Μόνο ΜΠΡΑΒΟ σε αυτή την ομάδα, σε αυτή την οικογένεια που στο τσακ πάλι δεν ήπιε νερό στην πηγή.
Κόντρα σε όλους και σε όλα, σε τιμωρίες έδρας, σε ομάδες πολύ ακριβότερου μπάτζετ, στην ατυχία, σε διαιτησία σήμερα (πρώτη φορά είναι;), μια ομάδα με βασικό ρόστερ 14-15 παικτών έφτασε λίγο πριν το θαύμα.
Καμία απογοήτευση για αυτή την ομάδα. Μια πικρή γεύση ναι αλλά η υπερηφάνεια μας να ξεχειλίζει για τον μεγάλο ΑΓΙΑΞ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ.
Στο χέρι της όποιας διοίκησης είναι αυτή η ομάδα με οδηγό το φετινό μοντέλο να πρωταγωνιστεί τα επόμενα χρόνια σε πρωτάθλημα και κύπελλο και με 2-3 πινελιές και έναν Κόντε ή αντικόντε, είτε μείνει ή όχι ο προπονητής σε αυτήν την φιλοσοφία να είναι μια ομάδα που θα συνεχίζει να παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο και να διεκδικεί τίτλους και αυτοί θα έρθουν, θα τους κατακτήσει πολύ πιο εύκολα απ' ότι θα το έκανε φέτος. Και το κύπελλο θα έρθει και οι Ευρώπες ξανά μανά.
Η φετινή ομάδα θα αφήσει κάτι όπως άφησε η ομάδα του 2007 μέσα στα αποδυτήρια. Σαν ένα δέντρο που μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο. Ήδη το δέντρο αυτό έχει μεγαλώσει πολύ. Ας φροντίσει η όποια διοίκηση ένα καλό πότισμα, καλό λίπασμα κλάδεμα ή μπόλιασμα. Και θα έρθουν οι καρποί. Να μην κόβουμε τα κλαριά αποδώ και αποκεί όπως ναναι.
Δεν ήθελε η μοίρα να πάει μόνη της η ομάδα και να το φέρει.
Γάμος χωρίς κόσμο και κλαρίνα δεν είναι γάμος.
Εύχομαι σε ένα χρόνο από σήμερα να μας βρει όλους τέτοιες μέρες με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και να κανονίζουμε την μεγαλύτερη εκδρομή στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου στον ΟΑΚΑ.
