ΠΑΣ Γιάννινα-Ολυμπιακός 1ος αγώνας Ημιτελικά

[GAVOS]

Νομίζω πως ολόκληρη η πολη ζει για το αυριανο παιχνιδι...Οπως τοτε με την Οντ....Με κλειστα γηπεδα μαλιστα τωρα...
Αντε λοιπον λεβεντες μου...Με τσαμπουκα και πιστη για το ονειρο....
Και Χ να κατσει αυριο εγω μια χαρα σκορ το θεωρω...Ειδικα ενα 0-0...

[tzesIOA]

Άιντε να ξημερώσει ρε σύνταυροι δεν παλεύεται αυτή η αναμονή. Αύριο έχουμε ραντεβού με την ιστορία! Αύριο κάνουμε το πρώτο βήμα για το τελικό!!

ΚΥΠΕΛΛΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

[Kun]

Νιώθω όπως το καλοκαίρι του 2016 που ενώ ήθελα να κοιμηθώ το βράδυ δεν μπορούσα και αδημονούσα για τα Ευρωπαϊκά ματς της ΑΜΟ. Πάλι καλά που αύριο είμαι σε τηλεεργασία από το σπίτι. Όχι τίποτα άλλο να φεύγα απ' τη δλεια να βαζε κανα γκολ ο Άγιαξ θα κινδυνεύα να τράκαρα στο δρόμο. Τώρα σπιτάκι στη μια οθόνη δλεια και στην άλλη pas.gr/facebook και youtube με κλαρίνα.

Τι θα γινόταν αν δεν είχαμε την κωλόκατάσταση και μπορούσαμε να πάμε Ζωσιμάδες. Ναι να πάμε και μεις απ' την Αθήνα, άνετα έπαιρνα άδεια για τη μεγαλύτερη αγάπη στην πιο όμορφη πόλη της Ελλάδας και να μπαινα και να γραφα "ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΤΩΡΑ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ". Πόσο μου χει λείψει αυτό όπως και να μπαίνω στην ΕΔΡΑ μας να μυρίζω το χόρτο και συμμετέχω στα χέρια ενωνόντας τη φωνή μου με όλους εσάς και χειλιάδες άλλους συνταύρους στην ιαχή "ΠΑΣ, ΠΑΣ, ΠΑΣ, ΠΑΣ, ΠΑΣ, ΠΑΣ, ΠΑΣ"

Σήμερα φεύγοντας απ' τη δλεια έχοντας ως θεα το ΟΑΚΑ, η ευχή μου είναι να ξαναβγάλω την ίδια φώτο με ημερομηνία 22/05/2021, για ευνόητους ΠανΗπειρωτικούς λόγους. 
 




και ερχόμενος σπίτι είπα να βγάλω έξω την πραμάτεια μου και να στολίσω τον καναπέ αν και λείπουν η εμφανισάρα με τη ρίγα τη σεζόν του μπαράζ με τον τσάτσο και η εμφάνιση με στάμπα Ριμόλντι. Επειδή ο Ριμό την έκανε την επόμενη χρονιά αποφάσισα να μη ξαναβάλω στάμπα με όνομα παίκτη. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα να είχα κάνει μια εξαίρεση για τον μοϊκάνα. 




Ότι και να γίνει αύριο είμαστε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για σένα ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΕ για ότι μας έχεις χαρίσει φέτος. Μα πάνω απ' όλα:


-ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑ ΣΤΗ ΦΑΝΕΛΑ
-ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥΣ ΠΑΣΟΛΕΔΕΣ
-ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΝΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΨΗΛΑ
-ΓΙΑ ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΣΑ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ



  ΚΑΙ 

 

[Mikkael_Sin]

Βροχές δείχνει για αύριο, ας χορέψουμε στη βροχή λοιπόν...

Νοερώς θα είμαστε όλοι Ζωσιμάδες. Να χαρούμε μια μεγάλη εμφάνιση και να πανηγυρίσουμε ένα καλό αποτέλεσμα.

 

[arispas]

Πάντως Kun μήπως αφού θα ακούς κλαρίνα και θα έχεις φβ και pas.gr μήπως θες να σου στείλω δύο σάιτ ####

[PASkal]

Όλη η πόλη και όλοι οι ΠΑΣολεδες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ζουν γι αυτό το ματς γαμω τις καραντινες μου τι θα γινόταν αύριο στους Ζωσιμάδες.
Μερικές φώτο απ τα λεγόμενα σοσιαλ μίντια.














Θεσσαλονίκη


Κόρινθος

[PAS and stale bread]

3-1

[arispas]

3-1

Υιοθετώ

[mandrakoukos]

Εμένα μου κάνει ό,τι είναι Χ-0. Ας είναι και κουλούρια.

[pextempalla]

«ΠΑΣ μπορείς και ας πανηγυρίσουμε με… τηλεδιάσκεψη» (vid)

Οι Βαγγέλης Κοντογουλίδης και Γιώργος Σαϊτιώτης θυμούνται μέσω του gazzetta.gr τη «μαγική» νύχτα της 31ης Ιανουαρίου του 2007 και στέλνουν το δικό τους «μήνυμα» στον «Αγιαξ της Ηπείρου» ενόψει του αποψινού ημιτελικού με τους «ερυθρόλευκους»

Ραντεβού με την ιστορία έχει απόψε ο Car.gr ΠΑΣ Γιάννινα, καθώς θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου και για 3η φορά θα διεκδικήσει την παρουσία του σε έναν μεγάλο τελικό.
 
Οι προηγούμενες δύο ήταν τις σεζόν 2006/07 και 2009/10, όταν και έμεινε εκτός από την ΑΕΛ και τον Παναθηναϊκό αντίστοιχα, τις ομάδες μάλιστα που μετέπειτα κατέκτησαν το τρόπαιο.
 
Οι Βαγγέλης Κοντογουλίδης και Γιώργος Σαϊτιώτης δεν χρειάζονται συστάσεις. Αμφότεροι έχουν συνδέσει το όνομά τους με τον «Αγιαξ της Ηπείρου», πανηγύρισαν ανόδους και στα 4,5 και 4 χρόνια που φορούσαν τη φανέλα του αντίστοιχα, τίμησαν όσο λίγοι τον «ταύρο» και ήταν παρόντες και στις δύο μεγάλες του πορείες στη διοργάνωση.
 
Μάλιστα ήταν εκ των πρωταγωνιστών στη «μαγική» βραδιά της 31ης Ιανουαρίου του 2007, όταν ο ΠΑΣ, αν και «νεοφώτιστος» στη Β’ Εθνική όπως λέγονταν, άφησε εκτός από την προημιτελική φάση τους «ερυθρόλευκους», αφού τη νίκη του με 2-0 στους «Ζωσιμάδες» διαδέχθηκε τότε η γλυκεία ήττα του Φαλήρου με 2-1. Σκορ που διαμορφώθηκε από το «θρυλικό» πλέον γκολ του πρώτου, σε μία στιγμή που έχει αποτυπωθεί ανάγλυφα στη μνήμη όλων.
 
Οι δύο «μπομπέρ» του παρελθόντος γύρισαν, μέσω του gazzetta.gr, τον χρόνο πίσω και μίλησαν για εκείνα τα δύο παιχνίδια με τους Πειραιώτες και όχι μόνο, αφού θυμήθηκαν και την πορεία τους στα Γιάννινα.  Από τα όσα μας είπαν γίνεται εύκολα αντιληπτό το πώς αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο. Απολαύστε τους, κυρίως όταν η συζήτηση πήγε στα άδεια γήπεδα του σήμερα…
 
«ΠΡΙΝ ΤΗ ΡΕΒΑΝΣ ΛΕΓΑΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΜΗΝ ΦΑΜΕ 5-6 ΓΚΟΛ»
Τι σκεφτόσασταν πριν το πρώτο ματς της σειράς με τον Ολυμπιακό;
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ:«Ηταν κάτι πολύ καλό για εμάς που ήρθε ο Ολυμπιακός στα Γιάννινα. Η ομάδα μόλις είχε ανέβει στη δεύτερη κατηγορία και δεν είχαμε άγχος. Το όποιο άγχος ήταν στον Ολυμπιακό. Εκείνος ήταν το φαβορί. Παίξαμε χωρίς άγχος και μας βγήκε».
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Πριν το πρώτο ματς είχαμε παιχνίδι για το πρωτάθλημα στην Καλαμάτα και χάσαμε (σ.σ. 1-0). Χάσαμε γιατί το μυαλό μας ήταν στο ματς της Τετάρτης,. Το περιμέναμε πώς και πώς. Πιο πολύ για να ευχαριστηθούμε το παιχνίδι. Κανείς δεν σκέφτονταν τότε πως θα έπαιρνε τέτοια τροπή η σειρά, τουλάχιστον στο πρώτο παιχνίδι. Να παίξουμε και ότι βγει».
 
Ενδιάμεσα, πώς κύλησαν οι ημέρες μέχρι τη ρεβάνς;
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ:«Ολες τις ημέρες που μεσολάβησαν ο κόσμος μας έλεγε στο δρόμο ‘μπορούμε’, ‘πάμε για την πρόκριση’ και λογικά. Ο κάθε φίλαθλος ελπίζει πάντα για την ομάδα του. Να σου πως και εμείς μέσα μας μετά το 2-0 αρχίζαμε να το πιστεύουμε. Αλλά ο Ολυμπιακός είναι πάντα Ολυμπιακός και έφερνε συνεχώς μεγάλα σκορ. Πήγαμε στη ρεβάνς με στόχο το μηδέν ή έστω να μην δεχθούμε πολλά γκολ. Στο ημίχρονο που ήταν 0-0 αρχίσαμε να το πιστεύουμε περισσότερο».
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Εγώ θα σου πω χαρακτηριστικά πως άνθρωποι της ομάδας μας έλεγαν ‘πάμε γερά για την πρόκριση’, έκαναν την ομιλία τους και λογικά να μας ‘πορώσουν’ και εμείς μεταξύ μας σκεφτόμασταν ‘να μην δεχθούμε πολλά γκολ, μην φάμε 5-6 γκολ’, ήταν και το Καραϊσκάκη γεμάτο (σ.σ. γέλια). Στη διάρκεια του ματς αρχίσαμε να το πιστεύουμε ότι μπορούμε».

«ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΤΟΝ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗ, ΗΜΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΑΦΗΝΕ»
-Βαγγέλη, τι θυμάσαι από τη φάση του 2-1; Είναι ένα γκολ που πλέον έχει μείνει στην ιστορία
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Στο γύρισμα του Κασναφέρη έκανα να πάω στην πορεία της μπάλας και άλλαξα κατεύθυνση, ευελπιστώντας πως θα τη δώσει πίσω (σ.σ. ο Ζεβλάκοφ) και ίσως προλάβω να πιέσω την πάσα, Με το που έγινε το λάθος και έκανα τα πρώτα βήματα, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να μην περάσω τον Νικοπολίδη. Ημουν σίγουρος πως δεν θα με αφήσει, θα μου κάνει φάουλ και ας πάρει κόκκινη. Είχαν το σκορ. Το αβαντάζ εκείνη τη στιγμή και σκέφτηκα να το κάνω αμέσως. Πέτυχε…«.
 
-Και ο πανηγυρισμός σου έχει γράψει ιστορία.
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Ηταν κάτι αυθόρμητο. Πραγματικά. Και δεν μπορούσε ο κόσμος να σε βρίσει και ήταν απόλυτη ησυχία,. Ηταν κάτι πολύ ωραίο».
 
-Στα αποδυτήρια μετά;
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Πετάγαμε μπουκάλια, όλοι ήταν μέσα. Είχε γίνει ένας πανικός. Τα… κάναμε μπάχαλο (σ.σ. γέλια). Τέτοιες ευκαιρίες δεν σου τυχαίνουν  συνέχεια, Ελπίζαμε πλέον σε έναν τελικό.
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ:«Εγώ δεν  θυμάμαι τίποτα. Με πήγαν αμέσως για αντί ντόπινγκ. Δεν έζησα τίποτα, με πήγαν κατευθείαν εκεί».
 
«ΑΠΟΚΛΕΙΣΑΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΣΚΕΨΟΥ ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ»
-Μετά παίξατε με την ΑΕΛ, ενώ «παλεύατε» και για την άνοδο.
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Την ημέρα του πρώτου ημιτελικού με την ΑΕΛ έκανα χειρουργείο. Εγώ θα άλλαζα έναν τελικό Κυπέλλου με ένα πρωτάθλημα Β’ Εθνικής. 100% θα το άλλαζα. Δεν συμβαίνει συχνά, ιδίως σε επαρχιακές ομάδες. Θα ήταν όνειρο».
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Μόνο αν μου έλεγες πρωτάθλημα Ελλάδος δεν θα το άλλαζα (σ.σ. γέλια). Εννοείται Κύπελλο, δεν συγκρίνεται. Βλέπεις ο ΠΑΣ  και πολλές ομάδες έχουν πέσει και έχουν ανέβει ξανά».
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Γιώργο σκέψου τι στιγμές θα ζούσαμε στη Νομαρχία αν πέρναμε το Κύπελλο. Τι θα γίνονταν… »
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Πανικός. Εδώ τον Ολυμπιακό αποκλείσαμε και έγινε χαμός. Σκέψου τι θα γίνονταν αν έρχονταν ένα τρόπαιο».
 
«Ο ΦΕΤΙΝΟΣ ΠΑΣ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΗΜΙΑ»
-Ο φετινός ΠΑΣ έχει ελπίδες;
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Ο Ολυμπιακός είναι 2-3 σκαλιά πάνω από όλους. Ο ΠΑΣ μπορεί να κάνει τη ζημιά, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να κάνει το λάθος ο Ολυμπιακός και να τον υποτιμήσει. Αν το κάνει αυτό, ο ΠΑΣ είναι ικανός. Μην ξεχνάμε πως φέτος στα Γιάννινα ήρθαν 1-1 και στο Καραϊσκάκης έχασε στο τέλος».
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Παρακολουθώ τον ΠΑΣ. Οπως είπε ο Βαγγέλης ο Ολυμπιακός είναι σκάλες πάνω. Ομως ο ΠΑΣ παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και παίρνει αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός έχει ως υπέρ του πως ουσιαστικά έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα, άρα όλο το βάρος του πέφτει πλέον στο Κύπελλο. Με εμάς για παράδειγμα είχε στο πρώτο ματς ορισμένες ελλείψεις, αλλά τώρα δεν θα προχωρήσει σε αλλαγές».
 

«ΕΙΧΑΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ, ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ»
-Τι θυμάστε από εκείνη την ομάδα του ΠΑΣ, μετά από τόσα χρόνια που παίζατε μαζί;
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Είναι δύο κομμάτια. Το εξωαγωνιστικό και το αγωνιστικό, που μπορεί και να συνδέονται μεταξύ τους. Στο πρώτο ήταν τα πολύ καλά αποδυτήρια που είχαμε, ειδικά τα τρία πρώτα χρόνια, θα εξαιρέσω ίσως τη χρονιά της Super League γιατί εκεί υπήρξε μία διάσπαση. Ομως κυρίως τα χρόνια της Β’ τα αποδυτήριά μας ήταν τέλεια. Γιώργο θυμάσαι; Πηγαίναμε για φαγητό 6-7 άτομα μαζί, για καφέ. Υπήρχε ένα πολύ καλό δέσιμο. Και όσοι συνεχίζαμε από παλαιότερα και όσοι έρχονταν. Αυτό ήταν το κλειδί.
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Είχαμε καταπληκτικό κλίμα. Ακόμη και τώρα έχουμε κρατήσει επικοινωνία και είμαστε φίλοι. Μας έχουν μείνει πράγματα να θυμόμαστε. Ο Βαγγέλης έχει ζήσει και την άνοδο από τη Γ’ στη Β’, ακόμη μία όμορφη στιγμή. Είχαμε πολύ καλό κλίμα. Για αυτό και μας αγάπησε ο κόσμος. Είχαμε χημεία. Δεν βγάζαμε προβλήματα, μας έβλεπε ο κόσμος ενωμένους».
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Γιώργο ήταν και πιο ρομαντικά τότε τα πράγματα.
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Σίγουρα και αυτό. Μας έβλεπαν όλους μαζί έξω και μας έλεγαν ‘που πάτε όλοι’ (σ.σ. γέλια)».
 
«ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΟΝ ΠΑΣ 1-2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ»
-Πιο έντονα τι έρχεται στη μνήμη σας;
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ:«Θυμάμαι πάρα πολύ την περίοδο των αγώνων με τον Ολυμπιακό στα θετικά. Στα αρνητικά ακόμη και τώρα αναρωτιέμαι γιατί και πώς έγινε το 1-1 με την Καλαμάτα στους Ζωσιμάδες (σ.σ. 31η αγωνιστική της σεζόν 2007/08). Με 10 παίκτες η Καλαμάτα, προηγηθήκαμε εμείς και τελικά έληξε 1-1 και χάσαμε την άνοδο. Αυτό που αντιμετωπίσαμε μετά δεν θα το ξεχάσω. Κάναμε να φύγουμε 2 ώρες από το γήπεδο. Ηταν μία πολύ δυσάρεστη στιγμή. Είχαμε χάσει την  άνοδο μέσα από τα χέρια μας.
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ:«Θα θυμάμαι πάντα όταν πήγαμε στους 4 του Κυπέλλου και την άνοδο, τη φιέστα τότε στους «Ζωσιμάδες». Η αρνητική για μένα στιγμή παραμένει ακόμη και τώρα η φυγή μου από τον ΠΑΣ. Ηθελα να μείνει 1-2 χρόνια ακόμη»
 
 «Η ΟΜΑΔΑ ΔΕΧΟΝΤΑΝ… ΚΥΝΗΓΗΤΟ»
-Θα μπορούσατε να είχατε πετύχει το κάτι παραπάνω;
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ:«Η ομάδα ήταν πολύ καλή, αλλά δέχονταν και πολύ… κυνηγητό. Πάρα πολύ. Με διαιτησία είχαμε προβλήματα και πολλά άλλα. Οπου και να πηγαίναμε γίνονταν χαμός, ήταν κόκκινο πανί και ο πρόεδρος. Ολες οι ομάδες ήθελαν να κερδίσουν τον ΠΑΣ.
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Η καλύτερη χρονιά που έπρεπε να ανέβουμε ήταν τότε που αποκλείσαμε τον Ολυμπιακό. Είχαμε προβλήματα όπως είπε ο Βαγγέλης, αλλά εκείνη τη χρονιά είχαμε πάρα πολύ καλή ομάδα. Αποκλείσαμε τον Ολυμπιακό, τον Ηρακλή και το Αιγάλεω στο Κύπελλο. Θα μπορούσαμε να είχαμε ανέβει νωρίτερα. Χάσαμε την άνοδο με αδιάφορες ομάδες και έπρεπε να είχαμε ανέβει νωρίτερα».

«ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΜΕ ΤΟ ΓΕΜΑΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΩΝ ‘ΖΩΣΙΜΑΔΩΝ’»
-Θα… ζηλέψετε που θα δείτε σήμερα το παιχνίδι από την τηλεόραση;
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ:«Εγώ δεν ζηλεύω το ποδόσφαιρο τώρα. Το προϊόν που βλέπω δεν μου αρέσει πλέον. Νοσταλγώ και ζηλεύω όμως τις στιγμές εκείνες και τον παλμό του γεμάτου γηπέδου των  'Ζωσιμάδων'. Με τα…τούβλα που έριχνε ο Γιώργος (σ.σ. γέλια).  Ακόμη και τις δύσκολες στιγμές που υπήρξαν, όμως ήμασταν εκεί και ο κόσμος στήριζε».
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ:«Νοσταλγώ και εγώ εκείνες τις στιγμές. Βλέπω στο ίντερνετ και ανεβάζω κάποια βίντεο στα social, αλλά όπως είπε και ο Βαγγέλης δεν σου κάνει αίσθηση το άδειο γήπεδο. Εδώ θέλω να σου πω κάτι. Ξέχωρα από την πικρία που έχω για το ότι έφυγα, θέλω να δώσω συγχαρητήρια στον κύριο Χριστοβασίλη γιατί κρατάει την ομάδα τόσα χρόνια σε ένα καλό επίπεδο. Μπορεί ο κόσμος καμιά φορά να απογοητεύεται και να λέει ΄πούλα και φύγε’ και άλλα, όμως πρέπει να σκεφτόμαστε και το αν υπάρχει ο επόμενος ή απλά λέμε ένα ‘πούλα’ και μετά το χάος. Φέτος η χρονιά είναι πάρα πολύ καλή. Συγχαρητήρια και στον κύριο Γιαννίκη, που κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Ανέβασε παιδιά από τις ακαδημίες, κράτησε παιδιά από τη Β’ Εθνική και ήρθαν καλοί παίκτες όπως π.χ. ο Σαλιάκας που αξίζει να πάρει μία ευκαιρία στην Εθνική. Οπως και ο Κώτσιρας του Αστέρα. Καλό είναι στην Εθνική να καλούνται και παίκτες εκτός των μεγάλων ομάδων.  Θα ήθελα να παίξω ξανά με μεγάλες ομάδες, αλλά χωρίς κόσμο δεν σου κάνει αίσθηση. Οι γενιές που παίζουν τώρα μπάλα σε άδεια γήπεδα, δεν μπορούν να το καταλάβουν. Είναι σαν να παίζεις φιλικό., Αν δεν έρθει ο κόσμος να σε εμψυχώσει, ακόμη και να σε βρίσει κάποιες φορές δεν το καταλαβαίνεις».
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Φιλικά προετοιμασίας  τα λέω εγώ».
 
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙΣ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΛΕΠΤΑ ΤΟ VAR»
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Κάπως έτσι είναι. Και να του πω και κάτι σαν σέντερ φορ. Δεν μπορώ αυτό που γίνεται με το VAR. Μόλις σκόραρα ήθελα να πάω στα κάγκελα, να βγάλω φανέλα και να πανηγυρίσω. Τώρα θα έπρεπε να περιμένω 3-4 λεπτά να δω αν μετράει ή όχι. Σαν σέντερ φορ δεν μπορώ να κάτσω παγωμένος για να μου πουν αν μετράει ή όχι, Φεύγει εκείνη η αίσθηση της στιγμής».
 
-Ναι, αλλά αν ήσουν οφ σάιντ πχ;
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Ο Γιώργος εννοεί ένα οριακό γκολ. Για τον αυθόρμητο πανηγυρισμό  της στιγμής».
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Γιατί με το VAR δεν γίνονται λάθη; Δεν υπάρχει Κυριακή που να μην διαμαρτύρονται οι ομάδες. Βλέπω παιχνίδια και δεν πανηγυρίζει κανένας. Κάτσε να δούμε αν 3 λεπτά πριν είχε βγει η μπάλα έξω ή 5 λεπτά πριν είχαμε χέρι (σ.σ. γέλια). Αυτό με το VAR  και άδεια γήπεδα δεν μου αρέσει». 
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ:  «Εσένα δεν θα μπορούσαν να σου ακυρώσουν γκολ, γιατί έριχνες τούβλα έξω από την περιοχή. Τι θα έλεγαν; Η μπάλα είναι ξεφούσκωτη; (σ.σ. γέλια)».
 
«ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΙ Ο ΠΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΜΕ… ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗ»
-Θέλετε να κλείσουμε με μία ευχή για τον ΠΑΣ και τον αποψινό αγώνα;
ΣΑΪΤΙΩΤΗΣ: «Καλή επιτυχία στην ομάδα και της ευχόμαστε να προκριθεί».
ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: «Μακάρι να γράψουν ιστορία τα παιδιά και να πάνε στον τελικό και ότι βγει. Ας το πάρουν και ας πανηγυρίσουμε με… τηλεδιάσκεψη γιατί στις πλατείες τώρα δεν μπορούμε (σ.σ. γέλια)».
 
 
Video: Βασίλης Τσίγκας
Photo Credit: Κώστας Τόπας

https://www.gazzetta.gr/football/kypello-elladas/article/1581310/pas-mporeis-kai-panigyrisoyme-me-tilediaskepsi-vid

ΤΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΣΑΤΕ ΤΩΡΑ!!!
ΠΑΜΕ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΕ!!!
 

[μπαμΠΑΣ]

Πάντως Kun μήπως αφού θα ακούς κλαρίνα και θα έχεις φβ και pas.gr μήπως θες να σου στείλω δύο σάιτ ####

Φιλαράκο, αν εκτός του Kun, τα έστελνες και σε μένα, θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα και θα σε μνημόνευα για πάντα επειδή θα μου έχεις δώσει την ευκαιρία να δω τη μεγάλη στιγμή...
ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΜΠΟΡΕΙ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΑΣ ΣΤΕΙΛΕΙ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΝΑ ΣΑΙΤ - ΛΙΝΚ 

[arispas]

Έστειλα στους δύο συνταυρους τα σάιτ. Σε κάθε ματς αν τα θυμαστε να μπαίνετε εκεί να τα βλέπετε τα ματς. Εγώ που δεν έχω νόβα όλο το πρωτάθλημα εκεί το είδα. Ευτυχώς για το κύπελλο έχω ΟΤΕ.

Παρακαλώ αν ο Kun και ο μπαμΠΑΣ μπορούν να βοηθήσουν όποιον άλλον ζητήσει σάιτ ή λινκ για το ματς γιατί εγώ από τις 3 θα λείπω από το σπίτι να πάω να υποδεχτώ την ομάδα μας. Στείλτε το μήνυμά μου με αντιγραφή επικόλληση σε όποιον ζητήσει σε πμ σάιτ για το ματς. Ελπίζω και σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτά να βοηθήσουν οι "οδηγίες" μου.

Υ.Γ Οποίος ξέρει ακριβώς ποιο είναι το πρόγραμμα σήμερα ας μου πει. 3 η ώρα άλσος και μετά όλοι μαζί έξω από το γήπεδο;

ΓΙΆΝΝΕΝΑΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΡΘΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΓΑΜΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΕΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΌ

[ltz]

Ήρθε η μεγάλη μέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 

[Fontas84]

Παρακαλώ αν ο Kun και ο μπαμΠΑΣ μπορούν να βοηθήσουν όποιον άλλον ζητήσει σάιτ ή λινκ για το ματς γιατί εγώ από τις 3 θα λείπω από το σπίτι να πάω να υποδεχτώ την ομάδα μας. Στείλτε το μήνυμά μου με αντιγραφή επικόλληση σε όποιον ζητήσει σε πμ σάιτ για το ματς. Ελπίζω και σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτά να βοηθήσουν οι "οδηγίες" μου.

Υ.Γ Οποίος ξέρει ακριβώς ποιο είναι το πρόγραμμα σήμερα ας μου πει. 3 η ώρα άλσος και μετά όλοι μαζί έξω από το γήπεδο;

Βγάλτε καμια φωτογραφία ή κανένα βιντεάκι να δούμε κι εμείς που είμαστε μακριά.

Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να δουλέψω σήμερα και δεν περνάει η ώρα

Κάνε το θαύμα σου Γιαννενάρα μου!!!

Δεν υπήρχε καλύτερη στιγμή να φορέσουμε αυτή τη μπλούζα. Μακάρι να μας φέρει γούρι και την αύρα της τότε ομάδας.

[tzesIOA]

Σήμερα γράφουμε ιστορία εντός και εκτός γηπέδου!
Για σήμερα το πρόγραμμα έχει συνάντηση στις 3:00 στο Άλσος για να υποδεχτούμε την ομάδα και να την εμψυχώσουμε!
Και για να απαντήσω και σε ένα παιδί που έγραψε παραπάνω θα πω απλά για να μην προδώσω τίποτα σε περίπτωση που διαβάζει το forum κάποιος παίκτης ότι αν ψάξει στο internet υποδοχές παρόμοιες που έχουν κάνει οι οπαδοί της Ζενίτ θα καταλάβει ακριβώς τι έχουμε σκοπό να κάνουμε σήμερα . Οι οργανωμένοι έχουν οργανώσει τη σημερινή υποδοχή πολύ καλά και με πολύ κόπο αλλά θα πρέπει και εμείς να είμαστε όλοι ακριβώς στις 3:00 στο Άλσος και να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Ας μην λείψει κανείς !
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

[arispas]

Σήμερα γράφουμε ιστορία εντός και εκτός γηπέδου!
Για σήμερα το πρόγραμμα έχει συνάντηση στις 3:00 στο Άλσος για να υποδεχτούμε την ομάδα και να την εμψυχώσουμε!
Και για να απαντήσω και σε ένα παιδί που έγραψε παραπάνω θα πω απλά για να μην προδώσω τίποτα σε περίπτωση που διαβάζει το forum κάποιος παίκτης ότι αν ψάξει στο internet υποδοχές παρόμοιες που έχουν κάνει οι οπαδοί της Ζενίτ θα καταλάβει ακριβώς τι έχουμε σκοπό να κάνουμε σήμερα . Οι οργανωμένοι έχουν οργανώσει τη σημερινή υποδοχή πολύ καλά και με πολύ κόπο αλλά θα πρέπει και εμείς να είμαστε όλοι ακριβώς στις 3:00 στο Άλσος και να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Ας μην λείψει κανείς !
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Νταξει μόλις είπες Ζενίτ καταλαβα
Ελπίζω να έχουν κλείσει τους δρόμους

[Siatrovouni]

[panodirlas]

Αν είσαι μάνα και πονείς...


ΠΑΜΕ ΡΕ ΓΙΑΝΝΕΝΑΡΑ
ΠΑΘΟΣΣ ΚΑΝΕ ΜΑς ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ


 

[fadomas]

Καρπετόπουλος : Σάλιακας έπρεπε να είναι βασικό δεξί μπακ της εθνικής και έπρεπε να έχει κληθεί και ο Παμλίδης

Νικολακόπουλος: Ο ΠΑΣ είναι πιο δύσκολος στα καλά γήπεδα οπότε η ευκαιρία για τον Ολυμπιακό είναι σήμερα.

Κατά τα άλλα δε βγάζουν ρεπορτάζ από Γιάννενα.

Μη τους αφήσετε να πάρουν ανάσα...

[μπαμΠΑΣ]

ΜΟΥ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΕΝΑ…, ή καλύτερα,
τι είχε δω στην ημέρα `μ (α, ρε γιαγιά…)
-   Μεταξύ πολλών άλλων -
Ο έρωτας με την πρώτη ματιά στη λεωφόρο, όταν σκορπίσαμε κάποιον Ηλυσιακό μ` εκείνο το 3-0,
Το βραδινό «φιλικό» με τον βάζελο που μας «έχασαν» με 5-2,
Το κυριακάτικο μεσημεριανό 2-3, και πάλι με το βάζελο,
Το μπαραζ με τον πανιώνιο, στη Λάρισα, λίγο πριν τις πανελλαδικές,
Και ήττες, κυρίως ήττες, πολλές ήττες, δίκαιες, και, φοβάμαι, ακόμη περισσότερες άδικες…
Και εγώ εκεί, πάντα εκεί, στα τσιμέντα της Αθήνας, του Μενιδίου, της Νίκαιας, της Κορίνθου, αλλά και αλλού… Το 91-92, σκαστός από το στρατόπεδο στο Αμύνταιο, να δω τις ήττες στη Νάουσα (2-1) και στην Έδεσσα (3-0) – και έγινα «παπί» στη βροχή, και έφαγα και πέντε μέρες φυλακή για αυτό το 3-0, όταν με κάναν «τσακωτό»…
Και τα χρόνια περνούσαν, και η αγάπη είχε πια στεριώσει, και όλο και δυνάμωνε και θέριευε…
Από τους πρώτους αγαπημένους μου μαλλιάδες με τα μυστήρια ονόματα, και ειδικά τον Μοντέζ, στο Λιάκο, στον «τσέλιγκα» τον Παπαγεωργίου, το Θανασάρα τον Παπάζογλου, τον Γιώργο τον Πρίσκα, τον «Φώντακα» το Μαντζούκη και σε τόσους και τόσους άλλους, που είμαι βέβαιος ότι τα ονόματα και οι μορφές τους στον περισσότερο κόσμο αυτής της χώρας δεν λένε απολύτως τίποτε. Όχι όμως σε μένα το «γραφικό»…
Αγάπησα μανούλα `μ, αγάπησα, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΑ…
Δεν κατάφερα να μείνω μακριά… ούτε και όταν βολόδερνε σε χωριά και κατηγορίες που δεν του ταίριαζαν… Ούτε και όταν τον περιγελούσαν, όπως περιγελούσαν και μένα για την τρέλα μου…
Και μετά στο ΜΟΥΦ – το λάτρεψα, και όχι μόνο εγώ, αυτό το παιδί – το Μπελά, τον Τάτση, τον Κορμαρή, τον Κοντογουλίδαρο και το Σαιτιώτη και το έπος του 2007 στο γαυροτίγανο!!!!
Και να ο Ντεβινσέντι, ο Τζημόπουλος, ο Λίλα και ο Βίλα – ναι, το ξέρω ότι ακούγεται σαν Μπόλεκ και Λόλεκ - και ο ήρωάς μου, ο ΚΑΡΙΜ ΦΕΚΓΡΟΥΣ, και, και, και… Εγώ, όπως και όλοι οι άλλοι «εγώ», πάντα μαζί και πάντα δίπλα.
Σε μία ατέρμονη,σχεδόν μοναχική πορεία, δέκα πίκρες και μισή χαρά, και αυτή, τις περισσότερες φορές βουβή, να ακούω σε κάθε Νίκαια, Νεάπολη και Κορυδαλλό να βρίζουν τον τόπο μου, τη μάνα μου, το σπίτι μου και να τραμπουκίζουν έναν «αδελφό» μου για το κασκόλ που τόλμησε να φορέσει. Και εγώ να λουφάζω στη μοναξιά μου και να υπομένω, όπως τότε που «τόλμησα» να πάρω το μικρό στο γήπεδο για πρώτη φορά, και μπροστά στην έννοια του, ανέχτηκα κάποιους τιποτάδες να βρίζουν χυδαία ένα σύνταυρο που θα μπορούσε να είναι πατέρας τους… Και ντράπηκα, ναι ντράπηκα, μπροστά στο πεντάχρονο παιδί μου, γιατί έκανα πως δεν άκουσα και δεν είδα… Σκιάχτηκα μη φοβηθεί, και φοβήθηκα τι θα γινόταν αν μπλεκόμουν…
Και όλα αυτά τα χρόνια, πάντα περίμενα και περίμενα, με το φόβο ότι δεν θα προλάβω να δω ένα τίτλο, μια έξοδο στην Ευρώπη, κάτι αντάξιο του σιωπηλού μεγαλείου της ΑΜΟ.
ΚΑΙ «ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ», και ο «μπουρτζόβλαχος», γύρισε το κουμπί, και με ένα σάλτο αναπάντεχο, έφτασε μέχρι τη Νορβηγία και την Ολλανδία… Και γω έκλαιγα με αναφιλητά σαν παιδί, και δεν ντρεπόμουν… Και θυμόμουν… Θυμόμουν φίλους και αδέλφια που δεν είχαν σταθεί τόσο τυχεροί, και δεν πρόλαβαν, δεν το είδαν… Και έκλαιγα ακόμη περισσότερο, και χαιρόμουν…
Ο Μιχαήλ, ο Πασχαλάκης, ο Κούτρης, οι τρεις ισπανοί σωματοφύλακες, ο μικρούλης μου Μαμπουλού, και όλα τα παιδιά προχωρούσαν, έβαζαν γκολ στα όνειρά μου και εγώ πέταγα…
Και μετά, ξαφνικά σκοντάψαμε, και αναγκαστήκαμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω προκειμένου να πάρουμε φόρα και να πετάξουμε ψηλότερα… Και πετάξαμε…πάλι…
Με οδηγό ένα ξενιτεμένο μας πουλί, καμιά εικοσιπενταριά ΛΕΒΕΝΤΕΣ, κάνουνε τη χώρα των γαυροβαζελομπαοκοχανουμηδων να στρέψει το βλέμμα της ψηλά στον ουρανό για να δει τι είναι αυτό που έχει ανοίξει τα φτερά του και σκεπάζει τους ίσκιους τους…
Και φτάσαμε στο σήμερα, στο τώρα…
Λοντίγκιν, Χουτσεσιώτη, Παντελάκη, Εραμούσπε, Πίρσμαν, Σάλιακα, Κάργα, Πήλιο, Οικονομόπουλε, Πανουργιά, Κάστρο, Ντομίνγκεζ, Λιάσε, Λώλη, Καρτάλη, Μπρένερ, Ελευθεριάδη, Γροσδάνη, Παμλίδη, Μιλιντσεάνου, Σιόντη, Κρίζμαν, Νάουμετς, Δούμτση, Αθανασίου και Τριάδη, ήρθε η ώρα…
Αυτός ο τόπος, αυτή η περιοχή, αυτή η πόλη, αυτοί οι άνθρωποι που φρόντισαν και γιάτρεψαν τις πληγές όσων από εσάς χαρακτηρίστηκαν κάποια στιγμή ως αποτυχημένοι και «τελειωμένοι», και έδωσαν σάρκα και οστά στα όνειρα των υπολοίπων, σε όσους από εσάς πίστεψαν ότι εδώ θα βρουν το εφαλτήριο για να απογειωθούν και να κερδίσουν τη ζωή που θέλουν να ζήσουν, ξέρουμε, είμαστε βέβαιοι ότι ΕΦΤΑΣΕ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΩΡΑ. Και το ξέρουν και όσοι από εμάς βρίσκονται στα ξένα. Με πήρε ο ξάδερφος από το Γκέτιγκεν να μου πει πως δεν αντέχει άλλο να περιμένει, και ότι τρελαίνεται μέχρι ν` αρχίσει το παιγνίδι με το γαύρο.
Ναι, κάποιες φορές λέμε και κάνουμε βλακείες και ανοησίες, και ναι, ακόμη περισσότερες φορές, δείχνουμε, και μάλλον είμαστε, ταγαροκέφαλοι, χοντροκέφαλοι, στενοκέφαλοι, ξεροκέφαλοι και ότι άλλο συνθετικό κολλάει στο κεφάλι μας… Αλλά δεν μπορείτε να αρνηθείτε, και σίγουρα δεν μπορεί να μην έχετε νιώσει ότι ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ. Και όταν αγαπάμε, ΑΓΑΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ… Μπορεί κάποιες φορές να σας πνίγουμε με την αγάπη μας, αλλά από την άλλη, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, όσοι επέλεξαν να τραβήξουν γι` άλλες πολιτείες, χωρίς τη δική μας εμμονική ζεστασιά και εμπιστοσύνη, λίγα κατάφεραν, και πάντως πολύ λιγότερα από όσα περίμεναν… Εδώ, σε τούτο τον τόπο, πολλοί απογειώθηκαν, και όσοι πήγαν να χάσουν την περπατησιά τους, βρήκαν ένα χέρι να τους σηκώσει και να τους σπρώξει μπροστά…
Εμείς λοιπόν, είμαστε απολύτως σίγουροι για εσάς. Ξέρουμε ότι θα κάνετε τα πάντα, όσα και ότι μπορεί ο καθένας σας, στο σημερινό παιγνίδι. Και όπου, προς στιγμήν, δεν μπορείτε ή λιποψυχήσετε, εμείς θα είμαστε εκεί, δίπλα σας… Μια ολόκληρη περιοχή, 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι, μια πόλη 100.000 ψυχές… Θα μας ακούσετε, θα μας νιώσετε, θα παίρνατε και όρκο ότι μας βλέπετε. Και αν βρέχει, μη φοβηθείτε, τα δάκρυά μας θα είναι. Δάκρυα χαράς και περηφάνιας.
Δεν ζητάμε τίποτε. Ξέρουμε πως θα κάνετε ότι μπορείτε για να μας προσφέρετε τα πάντα.
Το ξέρουμε ότι έφτασε η ώρα. Πιστέψτε το και εσείς. Η ώρα να γράψετε το δικό σας παραμύθι…
Εμείς απλά θα το διαβάσουμε και θα το λέμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, και αυτά στα δικά τους παιδιά… Δίπλα στους θρύλους και τις άλλες ιστορίες αυτής της πόλης, στο πλάι της λίμνης.
Ποδοσφαιρικά και μόνο, κανείς άλλος, ποτέ, δεν είχε το δικό σας προνόμιο, και τη δική σας ευκαιρία, να γράψει τη σπουδαιότερη και μεγαλύτερη ιστορία, να κατακτήσει το κύπελλο, αφήνοντας στο διάβα του, πίσω, τα κουφάρια σχεδόν όλων αυτών – των τριών από τους τέσσερις !!! – που, εδώ και δεκαετίες, καταδυναστεύουν το ποδόσφαιρο και τις ψυχές μας.
ΑΔΡΑΞΤΕ ΤΗ ΜΕΡΑ
 

[Siatrovouni]

[THIMIOS]

ΜΟΥ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΕΝΑ…, ή καλύτερα,
τι είχε δω στην ημέρα `μ (α, ρε γιαγιά…)
-   Μεταξύ πολλών άλλων -
Ο έρωτας με την πρώτη ματιά στη λεωφόρο, όταν σκορπίσαμε κάποιον Ηλυσιακό μ` εκείνο το 3-0,
Το βραδινό «φιλικό» με τον βάζελο που μας «έχασαν» με 5-2,
Το κυριακάτικο μεσημεριανό 2-3, και πάλι με το βάζελο,
Το μπαραζ με τον πανιώνιο, στη Λάρισα, λίγο πριν τις πανελλαδικές,
Και ήττες, κυρίως ήττες, πολλές ήττες, δίκαιες, και, φοβάμαι, ακόμη περισσότερες άδικες…
Και εγώ εκεί, πάντα εκεί, στα τσιμέντα της Αθήνας, του Μενιδίου, της Νίκαιας, της Κορίνθου, αλλά και αλλού… Το 91-92, σκαστός από το στρατόπεδο στο Αμύνταιο, να δω τις ήττες στη Νάουσα (2-1) και στην Έδεσσα (3-0) – και έγινα «παπί» στη βροχή, και έφαγα και πέντε μέρες φυλακή για αυτό το 3-0, όταν με κάναν «τσακωτό»…
Και τα χρόνια περνούσαν, και η αγάπη είχε πια στεριώσει, και όλο και δυνάμωνε και θέριευε…
Από τους πρώτους αγαπημένους μου μαλλιάδες με τα μυστήρια ονόματα, και ειδικά τον Μοντέζ, στο Λιάκο, στον «τσέλιγκα» τον Παπαγεωργίου, το Θανασάρα τον Παπάζογλου, τον Γιώργο τον Πρίσκα, τον «Φώντακα» το Μαντζούκη και σε τόσους και τόσους άλλους, που είμαι βέβαιος ότι τα ονόματα και οι μορφές τους στον περισσότερο κόσμο αυτής της χώρας δεν λένε απολύτως τίποτε. Όχι όμως σε μένα το «γραφικό»…
Αγάπησα μανούλα `μ, αγάπησα, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΑ…
Δεν κατάφερα να μείνω μακριά… ούτε και όταν βολόδερνε σε χωριά και κατηγορίες που δεν του ταίριαζαν… Ούτε και όταν τον περιγελούσαν, όπως περιγελούσαν και μένα για την τρέλα μου…
Και μετά στο ΜΟΥΦ – το λάτρεψα, και όχι μόνο εγώ, αυτό το παιδί – το Μπελά, τον Τάτση, τον Κορμαρή, τον Κοντογουλίδαρο και το Σαιτιώτη και το έπος του 2007 στο γαυροτίγανο!!!!
Και να ο Ντεβινσέντι, ο Τζημόπουλος, ο Λίλα και ο Βίλα – ναι, το ξέρω ότι ακούγεται σαν Μπόλεκ και Λόλεκ - και ο ήρωάς μου, ο ΚΑΡΙΜ ΦΕΚΓΡΟΥΣ, και, και, και… Εγώ, όπως και όλοι οι άλλοι «εγώ», πάντα μαζί και πάντα δίπλα.
Σε μία ατέρμονη,σχεδόν μοναχική πορεία, δέκα πίκρες και μισή χαρά, και αυτή, τις περισσότερες φορές βουβή, να ακούω σε κάθε Νίκαια, Νεάπολη και Κορυδαλλό να βρίζουν τον τόπο μου, τη μάνα μου, το σπίτι μου και να τραμπουκίζουν έναν «αδελφό» μου για το κασκόλ που τόλμησε να φορέσει. Και εγώ να λουφάζω στη μοναξιά μου και να υπομένω, όπως τότε που «τόλμησα» να πάρω το μικρό στο γήπεδο για πρώτη φορά, και μπροστά στην έννοια του, ανέχτηκα κάποιους τιποτάδες να βρίζουν χυδαία ένα σύνταυρο που θα μπορούσε να είναι πατέρας τους… Και ντράπηκα, ναι ντράπηκα, μπροστά στο πεντάχρονο παιδί μου, γιατί έκανα πως δεν άκουσα και δεν είδα… Σκιάχτηκα μη φοβηθεί, και φοβήθηκα τι θα γινόταν αν μπλεκόμουν…
Και όλα αυτά τα χρόνια, πάντα περίμενα και περίμενα, με το φόβο ότι δεν θα προλάβω να δω ένα τίτλο, μια έξοδο στην Ευρώπη, κάτι αντάξιο του σιωπηλού μεγαλείου της ΑΜΟ.
ΚΑΙ «ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ», και ο «μπουρτζόβλαχος», γύρισε το κουμπί, και με ένα σάλτο αναπάντεχο, έφτασε μέχρι τη Νορβηγία και την Ολλανδία… Και γω έκλαιγα με αναφιλητά σαν παιδί, και δεν ντρεπόμουν… Και θυμόμουν… Θυμόμουν φίλους και αδέλφια που δεν είχαν σταθεί τόσο τυχεροί, και δεν πρόλαβαν, δεν το είδαν… Και έκλαιγα ακόμη περισσότερο, και χαιρόμουν…
Ο Μιχαήλ, ο Πασχαλάκης, ο Κούτρης, οι τρεις ισπανοί σωματοφύλακες, ο μικρούλης μου Μαμπουλού, και όλα τα παιδιά προχωρούσαν, έβαζαν γκολ στα όνειρά μου και εγώ πέταγα…
Και μετά, ξαφνικά σκοντάψαμε, και αναγκαστήκαμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω προκειμένου να πάρουμε φόρα και να πετάξουμε ψηλότερα… Και πετάξαμε…πάλι…
Με οδηγό ένα ξενιτεμένο μας πουλί, καμιά εικοσιπενταριά ΛΕΒΕΝΤΕΣ, κάνουνε τη χώρα των γαυροβαζελομπαοκοχανουμηδων να στρέψει το βλέμμα της ψηλά στον ουρανό για να δει τι είναι αυτό που έχει ανοίξει τα φτερά του και σκεπάζει τους ίσκιους τους…
Και φτάσαμε στο σήμερα, στο τώρα…
Λοντίγκιν, Χουτσεσιώτη, Παντελάκη, Εραμούσπε, Πίρσμαν, Σάλιακα, Κάργα, Πήλιο, Οικονομόπουλε, Πανουργιά, Κάστρο, Ντομίνγκεζ, Λιάσε, Λώλη, Καρτάλη, Μπρένερ, Ελευθεριάδη, Γροσδάνη, Παμλίδη, Μιλιντσεάνου, Σιόντη, Κρίζμαν, Νάουμετς, Δούμτση, Αθανασίου και Τριάδη, ήρθε η ώρα…
Αυτός ο τόπος, αυτή η περιοχή, αυτή η πόλη, αυτοί οι άνθρωποι που φρόντισαν και γιάτρεψαν τις πληγές όσων από εσάς χαρακτηρίστηκαν κάποια στιγμή ως αποτυχημένοι και «τελειωμένοι», και έδωσαν σάρκα και οστά στα όνειρα των υπολοίπων, σε όσους από εσάς πίστεψαν ότι εδώ θα βρουν το εφαλτήριο για να απογειωθούν και να κερδίσουν τη ζωή που θέλουν να ζήσουν, ξέρουμε, είμαστε βέβαιοι ότι ΕΦΤΑΣΕ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΩΡΑ. Και το ξέρουν και όσοι από εμάς βρίσκονται στα ξένα. Με πήρε ο ξάδερφος από το Γκέτιγκεν να μου πει πως δεν αντέχει άλλο να περιμένει, και ότι τρελαίνεται μέχρι ν` αρχίσει το παιγνίδι με το γαύρο.
Ναι, κάποιες φορές λέμε και κάνουμε βλακείες και ανοησίες, και ναι, ακόμη περισσότερες φορές, δείχνουμε, και μάλλον είμαστε, ταγαροκέφαλοι, χοντροκέφαλοι, στενοκέφαλοι, ξεροκέφαλοι και ότι άλλο συνθετικό κολλάει στο κεφάλι μας… Αλλά δεν μπορείτε να αρνηθείτε, και σίγουρα δεν μπορεί να μην έχετε νιώσει ότι ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ. Και όταν αγαπάμε, ΑΓΑΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ… Μπορεί κάποιες φορές να σας πνίγουμε με την αγάπη μας, αλλά από την άλλη, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, όσοι επέλεξαν να τραβήξουν γι` άλλες πολιτείες, χωρίς τη δική μας εμμονική ζεστασιά και εμπιστοσύνη, λίγα κατάφεραν, και πάντως πολύ λιγότερα από όσα περίμεναν… Εδώ, σε τούτο τον τόπο, πολλοί απογειώθηκαν, και όσοι πήγαν να χάσουν την περπατησιά τους, βρήκαν ένα χέρι να τους σηκώσει και να τους σπρώξει μπροστά…
Εμείς λοιπόν, είμαστε απολύτως σίγουροι για εσάς. Ξέρουμε ότι θα κάνετε τα πάντα, όσα και ότι μπορεί ο καθένας σας, στο σημερινό παιγνίδι. Και όπου, προς στιγμήν, δεν μπορείτε ή λιποψυχήσετε, εμείς θα είμαστε εκεί, δίπλα σας… Μια ολόκληρη περιοχή, 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι, μια πόλη 100.000 ψυχές… Θα μας ακούσετε, θα μας νιώσετε, θα παίρνατε και όρκο ότι μας βλέπετε. Και αν βρέχει, μη φοβηθείτε, τα δάκρυά μας θα είναι. Δάκρυα χαράς και περηφάνιας.
Δεν ζητάμε τίποτε. Ξέρουμε πως θα κάνετε ότι μπορείτε για να μας προσφέρετε τα πάντα.
Το ξέρουμε ότι έφτασε η ώρα. Πιστέψτε το και εσείς. Η ώρα να γράψετε το δικό σας παραμύθι…
Εμείς απλά θα το διαβάσουμε και θα το λέμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, και αυτά στα δικά τους παιδιά… Δίπλα στους θρύλους και τις άλλες ιστορίες αυτής της πόλης, στο πλάι της λίμνης.
Ποδοσφαιρικά και μόνο, κανείς άλλος, ποτέ, δεν είχε το δικό σας προνόμιο, και τη δική σας ευκαιρία, να γράψει τη σπουδαιότερη και μεγαλύτερη ιστορία, να κατακτήσει το κύπελλο, αφήνοντας στο διάβα του, πίσω, τα κουφάρια σχεδόν όλων αυτών – των τριών από τους τέσσερις !!! – που, εδώ και δεκαετίες, καταδυναστεύουν το ποδόσφαιρο και τις ψυχές μας.
ΑΔΡΑΞΤΕ ΤΗ ΜΕΡΑ
 

Ανατριχίλα!

[PAS and stale bread]

Τι τιμωρία είναι αυτή γαμ# τον Μπελά μου να μην μπορούμε να πατήσουμε ένα ΣΥΜΦΩΝΩ.



                                 ΣΥΜΦΩΝΩ




 

[Kun]

Μέρα που ναι και αφού δεν μπορώ να δλεψω είπα να ακούσω λίγη μουσική εκτός από κλαρίνα. Για να καταλάβετε έχω βάλει βίντεο από Γιαννενάρα "The return of the bull", "Pas Giannina the fans, the passion", τραγουδάρες στυλ 'Bulls on Parade" και να σου μου πετάγεται το τραγούδι των Πυξ Λαξ "Ακόμα Προσπαθώ". Τραγουδώντας λοιπόν τους στίχους μου ρχεται στο μυαλό να κάνω λίγο τράμπα κάποιους στίχους με σκοπό να αποκτήσουν ΠανΗπειρωτικό νόημα:

Για τους ΣΥΝΤΑΥΡΟΥΣ που θυμάμαι αυτά τα βράδια
Για ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ
Για τα όνειρα που μας τα δώσαν άδεια
ΚΑΙ ΓΕΜΙΣΑΝ ΜΕ ΧΡΩΜΑ ΚΥΑΝΟΛΕΥΚΟ

Για σένα ΑΓΙΑΞ μου που βλέπω να παλεύεις
και για μένα που 'χω κολλήσει μαζί σου από καιρό
Για τις μέρες που θα'ρθουν ΜΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ.
Σ' ένα κόσμο ΓΕΜΑΤΟ ΚΟΡΟΝΟΙΟ.

Ακόμα προσπαθωωωωωώ
Ακόμα προσπαθωωωωωώ

ΓΙΑΝΝΕΝΑΡΑ ΦΕΡΕ ΜΑΣ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ!!!!!!

[μπαμΠΑΣ]

Μέρα που ναι και αφού δεν μπορώ να δλεψω είπα να ακούσω λίγη μουσική εκτός από κλαρίνα. Για να καταλάβετε έχω βάλει βίντεο από Γιαννενάρα "The return of the bull", "Pas Giannina the fans, the passion", τραγουδάρες στυλ 'Bulls on Parade" και να σου μου πετάγεται το τραγούδι των Πυξ Λαξ "Ακόμα Προσπαθώ". Τραγουδώντας λοιπόν τους στίχους μου ρχεται στο μυαλό να κάνω λίγο τράμπα κάποιους στίχους με σκοπό να αποκτήσουν ΠανΗπειρωτικό νόημα:

Για τους ΣΥΝΤΑΥΡΟΥΣ που θυμάμαι αυτά τα βράδια
Για ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ
Για τα όνειρα που μας τα δώσαν άδεια
ΚΑΙ ΓΕΜΙΣΑΝ ΜΕ ΧΡΩΜΑ ΚΥΑΝΟΛΕΥΚΟ

Για σένα ΑΓΙΑΞ μου που βλέπω να παλεύεις
και για μένα που 'χω κολλήσει μαζί σου από καιρό
Για τις μέρες που θα'ρθουν ΜΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ.
Σ' ένα κόσμο ΓΕΜΑΤΟ ΚΟΡΟΝΟΙΟ.

Ακόμα προσπαθωωωωωώ
Ακόμα προσπαθωωωωωώ

ΓΙΑΝΝΕΝΑΡΑ ΦΕΡΕ ΜΑΣ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ!!!!!!

Και στιχουργούς γεννάει αυτή η ομάδα