Εχεις ένα μαγαζάκι, εδώ και 43 (μετά από restart, τουλάχιστον) χρόνια, το οποίο προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε μεγάλες αλυσίδες και, ασφαλώς, πολύ μεγαλύτερα και γνωστότερα άλλα καταστήματα με τεράστιους τζίρους. Σημειωτέον, αυτό το μαγαζάκι είναι η μόνη πηγή εσόδων σου, ο μόνος τρόπος να ζήσεις την οικογένειά σου (τους "φτωχοδιαβόλους" σου).
Για 40 - 41 χρόνια είχες προσλάβει για να το "τρέχουν", εκ περιτροπής, δύο τύποι από μεγάλες παραδοσιακές οικογένειες μεγαλεμπόρων, μεγαλοκαταστηματαρχών, έμπειροι, περισπούδαστοι, με προυπηρεσία και συστάσεις, που δεν τους έλειπε τίποτε για τη δουλειά που τους ανατέθηκε.
Μετά από 40-41 χρόνια, ξαφνικά συνειδητοποιείς - τεράστιο σφάλμα ο δικός σου στρουθοκαμηλισμός, που ήθελες να πιστεύεις πως ήσουν "βασιλιάς" - ότι τα εν λόγω "τζιμάνια" σε έχουν κατακλέψει, σε έχουν "κρεμάσει στα μανταλάκια της εφορίας", στο έχουν ρημάξει, σου έχουν διώξει την πελατεία, σε έχουν χρεώσει σε προμηθευτές, στους άλλους μεγάλους ανταγωνιστές σου (βλ. ανωτέρω), στο πάνε στην κυριολεξία για "κλείσιμο" (αν δεν στο έχουν κλείσει ήδη), ενώ οι ίδιοι εκείνοι ζουν πλουσιοπάροχα, στην κυριολεξία σε βάρος σου ως παρασιτικές βδέλες, και το κυριότερο, σου έχουν διαλύσει και την οικογένεια - εξ ανάγκης πια, το ένα σου παιδί πάει μετανάστης στη Γερμανία, το άλλο δεν μπορεί καν να κάνει δική του οικογένεια (δεν έχει την οικονομική δυνατότητα), το τρίτο βρίσκεται σε ένα σχολείο που υπολειτουργεί και δεν του προσφέρει γνώση, και η γυναίκα σου πεθαίνει σε ένα νοσοκομείο της κακιάς ώρας, γιατί πολλοί σαν και εσένα δεν πληρώνουν καν τα όσα οφείλουν στο ρημαδοκράτος (κάποιοι επειδή δεν μπορούν και πάρα πολλοί επειδή έμαθαν, από τους εν λόγω τύπους, να μην θέλουν). Μετά από χρόνια, όπως πάει, το επίθετό σου δεν υφίσταται ούτε ως ανάμνηση ...
Μετά από 40 - 41 χρόνια, εμφανίζεται ένας τυπάκος πολύ συμπαθής φαινομενικά και αρκούντως καπάτσος, και αφού σε βοηθάει να συνειδητοποιήσεις τη χρόνια πλάνη σου και την αιτία των συμφορών σου, σε πείθει να του αναθέσεις τη διεύθυνση του "μαγαζακίου" σου, υποσχόμενος ότι θα το βάλει σύντομα και πάλι σε τροχιά κερδοφορίας - το γεγονός ότι μέχρι αυτό το σημείο, ήταν από ανεπάγγελτος έως αργόσχολος, ημιμαθής και σίγουρα άπειρος για τη δουλειά λίγο σε "έγνοιαξε", πολλώ δε μάλλον επειδή κανείς δεν μπορούσε να του προσάψει ότι ήταν κλέφτης όπως (αποδεδειγμένα) οι δύο προηγούμενοι.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, ο μικρός σου αυτός "θεόσταλτος ήρωας", για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης ασφαλώς και της ανικανότητας, όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να αναστρέψει την καταστροφική πορεία της επιχείρησής σου και της ζωής σου εν γένει, αλλά δείχνει και αυτός να βυθίζεται μαζί της - δεχόμενος βεβαίως, παντός είδους "τρικλοποδιές" από τους ανταγωνιστές μεγαλοκαρχαρίες και από τους δύο προηγούμενους "καππαδόκες", οι οποίοι έχοντας φάει τα "λυσσακά" τους να αναλάβουν και πάλι τη διαχείριση του μαγαζιού (γιατί τους "έκοψε η λόρδα"), ακολουθούν βρώμικες μεθόδους που, εν πολλοίς όμως, είχε ακολουθήσει και ο ίδιος στην προσπάθειά του να αναδείξει την (όλως επιεικώς) "ανεπάρκειά" τους.
Στο σημείο μηδέν πια, και ενώ είναι πράγματι αλήθεια, ότι ο "ήρωάς" σου δεν σε έχει κατακλέψει ή (αν θέλετε) δεν το έχει κάνει ακόμη ή δεν έχει αποδειχθεί ακόμη, υψώνεις τα χέρια στον ουρανό και αναρωτιέσαι, ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ;;;;; ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΦΕΡΑΝ ΩΣ ΕΔΩ ή εξακολουθώ να ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΝ (τουλάχιστον έως σήμερα)ΟΛΙΓΙΣΤΟ ΝΕΟ;;;;
Υπάρχουν και κάτι άλλοι βέβαια που θέλουν τη δουλειά - κάτι γερόντοι ένα βήμα πριν το λεβέντικο αντίο, κάτι άλλοι που κουρεύονται με την "ψιλή" κάθε τρεις μέρες, και που δυσκολεύονται λίγο στην ομιλία, ειδικά μετά από "σκέψη" (πως λέμε σουτ μετά από ντρίπλα, άσχετο), κάτι τρίτοι που έχουν μείνει ακριβώς έναν αιώνα πίσω, χωρίς ούτως ή άλλως να γουστάρουν πραγματικά να κουμαντάρουν το μαγαζί (έτσι να χουμε να λέμε), και αρκετοί ακόμη που γυρνούν σα "τη μύγα γύρω από το σκατό".
ΒΟΗΘΕΙΑ ΖΗΤΩ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ... ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;;;;;
Απάντηση: Απ` ότι φαίνεται, βλέπουμε εντατικά survivor!!!!
