Τέλος κουτόχορτου... Όσο μας τάισε μας τάισε... (Τί ποιός;;;; Ελάτε τώρα...)
Εδώ κολλάει αυτό το "δεν μπορείς να κοροιδεύεις πολλούς για πολύ". Τέλος το απόθεμα, είναι ρίσκο η επιμονή σε αυτό...
Ξεκίνησε ήδη η επιχείρηση "πρωινό, γιαβάς γιαβάς, ξύπνημα".
"Έγκριτος"
"δημοσιογράφος"
που βιοπορίζεται ασχολούμενος με τον ΠΑΣ
:"
Ο Ισπανός επιθετικός θέλει να μείνει στην Εμιράτα και ψάχνει εκεί για ομάδα. Μόνο ΑΝ δεν βρει εκεί ομάδα, τότε ΙΣΩΣ ΚΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ να γίνει, ΑΝ δεν μπουν σφήνα άλλες ομάδες και τον πάρουν με καλύτερη οικονομική προσφορά από τον ΠΑΣ".
Με άλλα λόγια, για τους ελάχιστους που δεν μπορεί να μην κατάλαβαν, αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θέλουν να το συνειδητοποιήσουν, bye bye Pedro...
Tι είχες Μπειζάνη, τι είχα πάντα...Τι να θυμηθώ και από που να ξεκινήσω... Από τον Ριμόλντι, στο Μπεσέρα και μέχρι τον Καρτάλη, το ίδιο χιλιοπαιγμένο έργο, τόσα χρόνια..
Μικρές χρονικά σχέσεις για μικρότερη γκρίνια στο χωρισμό... έτσι, να το καταπίνουμε πιο εύκολα, πιο εύπεπτα...
Και εμείς, όσο αγαπήσαμε, αγαπήσαμε... Να ξεκολλήσουμε, να συνεχίσουμε τη ζωή - την ποδοσφαιρική - που θα μας σερβίρει... Άντε πάλι... Τι ποιος;;;
Και από τα φούμαρα περνάμε στον τζόγο, γιατί περί τζόγου πρόκειται.
Για το επιθετικό κομμάτι (άκρα και μπροστά), κατά πως φαίνεται αριθμητικά είμαστε υπερπλήρεις ή "υπερπλήρεις", ψάχνοντας μόνο το τελευταίο κομμάτι του παζλ, που η διοίκηση, φαίνεται, για τους δικούς της λόγους (μετρημένους σε κέρματα) να "καίγεται" να είναι ο νιγηριανοάγγλος.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν (κατά τα φαινόμενα): Μπρένερ, Λώλης (που φαίνονται, μέχρι τώρα, να περνούν σε δεύτερη μοίρα επειδή ο κόουτς δείχνει να θέλει οι πλάγιοί του να ψάχνουν το γκολ), δεξιά Σνάιντερ (με ιστορικό τραυματισμών και μεγάλη αγωνιστική αποχή) και Περέα - ο ένας στους δύο - αριστερά Τριάδης (με ενάμισι χρόνο αποχή από τα γήπεδα) και Οσάουε (με τραυματισμούς και επίσης μεγάλη αποχή από τα γήπεδα) - δύο στους δύο ! - και μπροστά Μιλιντσεάνου και Μίνα.
Και τον Ελ Σιντ, θα "αναστήσουμε", δεν θα τον δέσουμε απλά στο άλογο, πεθαμένο να τρομάξουμε τους οχτρούς...
Μακάρι να βγει το πλάνο, το εύχομαι από καρδιάς, αλλά αν αυτή η προσέγγιση δεν είναι ο ορισμός του τζόγου, τότε τι είναι;;;
Και μάλιστα, του μίζερου τζογαδόρου...
"Σπρώχνουμε" λίγα, τα ελάχιστα, για την πιθανότητα και μόνο να "βγάλουμε" λίγα περισσότερα, να συνεχίσουμε να παίζουμε.... να συντηρούμαστε, και βλέπουμε ...
Να κρατάμε το μαγαζί, που μπορεί να βγάζει και από αλλού (στοίχημα;;
...
Γιατί, κάπως έτσι λειτουργεί και αυτός που έχει το μαγαζάκι του και τη σταθερή πελατεία που πάντα στηρίζει και "βάζει πλάτη", ακόμη και αν δεν ξέρει γιατί ή απλώς επειδή φοβάται τα χειρότερα, τα οποία έχει ξαναζήσει...
ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΤΩ, ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΏ απλως ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΓΚΡΙΝΙΑΡΟΜΑΛΑΚΑΣ