Με αφορμή και τις φήμες για τον Κάστρο και το Σάλιακα, μου ήρθε στο μυαλό η ελληνική ταινία που αποδίδει πιστά και ανάγλυφα την εικόνα της ομάδας μας.
"ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ".
Στο ρόλο του Βέγγου - Κου Μπειζάνη, ο εκλεκτός μας πρόεδρας - τον οποίο από σήμερα και πέρα εγώ θα αποκαλώ ΜΠΕΙΖΑΝΗ.
Στο ρόλο της, φευ, σε μόνιμη αναμονή - to be - "βασίλισσας", η ομάδα μας
"Να γλυτώσω και 5 € γιατί δεν θα πληρώνω μισθό λυκειάρχη και προσωπάρχη, να πάρω τόσα από δω, τόσα από κει, να "σκοτώσω" τ` αυτοκινητάκι για ν` αγοράσω τους σωλήνες, να δώσω λίγα απ` αυτά ν` αγοράσω κάτι άλλο, να το δώσω, γιατί 100.000 δεν τ` αφήνεις, τ` αφήνεις;;;", και "δεν πειράζει που θα ζούμε στο ερείπιο το υπόγειο, μια μέρα θα ζήσουμε στο ρετιρέ"...
"Και πρωτίστως, και πάντα
ΥΠΟΜΟΝΗ μέχρι ν` αρχίσει η βασιλεία" της ομάδας μας...
ΜΠΕΙΖΑΝΗΣ, κύριοι.
Σε δεκατρία χρόνια προεδρίας το μόνο περιουσιακό στοιχείο της ομάδας, ένα μεταχειρισμένο λεωφορείο, άντε και τα όργανα γυμναστικής...
Μακάρι να μπορούσαμε εμείς οι οπαδοί να τον "στριμώξουμε" όπως τα κατάφερε ο θείος Κωνσταντάρας με τη "βοήθεια" του αμερικάνου γαμπρού Bill.
Ένας Bill μωρέ, που είναι ένας Bill να "σφίξουν οι κώλοι"...
ΥΓ. Πόσο θέλω να με διαψεύσει ο Μπειζάνης...