, Κλόβερ, πού είναι τα τέσσερα πουλάρια που γέννησες, αυτά που θα ’πρεπε να είναι στήριγμα και χαρά στα γηρατειά σου; Καθένα τους πουλήθηκε μόλις έγινε ενός έτους - δεν θα ξαναδείς ποτέ κανένα. Σε αντάλλαγμα για τις τέσσερεις εγκυμοσύνες σου και για όλο τον μόχθο σου στα χωράφια, τι περισσότερο είχες ποτέ από ένα πενιχρό συσσίτιο και μια γωνιά του στάβλου;"
"Δεν είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, σύντροφοι, πως όλα τα κακά αυτής της ζωής που ζούμε πηγάζουν από την τυραννία των ανθρωπίνων όντων; Απλά ξεφορτωθείτε τον Άνθρωπο και το προϊόν του κόπου μας θα είναι δικό μας. Σχεδόν μονομιάς θα μπορούσαμε να γίνουμε πλούσιοι και ελεύθεροι. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Τι άλλο από το να δουλεύουμε νύχτα και μέρα, ψυχή τε και σώματι, για την ανατροπή του ανθρώπινου είδους! Αυτό είναι το μήνυμά μου σε εσάς, σύντροφοι: Επανάσταση! Δεν ξέρω πότε θα έρθει αυτή η Επανάσταση, μπορεί να είναι σε μια βδομάδα ή σε εκατό χρόνια, μα ξέρω, τόσο σίγουρα όσο βλέπω αυτό το άχυρο κάτω από τα πόδια μου, πως αργά ή γρήγορα η δικαιοσύνη θα αποδοθεί. Προσηλώστε το βλέμμα σας σε αυτό, σύντροφοι, για όλο το υπόλοιπο της σύντομης ζωής σας! Και πάνω απ’ όλα, περάστε αυτό μου το μήνυμα σε εκείνους που θα ’ρθουν μετά από σας, ώστε οι μελλοντικές γενιές να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι τη νίκη."
"Και να θυμάστε, σύντροφοι, η απόφασή σας δεν πρέπει ποτέ να καμφθεί. Κανένα επιχείρημα δεν πρέπει να σας παραπλανήσει. Ποτέ μην ακούτε όταν σας λένε ότι Άνθρωπος και Ζώα έχουν κοινό συμφέρον, πως η ευημερία του ενός είναι η ευημερία των υπολοίπων. Είναι όλα ψέματα. Ο Άνθρωπος δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα κανενός άλλου πλάσματος, παρά του εαυτού του. Και ανάμεσα στα ζώα ας υπάρχει τέλεια ενότητα, τέλεια συντροφικότητα στον αγώνα. Όλοι οι άνθρωποι είναι εχθροί. Όλα τα ζώα είναι σύντροφοι."
Τί? Δεν έχουν σχέση τα παραπάνω με τον κορονοϊό?
Οκ, έτσι είναι, εάν έτσι νομίζετε...
