Συμφωνω με τον Fonta. Ο Λωλης μπαινει μεσα και ειναι σαν να εχει ψηλα τη μυτη, σαν να εχει επαρση. Εδω ολοκληρος Μασουρας και ξεσκιζεται στο γαυρο να παιζει αμυνα, να τρεχει, να μαρκαρει και να κανει ολς τις δουλειες ωστε να παιζει. Κι εμεις εχουμε παιδια που θελουν τριπλες και γκολ μονο? Ο Λιασος ειναι εντελως αλλη περιπτωση. Ξεσκιζεται στα τρεξιματα, τα μαρκαρισματα και τις δυνατες διεκδικισεις αλλα λογω απειριας και ισως και για αλλοης λογους, τρεχει συχνα άσκοπα, κανει κακα μαρκαρισματα/φαουλ και λαθος πασες. Ειναι ομως δουλευταρας και ισως διορθωθουν αυτα. Αν ομως δεν εισαι δουλευταρας μεσα στο γηπεδο υπαρχει θεμα. Ετσι καπως καταφερνει και παιζει ο Σναιντερ ξεπερνωντας την αμπαλοσυνη
Με όσα έχουμε δει τα τρία τελευταία χρόνια που Λώλης και Λιάσος είναι ενεργοί στο ρόστερ, φαίνεται ότι δικαιώνεσαι.
Για το μεν Λιάσο, μακάρι όλοι οι μικροί να είχαν την αποφασιστικότητα, τη μαχητικότητα και το πάθος του. Το παιδί σκίζεται, θέλει να πετύχει και στο δείχνει. Το ζήτημά του, τεράστιο όμως, είναι ότι είναι αργός και δεν έχει καμία έκρηξη που να του επιτρέπει να υπερασπίζεται τον ρόλο που του ανατίθεται κάθε φορά. Ειδικά στα πλάγια, εάν δεν βρεθεί πίσω από την μπάλα, τον έχει χάσει τον όποιο αντίπαλο. Δείτε και στο πρώτο γκολ, που σε τέσσερα μέτρα ο Ριέρα τον άφησε δύο μέτρα πίσω. Δεν μπορεί με την καμία να παίξει μόνος του ως εξάρι. Μόνο με τον Καραχάλιο ή τον Στάνκο δίπλα του, που έχουν τα τρεξίματα. Με τον Ντομίγκεθ οι δύο τους, δεν ... Όπως και εχθές όμως, έτσι και στα τρία αυτά χρόνια έχεις δει από αυτόν πράγματα (κάθετες, σουτ, κεφαλιές, κλπ, ακόμη και γκολ) που σου μένουν και σε πείθουν ότι αξίζει τις ευκαιρίες του.
Για το Λώλη όμως, που ξέρει μπάλα, πείτε μου: υπάρχει σε αυτά τα τρία χρόνια, μια θετική ενέργειά του που να τη θυμάστε;
Το παιδί δείχνει εντελώς ανώριμο, για να μην χρησιμοποιήσω κάποιο άλλο χειρότερο χαρακτηρισμό. Δεν δείχνει να τον "ζοχαδιάζουν" οι μαλακίες του και οι χαμένες ευκαιρίες που παίρνει από τον κόουτς και δεν τις αξιοποιεί...Τον ενδιαφέρει μόνο να "σκάσει" κάποια ντρίμπλα και μετά να πάρει ένα φάουλ. Όλα τα υπόλοιπα είναι σαν μην περιλαμβάνονται στις φιλοδοξίες και τις επιδιώξεις του στο γήπεδο.
Είναι θέμα μυαλού καθαρά και όχι απειρίας ή αμπαλοσύνης. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Μέσι, και να είσαι συγκεντρωμένος για να δώσεις μια σωστή μπαλιά στα δύο μέτρα, γαμώτο.
Εάν το παιδί αυτό δεν δεχθεί ένα "ηλεκτροσόκ" από τον προπονητή, και δεν αλλάξει μυαλό και νοοτροπία, στο τέλος θα καταλήξει να "μαγεύει" στην Κράψη κόντρα στους Ραφταναίους. Και είναι κρίμα γαμώτο, γιατί μπάλα ξέρει... Πόσο ακόμη θα περιμένουμε έναν εικοσάχρονο που "αρνείται" να δείξει... Κάνε κάτι ρε αγόρι μου γιατί αλλιώς δεν σε βλέπω...
Και πάμε στον πιο μικρό, το Μίνα. Αν φτιάξει το σώμα του, πρωτίστως, και συνεχίσει να παίρνει τις ευκαιρίες του, μου δίνει την εντύπωση ότι θα καταφέρει να παίξει. Μου έχει κάνει θετική εντύπωση ότι σε παιγνίδια που έχουμε την κατοχή και πιέζουμε - γιατί στα άλλα, αυτά των αντεπιθέσεων, δεν έχει τις δυνατότητες ακόμη να ανταποκριθεί - βρίσκεται, ίσως από ένστικτο και ικανότητα, πάντα μέσα στις φάσεις. Εκεί, αργά ή γρήγορα θα το βρει το γκολ. Προς το παρόν όμως έχει δουλίτσα μπόλικη να κάνει ειδικά με το σώμα και τα κιλά του. Εγώ γι` αυτόν πιστεύω ότι θα τα καταφέρει...
Με το παιγνίδι έχω αρνηθεί να ασχοληθώ λόγω βεβαρυμμένης ψυχολογικής διάθεσης ή αδιαθεσίας από προχθές...
