Ο κρίσιμος ρόλος των αθλητών στη μάχη εναντίον της άγνοιας των Λευκών
Μετά από τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ από την αστυνομία, πολλοί αθλητές εξέφρασαν ανοιχτά τη γνώμη τους. Αυτό είναι το σημείο κλειδί στο χτίσιμο του αντιρατσισμού.
Η ερώτηση που συχνά προβάλεται είναι «Τί συνέβη;» Τι συνέβη στους αθλητές, όπως ο Κόλιν Κάπερινκ και τόσους πολλούς άλλους που διαμαρτυρήθηκαν γονατίζοντας στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου, εναντιωμένοι στην αστυνομική βία; Τι συνέβη στους μαύρους αθλητές που έθεσανστους εαυτούς στη πρώτη γραμμή, ως φωνές αποφασιστικής σημασίας σε αυτή την εναντίωση; Καταστάληκαν από τον Τραμπ; Έμειναν σιωπηλοί από το φόβο πως θα είχαν την τύχη του Κάπερνικ και πως θα τους αρνιόνταν το δικαίωμα στη ζωή;
Ο καθείς έχει τις θεωρίες του, περί της κατάστασης με την πολιτική συνείδηση των αθλητών, μα η δική μου απάντηση θα είναι πάντα η ίδια: Ετούτη η χώρα είναι η γενεσιουργός πηγή που τροφοδοτεί τη ρατσιστική αστυνομική βία, και θα χρειαζόταν μόλις ένα περιστατικό, που πιθανότατα θα το έπιανε η κάμερα, ώστε να δεις τους αθλητές να εκφράζουν τη γνώμη τους δημόσια για άλλη μία φορά. Με άλλα λόγια, η ερώτηση, αν οι αθλητές δρουν ώστε να ακουστεί η φωνή τους θα καθορίζεται από την αστυνομία. Αν οι αστυνομικοί συνέχιζαν τους ρατσιστικούς, βίαιους τρόπούς τους, θα υπήρχε και η αντίδραση.
Μία τέτοια αντίδραση παρακολουθούμε αμέσως μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ στη Μινεάπολη. Δεν γονατίζουν, τη περίοδο της πανδημίας που τα παιχνίδια έχουν ακυρωθεί, η σιωπή για πολλούς από αυτούς σίγουρα δεν ήταν μια από τις επιλογές τους. Οι αθλητές χρησιμοποίησαν τα σόσιαλ μίντια για να εκφράσουν την οργή τους, ακόμα και ορισμένοι από τους μισαλλόδοξους γκρινιάρηδες των αθλητικών μέσων έβγαλαν το σκασμό, τουλάχιστον όσο αυτό αφορούσε την αρθρογραφία τους. Αυτή η έκρηξη των αθλητών έχει τη σημασία της, επειδή αυτοί οι αθλητές ακολουθούνται μαζικά από τους λευκούς υποστηρικτές τους, οι οποίοι τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τη δολοφονία του Φλόυντ. Αυτοί οι αθλητές σπάνε τη φούσκα που οι λευκοί έχουν τη πολυτέλεια να ζουν: τη φούσκα εντός της οποίας δε νιώθουν φόβο, όταν θα αντικρίσουν ένα αστυνομικό όργανο. Οι αθλητές έχουν μια μοναδική ικανότητα, να προσεγγίζουν αυτούς τους ανθρώπους, η οποία εξηγεί αυτό ακριβώς το γιατί, που από τις μέρες κιόλας του Τζακ Τζόνσον πάνω από έναν αιώνα πριν, το βήμα της έκφρασης τους έχει αστυνομομευτεί με τέτοιο ανηλεή τρόπο.
twitterΈνα παράδειγμα αποτελεί ο πρώην παίκτης του ΝΒΑ, Στέφεν Τζάκσον. Ο «Κάπτεν Τζακ» γνώριζε το Φλόυντ και έχει εντυπωσιακή ομοιότητα στην εξωτερική εμφάνιση με το Φλόυντ―αυτός και ο Φλόυντ αποκαλούσαν ο ένας τον άλλο «δίδυμο.» Ο Τζάκσον εξέφρασε την άποψη του δημόσια μέσω μια σειράς αναρτήσεων, λέγοντας ουσιαστικά, «Είτε είσαι με τη πλευρά του σωστού, είτε επιτρέπεις το λάθος… δε μπορεί να αγαπάς εμένα και να μην αγαπάς και τους ανθρώπους μου.»
Πολλοί άλλοι, συμπεριλαμβανομένων των Κάπερνικ και Λεμπρόν Τζέιμς, κοινοποίησαν την ευρέως δημοσιευμένη φωτογραφία του (συλληφθέντα τώρα) Αστυνόμου Ντέρικ Τσαουβίν έχοντας το γόνατο του στο λαιμό του Φλόυντ, κατά τη διάρκεια της δολοφονίας του, αντιπαραβάλοντας τη με αυτή που δείχνει τον Κάπερνικ να γονατίζει διαμαρτυρόμενος ειρηνικά. Ο Τζέιμς επίσης πόσταρε μία ιστορία στο λογαριασμό του στο Instagram σχετικά με τη δολοφονία του Φλόυντ με τη λεζάντα, «Κυνηγούμαστε.»
Η τέως αθλήτρια του WNBA και μέλος του Hall of Fame, Λίζα Λέσλι πήρε θέση, τουιτάροντας
Εάν κάποιος από αυτούς που με ακολουθούν δεν είναι εξοργισμένος με αυτές τις ανόητες επιθέσεις στους ΜΑΥΡΟΥΣ, παρακαλώ σταματήστε να με ακολουθείτε! Εάν η ψυχή σας δεν έχει διαταραχθεί, παρακαλώ σταματήστε να με ακολουθείτε! Αυτό προκάλεσε Πόνο, αλλά δεν θα προκαλέσει ποτέ ΦΟΒΟ… συγνώμη, δεν είμαστε πλασμένοι έτσι!
Να σημειωθεί εξάλλου (τονίζοντας πως είναι τόσοι λίγοι, οι λευκοί αθλητές που έχουν εκφράσει την άποψή τους δημόσια για τις ανάγκες του αγώνα #BlackLivesMatter), ο Τζέι Τζέι Βατ των Χιούστον Τέξας ανέφερε σε συνέντευξη : «Έχω δει το βίντεο, και πιστεύω είναι αηδιαστικό. Νομίζω δεν υπάρχει καμία εξήγηση. Εννοώ, δια εμένα, δε βγάζει νόημα. Απλά δεν καταλαβαίνω πως ένας άνδρας με χειροπέδες πεσμένος στο έδαφος, ο οποίος ξεκάθαρα κρατείται και ξεκάθαρα λέει, όντας σε απελπισία… Δεν καταλαβαίνω πως δε μπορεί να βρεθεί λύση για αυτή τη κατάσταση που δε θα οδηγεί στο θάνατο, νομίζω πως χρειάζεται να αντιμετωπιστεί. Προφανώς, έντονα.»
Στη συνέχεια υπάρχει ο Τάιρον «Τάι» Κάρτερ, τέως παίκτης του NFL και πρωταθλητής του Super Bowl, που βρέθηκε στις πρώτες γραμμές των διαδηλώσεων και των οδομαχιών με την αστυνομία στη Μινεάπολις. Όπως ο καθηγητής Λουί Μουρ μου επισήμανε, αυτό αποτελεί εξέχουσα σχισμή στο ρόλο που έχουν παίξει οι μαύροι αθλητές κατά το παρελθόν, τότε που συνήθιζαν να μη μιλούν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Αντί αυτού, υπήρξε ο Τάι Κάρτερ λέγοντας, «Δεν υπάρχει ειρήνη, χωρίς δικαιοσύνη».
Είναι άγνωστο εάν η αγωνία τους θα διαπεράσει τη λευκή φούσκα. Ζούμε σε καιρούς έντονης πόλωσης. Δεν έχει υπάρξει χειρότερη μισθολογική ανισότητα, και οι δυνάμεις που―ακριβέστερα, ένας συγκεκριμένος (φερόμενος) δισεκατομμυριούχος πρόεδρος―έχουν αδίστακτα χρησιμοποιήσει το ρατσισμό για να κρατήσουν τον κόσμο διαχωρισμένο, ενώ οι πλούσιοι λεηλατούν αυτή τη χώρα και συνεχίζουν τη μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος χωρίς τη συμβολή πραξικοπήματος ή επανάστασης. Δεν είναι μόνο οι λευκοί που φέρνουν αυτόματα όπλα στα κτίρια του Καπιτωλίου, ενώ η αστυνομία χάσκει. Είναι οι λευκοί που κλείνουν τα μάτια και συγχέουν το να είσαι «μη-ρατσιστής» με το να είσαι αντι-ρατσιστής. Συμφωνώ με το επιχείρημα ότι είναι ευθύνη των λευκών να εκπαιδεύσουν και να αντιμετωπίσουν τους υπόλοιπους λευκούς για τη μισαλλοδοξία τους. Αλλά αν οι αθλητές μπορούν να μετακινήσουν τη βελόνα ένα κλάσμα προς τον αντι-ρατσισμό, αυτό είναι ένα σημαντικό έργο, και πρέπει να αξιοποιηθεί και να εκτιμηθεί.
Μετάφραση : Barefoot flag
Σκίτσο: Γιώργος Παπαδάκης
Πηγή:
https://www.thenation.com/article/society/george-floyd-athletes/?fbclid=IwAR1B89IfadFUxRSamxWZfKc_cSD37uolYW0SoFPHxljbFu6uZLCzXMGowBQΝτέιβ Ζάιριν, 28/05/2020
humbazine.gr/
