Μερικές σκέψεις για το παιγνίδι με τον γαύρο:
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αυτή τη φορά, τουλάχιστον δεν θα χάσουμε.
Σάλι, μετά τα δύο ματς του πρωταθλήματος, ήρθε η ώρα να κλείσεις κάποια στόματα, να παίξεις πρώτα για τη δική σου δικαίωση – έστω και για το επόμενο συμβόλαιό σου (μπορώ να το δεχθώ και αυτό) - και να αποδείξεις και στο νέο διαχειριστή των μανατζαραίων περί την Εθνική, ότι «φάνηκε ο κώλος της μαιμούς»…
Για το συγκεκριμένο παιγνίδι θα προτιμούσα το 3-5-2 (με Παντελάκη, Κάργα, Εραμούσπε – Σάλι, Στάνκο, Καραχάλιο, Ντομίγκεθ, Γκαρντάφσκι – Σνάιντερ, Περέα), αλλά ξέρω καλά, και το αποδέχομαι, ότι πράγματα που ο κόουτς δεν έχει δοκιμάσει, δεν τα «παίζει»…
Στο 4-4-2 λοιπόν, σε αυτό το ματς, πρέπει να βρούμε τρόπο να παίξει ο Γκαρντάφσκι ως αριστερός μέσος, γιατί και ικανοποιητικά αμύνεται και «κουμπώνει» στο αριστερό μας μπακ (ειδικά σε σύγκριση με τον Μορέιρα), και βγαίνοντας μπροστά, τουλάχιστον μπορεί να αλλάξει μια σωστή πάσα με συμπαίκτη του – σε αντίθεση με τα όσα έχουμε δει, τουλάχιστον από τον φετινό Μπρένερ, με τη μπάλα να χάνεται εύκολα και μετά να τρέχουμε…
Έτσι όπως τον είδα με την ΑΕΚ και με αντιπάλους τον Λ. Γκαρσία και τον Άμραμπαντ, θα πρότεινα για τη θέση του αριστερού μπακ τον Ποσνάνσκι, γιατί, όταν αμύνεται, δεν αφήνει ούτε ένα μέτρο απόσταση από τον αντίπαλο της πλευράς του, αλλά πάει και «βεντουζάρει» πάνω του, περιορίζοντας τα περιθώρια της κίνησής του. Επίσης, γιατί «έχει το κορμί» απέναντι στους αντίστοιχους γαύρους, ακόμη και για τα στημένα σε βάρος μας, και τέλος, γιατί εύλογα, θεωρητικά τουλάχιστον, μπορεί πολύ πιο εύκολα να συνεργαστεί και να λειτουργήσει στην πλευρά με τον Γκαρντάφσκι.
Αν προτιμηθεί για αριστερό μπακ ο Γκαρντάφσκι, από όσα έχω δει μέχρι σήμερα – παρόλο που παλαιότερα δεν θα μου περνούσε καν από το μυαλό – θα προτιμούσα μπροστά του τον Λιάσο – εφόσον είναι υγιής. Καλύπτει τα μειονεκτήματά του με τη αποφασιστικότητα και τη θέλησή του να παίξει και να καθιερωθεί. Ακολουθεί σαν σκυλί πιστά το πλάνο και δεν αφήνει ποτέ μόνο του τον αριστερό μας μπακ. Και βγαίνοντας μπροστά περιορίζεται στα χρήσιμα απαραίτητα, αποφεύγοντας τα λάθη των Μπρένερ και Μορέιρα… Ασε που παίρνει και κανα σουτ, ενώ το προσπαθεί να βγει από πίσω, στις αντεπιθέσεις μας και σαν κρυφός φορ…
Τα χαρακτηριστικά που πρέπει να μας διακρίνουν στο συγκεκριμένο ματς, είναι η ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΙΝΗΣΗ, η ΥΠΟΜΟΝΗ και ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΡΥΘΜΟΥ του αγώνα. Έχοντας γεμίσει το κέντρο μας, και με Στάνκο και με Καραχάλιο και με Ντομίγκεθ, δεν πρέπει να δώσουμε μεγάλη κατοχή στο γαύρο, ούτε να τρέχουμε στα χαμένα με το μυαλό στο σκοράρισμα – όταν δεν υπάρχουν οι προυποθέσεις – σαν κάτι αρνιά το Πάσχα, που πάνε να τα σφάξουν, το πράγμα δεν πάει καλά, και εκείνα με κομμένο το λαιμό, τρέχουν αριστερά δεξιά και τρακάρουν όπου βρουν σε τοίχους, κολώνες, μάντρες μέχρι να «χαιρετίσουν» (μακάβρια μεν, αληθής εμπειρία δε – όχι, δεν ήμουν εγώ το αρνί)… Πρέπει να κρατήσουμε και να γυρίσουμε τη μπάλα, ακόμη και πίσω και πλάγια, μέχρι να βρούμε την κατάλληλη στιγμή για την μπροστινή πάσα στην αντεπίθεσή μας. Και
θα τη βρούμε. Οκ, ξέρω ότι θα φανεί λίγο «αντιτουριστικό», αλλά ο καθείς με τα όπλα του. Ιδέ Γιουβέντους – Βιγιαρεάλ (τηρουμένων των αναλογιών, βεβαίως βεβαίως). Πως λέγαμε στο στρατό, ότι, "όσο περισσότερο κοιμάσαι, τόσο λιγότερο υπηρετείς", έτσι και εδώ. Όσο περισσότερο θα έχουμε εμείς κατοχή μπάλας, έστω και γυρνώντας την γύρω γύρω, τόσο λιγότερο θα μας απειλεί ο γαύρος. Και τόσο πιο εύκολα θα χάνει την υπομονή του και, κυνηγώντας το γκολ, θα κάνει λάθη...
Και επειδή δεν φοβάμαι το κεντρικό αμυντικό μας δίδυμο, ούτε τους «χιλιομετροφάγους» Στάνκο, Καραχάλιο και Ντομίγκεθ, ενώ ο Περέα θα κάνει αυτό που πρέπει να κάνει (πάντα το κάνει με απίστευτη συνέπεια), πιστεύω ότι το παιγνίδι θα κριθεί ξεκάθαρα από την απόδοση των πλάγιών μας, ήτοι των Σάλι – Σνάιντααααα και Ποσνάνσκι (Γκαρντάφσκι) – Γκαρντάφσκι (Λίασο). Αν αυτοί αναταποκριθούν ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.
Κόουτς, επειδή το έργο το έχουμε ξαναδεί και το έχουμε «πληρώσει» δυστυχώς, και μάλιστα πολλάκις, στην περίπτωση που ο γαύρος "φορτώσει" την επίθεσή του και με δεύτερο φορ περιοχής – όπως το έχει κάνει πάντοτε μέσα στο ματς, όταν δεν του πάει καλά – μήπως να βάλεις τότε και τον Παντελάκη ως τρίτο στόπερ; Λέω εγώ, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα βεβαίως.
Για τη ΝΙΚΗ
