(Χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά, για να μην μας "πιάνουν οι κεραίες" των οχτρών, αλλά και ο ίδιος ο μικρός - για να μην παίρνουν τα μυαλά του αέρα)
Έχετε πάρει χαμπάρι, σε παιγνίδι που πήγαινε να χαθεί, τι πρόλαβε και έκανε ο μικρός εχθές, μέσα στα δέκα λεπτά που πρόλαβε να παίξει;;;
Δύο φορές (!!!), αυτός και όχι κάποιος άλλος, βρέθηκε στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή - ένστικτο, ταλέντο, δουλειά, ότι και αν είναι...
Δύο φορές (!!!), αν και στο όριο, "έσπασε" το οφσάιντ και, αέρινος, βρέθηκε πίσω από την άμυνα του ατρόμητα...
Τη μια από τις δύο φορές, την πρώτη, με ελάχιστο χρόνο αντίδρασης, χωρίς να παρασυρθεί στο ελάχιστο από τον ενθουσιασμό του σκόρερ to be, αλλά ούτε και από το φόβο του πρωτοεμφανιζόμενου, ΨΥΧΡΑΙΜΟΤΑΤΑ, λειτούργησε με μυαλό ώριμου ποδοσφαιριστή ανώτερης ποιότητας, και σέρβιρε την ΤΕΛΕΙΑ πάσα στον σκόρερ - μια μπαλιά από αυτές που κατά κόρον βλέπεις από τη Λιβερπουλάρα ή τη Barca...
Στα ΔΕΚΑΕΠΤΑ του, μέσα σε ελάχιστα χρονικά περιθώρια αντίδρασης, είχε 50% στις σωστές επιλογές (!!!) - στη δεύτερη φάση έπρεπε να την "τελειώσει" ο ίδιος και ας το έχανε (ήταν πολύ δύσκολο να περάσει η πάσα του)...
Στα ΔΕΚΑΕΠΤΑ του, μέσα σε δέκα σκάρτα λεπτά, έκανε περισσότερα ουσιαστικά πράγματα - από αυτά που αλλάζουν ένα παιγνίδι - από όσα κάνουν τα περισσότερα "φυντάνια" των ομάδων ή και ώριμοι "παικταράδες" σε μια σαιζόν.
Στα ΔΕΚΑΕΠΤΑ του, στα πρώτα λεπτά παρουσίας στο γήπεδο
Δεν ξέρω τι θα κάνει από εδώ και πέρα, αλλά εμένα τουλάχιστον μου έδωσε ελπίδα ότι μπορώ να περιμένω πράγματα από αυτόν.
Σσσσσσσσσσσσσςςςςςςςςς, μην μας ακούσουν.... Στα μουλωχτά...