Ποδοσφαιρικά μιλώντας, υπήρξαν στο παιγνίδι πράγματα που με "έβγαλαν από τα ρούχα" μου. Τελείωσε ένα παιγνίδι από το οποίο πήραμε μια πρόκριση ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΗ, και είμαι σκασμένος και θυμωμένος - νομίζω πρώτη φορά, σε τέτοιο βαθμό, φέτος.
Μετά τις, μέχρι σήμερα, μαλακίες πέναλτι από τους κεντρικούς αμυντικούς μας, στο παιγνίδι είχαμε και πολλές "πίτες", λάθη και ολιγωρίες και πάλι από τους κεντρικούς αμυντικούς μας - όλους όμως, ακόμη και του Πανουργιά που μπήκε υποτίθεται για να "κλειδώσουμε" το σκορ πρόκρισης. Ακόμη και στο 90φεύγα, ο Πανουργιάς δεν πηδάει καν, και ακολουθεί το δοκάρι του ατρόμητα - καλά για τα δύο γκολ, άστο μην αρχίσω να βρίζω και με κόψει το ΕΣΡ.
Οκ, σήμερα δεν έγινε το κακό. Σε άλλα παιγνίδια όμως τη "γαμήσαμε" (δεν είναι βρίσιμο, πρόκειται περί λογοτεχνικής αδείας), και αυτό που είδα ουδόλως με καθησυχάζει ότι δεν θα ξανασυμβεί...
Γαμώ την πουτάνα μου (συγχωρέστε με, είναι "εκλεπτυσμένη" έκφραση απόγνωσης), να έχουν πάρει τα παιδιά - ΟΛΑ ΜΑΖΙ, το ξεκαθαρίζω - μια μεγάλη πρόκριση, και να αισθάνομαι τόσο "σπασμένος".
Λυπηθείτε τους κόπους σας γαμώτο...
ΥΓ. Μη μένετε μόνο στην ποιότητα του γηπέδου ως εξήγηση για τη σημερινή καλή μας εμφάνιση. Για εμένα, βασικότερη συνθήκη είναι οι διαστάσεις του γηπέδου. Μια ομάδα σαν τη δική μας που θέλει να απλώσει το παιγνίδι, χρειάζεται και ένα μακρύ και φαρδύ γήπεδο (όπως σήμερα) να το κάνει. Και αν με το μακρύ κάτι γίνεται με τους Ζωσιμάδες (δεν είναι το χειρότερο), με το φαρδύ έχουμε πρόβλημα, γιατί το γήπεδό μας είναι που είναι στενό, γίνεται ακόμη στενότερο αφού στις πλευρές και κυρίως σε αυτήν της μεγάλης εξέδρας λόγω της λάσπης και της ολισθηρότητας δεν μπορεί να παιχθεί μπάλα. Χάνουμε σε όλη την πλευρά άλλα τρία με τέσσερα μέτρα τουλάχιστον. Και επειδή είμαστε ομάδα που δεν επιτίθεται από τον άξονα, αλλά κυρίως από τα πλάγια, αντιμετωπίζουμε τεράστιο πρόβλημα με όποιον έρχεται να παίξει "κλειστά" στο γήπεδό μας.
Λυπάμαι που πιθανόν θα στεναχωρήσω τους γιαννιώτες επίδοξους πρωταθλητές του στίβου, αλλά μόνο αν αφαιρεθούν τα σκάμματα και δύο διαδρομές από το ταρτάν, θα λυθεί το ζήτημά μας. Θυμηθείτε μόνο το παιγνίδι με την ΟΝΤ (το ευρωπαικό) όπου και τότε το χόρτο δεν ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά το γήπεδο είχε μεγαλώσει σε διαστάσεις και μας έδωσε την ευκαιρία να τους "πελεκήσουμε". Αν θες γήπεδο "στρούγγα" θα παίζεις σαν την προοδευτική στον Κορυδαλλό. Αν θέλεις να παίζεις σαν μεγάλη ομάδα, χρειάζεσαι και και τον κατάλληλο αγωνιστικό χώρο. Φέτος παίξαμε μπαλάρα σε μεγάλα, όσον αφορά τις διαστάσεις, γήπεδα. Είναι ένας από τους λόγους που φοβάμαι το ματς στη Λαμία - θυμηθείτε ότι και οι "μεγάλοι" (μη χέσω) του ποδοσφαίρου μας εκεί δυσκολεύονται για τον ίδιο λόγο.
Και με έξι διαδρομές στίβου, όποιος θέλει, γυμνάζεται στο στάδιο. Σκάμματα υπάρχουν και στη Λιμνοπούλα και στο ΠΕΑΚΙ - άσε που δεν έχω δει ΠΟΤΕ όμως, κανέναν να προπονείται στο μήκος και στο τριπλούν στα σκάμματα των Ζωσιμάδων. Σε κάθε περίπτωση ακόμη και στη σημερινή του κατάσταση, στο στάδιό μας δεν μπορούν να διεξαχθούν ούτε καν πανελλήνια πρωταθλήματα στίβου, ανδρών και γυναικών, παρά μόνο εφήβων, κορασίδων. Αν είναι να κρατάμε το στάδιο σε αυτήν την κατάσταση περιμένοντας να μας πετάξουν κανα "ξεροκόμματο", μια φορά στα δέκα χρόνια, ας συνεχίσουμε να κοροιδευόμαστε ...
Αλλιώς "πηδάς" στο διπλό κρεβάτι, ακόμη και αν το στρώμα δεν είναι σε καλή κατάσταση, και αλλιώς στο ημίδιπλο ή το μονό... Αυτό μόνο, τίποτε άλλο.
Τέλος πάντων, ΜΠΡΑΒΟ σε όλους για την πρόκριση και την εμφάνιση, και αφού μπορείτε, γιατί γαμώτο μας πάτε στο "εμπα ψυχή, έβγα ψυχή";;; Είμαι πενήντα πέντε. Το νου σας ρεμάλια... Τα "ψωμιά" μου λιγοστεύουν (φτου φτου, όξω από δω). Κάντε κάτι για εκείνους τους τίτλους και τους τελικούς που μου χρωστάτε
