Για δεξί μπακ δε βλέπω να γίνεται κανένας λόγος στην ομάδα. Το αφήνουμε για τελευταία στιγμή και ότι βρούμε (αν βρούμε). Αλλιώς πάμε με ένα και μοναδικό δεξί μπακ τον Τσάβο. Θέλουμε δεξί μπακ 11δατο και γρήγορα.
Αν μπορούσες να μπεις για λίγο στο μυαλό του πρόεδρα, ίσως συνειδητοποιούσες ότι το "δουλεύει", περιμένοντας. Αν μπορεί να "βγάλει από τη μύγα ξίγκι" θα το κάνει, και εν προκειμένω, αν έχει στραφεί προς μία περίπτωση που σκέφτομαι (και έχει ακουστεί, έστω και σαν φήμη, κάποια στιγμή) περιμένοντας να μείνει ελεύθερος, καλά κάνει... Τώρα, πόσο μπορεί να περιμένει ο κόουτς; Τι να σου πω; Και ποιος τον ρώτησε... Όποτε μπορέσουμε θα του παράσχουμε δεξί μπακ...
Α, ρε έρμε κόουτς, τι όνειρο έβλεπες και συ...
Πολύ χάρηκα που κόπηκε το φασιστακι. Πάμε για άλλα.
Φιλαράκο, μη χαίρεσαι που κάποιος δεν βρήκε δουλειά. Μια τέτοια κατάσταση, υπό συνθήκες (που δεν είναι δύσκολο ν` ακολουθήσουν), το όποιο φασιστάκι το κάνει μέχρι και Φύρερ.
Εγώ δεν χαίρομαι ασφαλώς, αλλά συμφωνώ απόλυτα με το γεγονός ότι επιλέξαμε να μην ασχοληθούμε με τον παίκτη... Αρκετά έχουμε να μας κάνουν ανω κάτω και να μας διαχωρίζουν...
Πάντως, αν ενδιαφέρει και κανέναν η γνώμη μου, θεωρώ ότι πρέπει να μην σηκώνουμε με ευκολία τη ρομφαία...
Ας υποθέσουμε ότι πράγματι, ο τύπος έκανε στα 19-20 του τη γνωστή αηδιαστική, ναζιστική χειρονομία - και λέω ας υποθέσουμε γιατί
από το Δικαστήριο αθωώθηκε, άρα δεν την έκανε, τουλάχιστον κατά τεκμήριο. Δεν γνωρίζουμε καν το σκεπτικό της αθώωσης ή τι αποδείχθηκε...
Ας πούμε όμως ότι την έκανε, ότι ήταν ένα αρχ@#$ και μισό, ένα κωλοπαίδι, ενας γεννημένος ναζί. Οκ, αλλά ήταν 19-20 γαμώτο. Από τότε και μετά, μέχρι και σήμερα, ξέρουμε αν έχει κάνει κάτι παρόμοιο ή το ίδιο ή έχει δείξει φασιστοναζιστική νοοτροπία και διάθεση; Προφανώς και δεν το ξέρουμε, πως θα μπορούσαμε άλλωστε;
Και αν μετάνιωσε ποτέ για κείνη τη μαλακία του; Δεν το ξέρουμε. Άρα
παίρνουμε ως δεδομένο ότι δεν έχει μετανιώσει;
Μα έτσι δεν καταδικάζουμε εφ` όρου ζωής ένα παιδί, που στην μετ` εφηβική του ηλικία - άρα και με ελαφρυντικά υπέρ του - έκανε μια μαλακία απ` αυτές που θεωρούνται υψηλότατης βαρύτητας;
Οκ, αν δεν το μετάνιωσε... Γαμήστε τον, αν το γνωρίζετε... Αν όμως υπάρχει έστω και η μία πιθανότητα να το έχει μετανιώσει, να έχει ωριμάσει ή να έχει αλλάξει ρε αδερφέ, εκείνη η προηγούμενη μαλακία πρέπει να τον σημαδεύει για πάντα;
19-20 ήταν - ούτε καν στο θεωρητικά 1/3 της ζωής του - μια ηλικία που σε πολλές περιπτώσεις ταυτίζεται πολύ εύκολα με το περιβάλλον και τις συνθήκες, μέσα στις οποίες αναπτύσσεται...
Κανείς μας λοιπόν δεν ξέρει, και ούτε πρέπει να παίρνουμε στη ζωή μας ως δεδομένα κάποια πράγματα, γιατί αλλιώς πρέπει να κρίνουμε καταστάσεις και ανθρώπους, ανάλογα με την ηλικία, το πνευματικό επίπεδο του καθενός, τις προσλαμβάνουσές του, τις γνώσεις, τις οικονομικές, οικογενειακές και προσωπικές συνθήκες της ζωής του, τις εμπειρίες του και οτιδήποτε άλλο αποτελεί λιθαράκι στο χτίσιμο μιας προσωπικότητας.
Εν κατακλείδι, όλοι δικαιούνται μιας δεύτερης ευκαιρίας, ειδικά όταν το "αμάρτημα" έλαβε χώρα στα πρώτα χρόνια της νεότητας.
Μιας δεύτερης ευκαιρίας βεβαίως, που όλοι τη δικαιούνται εφ` όσον έχουν παλέψει και μοχθήσει ειλικρινά γι` αυτήν. Ασφαλώς και δεν μπορούμε εκ των προτέρων να θεωρούμε ότι δεν το έχουν πράξει, ούτε βεβαίως αντίθετα, ελαφρά τη καρδία, να δεχθούμε ότι πιθανότατα έχουν συμμορφωθεί χωρίς να γνωρίζουμε τίποτε.
Να έχουμε όλοι κατά νου τη σχετικότητα του απόλυτου της σκέψης, όπως και ότι, σ` έναν άνθρωπο δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτε ως δεδομένο. Ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να αντιδράσει υπό το βάρος και την πίεση συγκεκριμένων συνθηκών και γεγονότων...
Έναν κανόνα που εγώ έχω κατά νου, και με βοηθάει στην αξιολόγηση καταστάσεων και ανθρώπων, είναι ότι, αν κάτι, και από κάποιον, συμβεί μία φορά, υπάρχει έστω και μικρή πιθανότητα να ξανασυμβεί και δεύτερη φορά. Αν όμως συμβεί και πάλι, για δεύτερη φορά, τότε είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει και τρίτη και τέταρτη, αν το επιτρέψεις.
Όχι καταδικαστικά επικριτικοί με όσους έχουν κάνει λάθη στη ζωή τους - ποιος άλλωστε δεν έχει κάνει - σκληροί όμως με όσους συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη, αδιαφορώντας για τον πόνο που προξενούν στους γύρω τους.
