Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέω "τι μαλάκας είναι αυτός", "τι παρτάλι είναι αυτό" ή "πόσο τρελοκομείο είναι".
Ένας 'Αγγελος (ένας είναι ο Άγγελος - σαν νοοτροπία μιλάω, γιατί αμιγώς προπονητικά, ο Άγγελος όχι και πολλά...) στο πιο "αλάνικο" και πιο διψασμένο, που σίγουρα θα κλείσει και θα ελέγχει απόλυτα τα στεγανά των αποδυτηρίων, ειδικά σε μια ομάδα που ο πρόεδρας δεν δείχνει να ασχολείται με αυτά.
Ξέρει να δουλεύει με νέα παιδιά - πολύ σημαντικό για εμάς - έχει όμως και τη νοοτροπία και το σαράκι του πρωταθλητισμού - που σε εμάς λείπει...
Έχει πια δοκιμαστεί και ξέρει, είναι στην κατάλληλη ηλικία να κάνει το βήμα παραπάνω, ερχόμενος μάλιστα σε μια ομάδα καλά δουλεμένη όπως η δική μας, και να αποδείξει ότι δεν είναι απλά "μπαοκάρχης", και επίσης έχω διαπιστώσει ότι οι παίκτες του παίζουν γι` αυτόν - άρα κάτι καλό κάνει...
Κυρίως όμως, όντας αυτός που είναι (αυτό το "πράγμα", τέλος πάντων), από τη μια δεν έχει καμία σχέση με γαυροχανουμοβάζελοσκούλικα (το αντίθετο μάλιστα) - ευτυχώς για εμάς - και από την άλλη, ασφαλώς θα "καίγεται"και θα θέλει να αποδείξει με κάθε τρόπο στα μπαόκια ότι τον αδίκησαν. Κοινώς, ένας τιτλούχος κόουτς, απέναντι σε όλους με το "Μαχαίρι στα δόντια".
Ένας στρατηγός "πολεμιστής" που έχει τα εφόδια να μετατρέψει ένα κοπάδι προβάτων σε ("τρελά") λιοντάρια - μένει να το δείξει στην πράξη.
Στην κατάλληλη ηλικία και προπονητική φάση, με πολύ δυνατό κίνητρο να διακριθεί και να κερδίσει, κύριες και κύριοι, θα πρότεινα τον, αλά Μπιέλσα, τρελό, Πάμπλο Γκαρσία - μας χρειάζεται λίγη τρέλα, να "ξεφύγουμε"...