Δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη για τι θα γράψουμε στο πανο πριν τον αγώνα στην Ξάνθη. Πήραμε την λινάτσα, ήρθε με την μπογιά ο Γιώργος ο Σ. από την δουλειά μου, ανεβήκαμε επάνω στην ταράτσα και αρχίσαμε την δουλειά.
-''Τι θα γράψουμε;''
-''Θα δεις'' του απαντάω.
Ξεκινάω, κάνω το περίγραμμα, αρχίζει να τα γεμίζει με το χρώμα.
-''Καλό'' μου λέει.
Το αφήσαμε να στεγνώσει. Ήρθε και το Σάββατο, το μαζεύω και το αφήνω στο λεωφορείο των Unidos που συχνάζαμε τότε στον Πλάτανο.
Σκεφτόμουν, έστω και πέντε έξι παιδάκια να το δουν και να τα αγγίξει ψυχικά θα είμαι ευχαριστημένος. Για το πόσο αξία έχει να υποστηρίζεις την ομάδα σου, το πόσο αξία έχει να διαφέρεις από την υπόλοιπη σαβούρα. Το πόσο σημαντική είναι η ομάδα για την πόλη και πόσο σημαντικό είναι να υποστηρίζει την ομάδα της. Πόσο σημαντικό είναι για την ίδια την ομάδα να την υποστηρίζει η πόλη της και πόσο σημαντικό είναι η ομάδα να αντιπροσωπεύει την πόλη, τις αξίες της πόλης, την κοινωνία της πόλης και κάθε Γιαννιώτη ξεχωριστά.
Η πόλη να περιβάλλει την ομάδα και η ομάδα να περιβάλλει την πόλη. Ο κόσμος να περιβάλλει την ομάδα και η ομάδα να περιβάλλει τον κόσμο. Ασπίδα ο ένας για τον άλλον.
Η συνέχεια γνωστή. Δημιούργηθηκε το moto, το χρησιμοποίησαν όλοι. Σχετικοί και άσχετοι. Το βλέπεις σε ανακοινώσεις της ΠΑΕ, των Συνδέσμων, σε μπλουζάκια, στους τοίχους, στα ΜΜΕ, στα facebook και τα insta. Έστω και αν αυτή η λινάτσα χάθηκε.
Ελπίζω 5, 6 παιδάκια να το κατάλαβαν. Να το εμπέδωσαν.
Ξέρω οτι ένας παίχτης μας το κατάλαβε και είναι σίγουρο οτι κάποια στιγμή θα μπει και αυτός σε κάποιον από τους τοίχους έξω από το γήπεδο.
Γιατί κατάλαβε οτι εκείνη την στιγμή, έπαιζε και σκόραρε η ίδια η πόλη. Οτι εκείνη την στιγμή σε εκείνο το κεφάλι που κάνει κεφαλιά υπήρχαν και άλλες χιλιάδες κεφάλια, που εδώ και μέρες νιώσανε να βιάζεται η λογική τους. Ότι την στιγμή που φώναζε γκολ, μαζί του φώναξαν και χιλιάδες άλλοι φίλοι της ομάδας. Οτι το ''γκοοοολ'' που φώναξε στο Αγρίνιο ακούστηκε στα Γιάννενα και το ''γκοοοολ'' που ακούστηκε στα Γιάννενα, ακούστηκε σίγουρα στα αυτιά του στο Αγρίνιο. Έπαιζε με το βάρος χιλιάδων ψυχών και αντί να τον λυγίσουν, αντίθετα του έδωσαν φτερά. Χιλιάδες ψυχές οι οποίες ζουν για να μπαίνουν στο μάτι κάθε πούστη ισχυρού. Χιλιάδες ψυχές που ζουν μια στιγμή χαράς και άπειρες στιγμές λύπης. Χιλιάδες ψυχές που όταν όλοι τους έχουν ξεγραμμένους, αυτοί επιμένουν, κολυμπάνε στα σκατά και βγαίνουν νικητές.
Και σήμερα είμαι χαρούμενος γιατί αυτό το πανί και μια σκέψη έκανε έναν παίχτη να μπει σε μια σπάνια ομάδα ανθρώπων που είναι ''Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑ ΣΤΗΝ ΦΑΝΕΛΑ''.
#ΓΙΑΤΗΝΠΟΛΗ
Κείμενο-Φωτογραφίες: Θανάσης Χ.
Γενιά MUF
