Όταν κάτι συμβεί μία φορά, είναι πιθανό να συμβεί και δεύτερη. Αν συμβεί δεύτερη, τότε σίγουρα θα ακολουθήσει και τρίτη...
Δεν με "χαλάει" η ήττα. Ο ΕΘΙΣΜΟΣ στην ήττα είναι που με φοβίζει και με "χαλάει"...
Αισθάνομαι ότι κάνουμε πισωγύρισμα στις "ασθένειες" του πρώτου γύρου, και χωρίς να γνωρίζω απολύτως τίποτε, ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΩΣ και μόνο, αυτό το "κάτι" στον αέρα, από χθες το βράδυ το αισθάνομαι σαν σαράκι... Μακάρι, το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να λέω και να γράφω μαλακίες, αλλά, γαμώτο, έχω την αίσθηση ότι "μαζεύονται σύννεφα", στη χειρότερη χρονικά περίοδο...
"Πατάτα", από αυτές που πιστεύαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω, στην Κρήτη, δύο "τσαφ" του Κάργα και από τότε (εκτός από λίγα λεπτά με γαύρο) τον ψάχνουμε στο silver alert, νεύρα του κόουτς και λίγο "μυστήρια" συμπεριφορά, μετά, ΘΕΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΓΑΥΡΟ, και ύστερα, ματα ξανά "πατάτα" (ίδιας ποιότητας και ίδιων λαθών) με λαμία, στο "καπάκι" τραυματισμός Πέερσμαν, και πάλι στο τέλος μάλλον αποστασιοποιημένες (sic) δηλώσεις και συμπεριφορά κόουτς, αλλά και πολλά νεύρα παικτών (λ.χ. Καρτάλη).
Καταλαβαίνω απόλυτα τη σημασία του δεύτερου ημιτελικού με το γαύρο, και νιώθω την αγωνία των παικτών να μην τραυματιστούν και το χάσουν, εξ ου και η κίνηση στα ρηχά νερά, ακόμη και από παίκτες που δεν το περιμένεις (λ.χ. Κάστρο, Ντομιγκεθ). Αλλά το να κάνεις τα ίδια λάθη, δεν δείχνει τουλάχιστον, νοημοσύνη...
Όπως και να `χει, μακάρι να είμαι εγώ βαθιά νυχτωμένος...
ΥΓ. Ακόμη και σε αυτές τις εμφανίσεις, χωρίς να το επικαλούμαι ως δικαιολογία, αλλά μόνο και μόνο για να καταδείξω τη "σαπίλα" και την ανικανότητα που χαρακτηρίζει ότι αυτοαποκαλείται ελληνική διαιτησία, δεν θα μπορούσα να μη να αναφερθώ στο γεγονός της "εγχώριας αντίληψης" περί ποδοσφαίρου... Όπως και με οφη, ήρθε η λαμία, μας "τσάκισε στο ξύλο" (Μπεχαράνο πρωτοστατούντος), ενώ εμείς παίζαμε, προσπαθώντας ΚΑΚΩΣ να "φυλάξουμε τα πόδια" μας, και ο έλληνας "διαιτητής" σφύριζε συνεχώς φάουλ υπέρ τους σε κάθε πτώση τους, ειδικά στον Ντέλετιτς που κάθε λίγο και λιγάκι, έπεφτε συνεχώς κάτω - με πιο τρανταχτό παράδειγμα, ένα καταπληκτικό τάκλιν του Παντελάκη στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, που του το χρέωσε φάουλ, στήνοντας την μπάλα πλάγια δεξιά από το τέρμα μας. Οποιος έπεφτε, έπαιρνε φάουλ και να η μπάλα γύρω γύρω από την περιοχή μας...
Ετσι, ξέρεις τι αυτοπεποίθηση χτίζεις ως διαιτητής στον παίκτη (εν προκειμένω τον Ντέλετιτς...); Ότι και να κάνει, στη χειρότερη θα πάρει φάουλ... Αν θυμηθείτε το ματς, υπήρξαν φάσεις "τουρλουμπούκι" με τον συγκεκριμένο παίκτη στο ημικύκλιο της περιοχής μας, που οι δικοί μας, φοβόντουσαν να βάλουν τα πόδια μη και σφυριχτεί φάουλ...
Γι` αυτό, επιμένω, για πολλοστή φορά, ξένοι διατητές και ας είναι και μογγόλοι - που λέει ο λόγος.
Σε κάθε περίπτωση, αρχής γενομένης από το Βόλο, και ανεξαρτήτως αποτελέσματος - εύχομαι να είναι θετικό - χρειαζόμαστε μια πειστική εμφάνιση που να θυμίζει ΠΑΣ, και να μας επαναφέρει στο mood που βρισκόμασταν πριν τα ματς με το βάζελο