Μόνος σου και όλοι απέναντί σου...
...σε θέση βολής κατάστηθα σε σένα από καιρό...
Εσύ μπροστά κι άλλοι πίσω σου, να σημαδεύουν και την πλάτη σου για να σε ρίξουν χάμω...
Μόνος εσύ και ολόγυρά σου σκοπευτές, ψυχροί, μεθοδικοί, αδίστακτοι... Πολλοί!
Πολλοί μαζί, και όλοι μαζί, και χωριστά καθένας, κατάφεραν να σου κλέψουν πέντε βαθμούς την τελευταία στιγμή για να μην βγεις στην Ευρώπη...
Και που δεν βγαίνεις όμως, μήπως θαρρείς ότι δεν βλέπω τόσα χρόνια, τόσα πολλά - πολλά χρόνια που σου μιλώ... που σε κοιτώ... που αγωνιώ... πως δεν χωράς στην "συντροφιά" τους?
πως δεν ταιριάζεις με τα χνώτα τους?
Η αγέλη πάντα θηρεύει το ξένο είδος.
Όταν αποκτηνώνεται θηρεύει το ικανό, το ανθεκτικό, το ξεχωριστό.
Γιατί μόνο έτσι μπορεί να παραμείνει αγέλη.
Δεν ανήκεις στο είδος τους. Ποτέ δεν ανήκες.
Και δεν ανήκω στο είδος τους γι' αυτό διαρκούμε.
Διαρκούμε μισό αιώνα, και θα διαρκούμε εις το διηνεκές, όσο πεισματικά και αδιάλλακτα θα αρνούμαστε εμείς, να χωρέσουμε στην αγέλη!
Ένα τεράστιο "ευχαριστώ" και μία μεγάλη υπόκλιση στους ποδοσφαιριστές μας και στον μυθικό Ηρακλή, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ!!!! που έδωσαν όλον τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους, ώστε να μπορέσουμε να τους ανταποδώσουμε τουλάχιστον εμείς τον κόπο τους, με καθαρή και γνήσια αγάπη προς τον κάθε έναν ξεχωριστά και παντοτινά!