Ποια τακτική ακολουθησε η Θάτσερ και εξάλειψε τον οπαδισμο?

[Jimmy4]

Γειά σας! Είμαι ο παοκτζης από Αθήνα που είχα ένα θρεντ και για τους οπαδούς μας πριν λίγο καιρό. Με αφορμή το προηγούμενο θρεντ και τον χουλιγκανισμό στην Ελλάδα έχω να κάνω δύο ερωτήσεις. Αρχικά τι έκανε η Θάτσερ τη δεκαετία του 80 και του 90 και μέχρι το 2000 κατάφερε σχεδόν να εξαλείψει τα φαινόμενα χουλιγκανισμού στην Αγγλία? Η δεύτερη ερώτηση είναι αν ξέρετε τι παίζει με τους συνδέσμους τώρα γιατί ανέβηκα προχθές στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης και ο σύνδεσμος ήταν σε τραγική κατάσταση, εγκαταλελειμμένος και ρημαγμένος, δε μπορούσες καν να πατήσεις κάτω είχε όλο γυαλιά, τώρα είμαι Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής και ο σύνδεσμος του Άρη ήταν περίπου στην ίδια κατάσταση, εκεί στην περιοχή λειτουργούν οι σύνδεσμοι, εγώ πάντως από δύο πέρασα και οι δύο ρημαγμένοι? Τι μπορεί να συνέβη?

[Crimson Glory]

Κανέναν οπαδισμό και κανέναν χουλιγκανισμό δεν εξάλειψε η αγάμητη "σιδηρά κυρία". Το ποδόσφαιρο το σιχαινόταν και το μόνο που έκανε ήταν ότι μετέφερε τη βία στους δρόμους...
"Ηλεκτροφόρα σύρματα"...

Ένα αρκετά ενδεικτικό άρθρο για να πάρεις τις απαντήσεις που ζητάς, είναι το παρακάτω:

https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.newsbeast.gr/sports/arthro/8273296/to-psema-oti-i-margkaret-thatser-teleiose-ton-chouligkanismo-apla-ton-metefere%3Famp%3D1&ved=2ahUKEwjPitaSt775AhUS76QKHcfHBRYQFnoECAkQAQ&usg=AOvVaw16LIcwZ1EuzGQNYnm6if_B

[PAS and stale bread]

Γειά σας! Είμαι ο παοκτζης από Αθήνα που είχα ένα θρεντ και για τους οπαδούς μας πριν λίγο καιρό. Με αφορμή το προηγούμενο θρεντ και τον χουλιγκανισμό στην Ελλάδα έχω να κάνω δύο ερωτήσεις. Αρχικά τι έκανε η Θάτσερ τη δεκαετία του 80 και του 90 και μέχρι το 2000 κατάφερε σχεδόν να εξαλείψει τα φαινόμενα χουλιγκανισμού στην Αγγλία? Η δεύτερη ερώτηση είναι αν ξέρετε τι παίζει με τους συνδέσμους τώρα γιατί ανέβηκα προχθές στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης και ο σύνδεσμος ήταν σε τραγική κατάσταση, εγκαταλελειμμένος και ρημαγμένος, δε μπορούσες καν να πατήσεις κάτω είχε όλο γυαλιά, τώρα είμαι Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής και ο σύνδεσμος του Άρη ήταν περίπου στην ίδια κατάσταση, εκεί στην περιοχή λειτουργούν οι σύνδεσμοι, εγώ πάντως από δύο πέρασα και οι δύο ρημαγμένοι? Τι μπορεί να συνέβη?

Είχαμε κάνει μια κουβέντα περί Θάτσερ και δήθεν εξάλειψης του χουλιγκανισμού στην Αγγλία με αφορμή την δολοφονία του Άλκη.

http://www.pas.gr/forum/index.php?topic=365.300





Για τους συνδέσμους κάπου διάβασα πρόσφατα ότι είναι σε φάση που μαζεύουν ένα κάρο έγγραφα απαραίτητα για την νομιμοποίησή τους το επόμενο διάστημα.
Για άλλη μια φορά όπως συμβαίνει πάντα αυτοί που πρέπει να "πληρώσουν" - τιμωρηθούν την βγάζουν λάδι ή σχεδόν λάδι με λίγα χρονάκια στην φυλακή για τα μάτια του κόσμου και οι συνεργάτες τους απ' έξω το παίζουν παναγίτσες και καλά (σαν την  εικόνα που φιλούσε το παχουλό αγόρι του Πειραιά στον αγώνα ανόδου της Νότιγχαμ) και την πληρώνουν σύνδεσμοι σαν τον δικό μας και άλλων ομάδων εκτός ΠΟΚ ΠΟΘ που ουδέποτε είχαν σχέση με μαχαιροβγάλτες, δολοφόνους, νταβατζίδες, εμπόρους ναρκωτικών και άλλα τέτοια που όλοι τους ξέρουν πολύ καλά που βρίσκονται και πως λειτουργούν σαν καλά στρατιωτάκια των αφεντάδων τους.

[Jimmy4]

Κανέναν οπαδισμό και κανέναν χουλιγκανισμό δεν εξάλειψε η αγάμητη "σιδηρά κυρία". Το ποδόσφαιρο το σιχαινόταν και το μόνο που έκανε ήταν ότι μετέφερε τη βία στους δρόμους...
"Ηλεκτροφόρα σύρματα"...

Ένα αρκετά ενδεικτικό άρθρο για να πάρεις τις απαντήσεις που ζητάς, είναι το παρακάτω:

https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.newsbeast.gr/sports/arthro/8273296/to-psema-oti-i-margkaret-thatser-teleiose-ton-chouligkanismo-apla-ton-metefere%3Famp%3D1&ved=2ahUKEwjPitaSt775AhUS76QKHcfHBRYQFnoECAkQAQ&usg=AOvVaw16LIcwZ1EuzGQNYnm6if_B

Δεν έχω ακούσει κάποιο οπαδικο επεισόδιο στην Αγγλία. Γενικά την Αγγλία τη θεωρούσα πάντα απ'τις χώρες με πολύ καλή ποιότητα ζωής και τήρηση των περισσότερων νόμων, μια χώρα ήσυχη δηλαδή χωρίς πολύ βία και εγκληματικότητα. Στην Ελλάδα η εγκληματικότητα μου φαίνεται πως γιγαντονεται

[Jimmy4]

Γειά σας! Είμαι ο παοκτζης από Αθήνα που είχα ένα θρεντ και για τους οπαδούς μας πριν λίγο καιρό. Με αφορμή το προηγούμενο θρεντ και τον χουλιγκανισμό στην Ελλάδα έχω να κάνω δύο ερωτήσεις. Αρχικά τι έκανε η Θάτσερ τη δεκαετία του 80 και του 90 και μέχρι το 2000 κατάφερε σχεδόν να εξαλείψει τα φαινόμενα χουλιγκανισμού στην Αγγλία? Η δεύτερη ερώτηση είναι αν ξέρετε τι παίζει με τους συνδέσμους τώρα γιατί ανέβηκα προχθές στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης και ο σύνδεσμος ήταν σε τραγική κατάσταση, εγκαταλελειμμένος και ρημαγμένος, δε μπορούσες καν να πατήσεις κάτω είχε όλο γυαλιά, τώρα είμαι Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής και ο σύνδεσμος του Άρη ήταν περίπου στην ίδια κατάσταση, εκεί στην περιοχή λειτουργούν οι σύνδεσμοι, εγώ πάντως από δύο πέρασα και οι δύο ρημαγμένοι? Τι μπορεί να συνέβη?

Είχαμε κάνει μια κουβέντα περί Θάτσερ και δήθεν εξάλειψης του χουλιγκανισμού στην Αγγλία με αφορμή την δολοφονία του Άλκη.

http://www.pas.gr/forum/index.php?topic=365.300





Για τους συνδέσμους κάπου διάβασα πρόσφατα ότι είναι σε φάση που μαζεύουν ένα κάρο έγγραφα απαραίτητα για την νομιμοποίησή τους το επόμενο διάστημα.
Για άλλη μια φορά όπως συμβαίνει πάντα αυτοί που πρέπει να "πληρώσουν" - τιμωρηθούν την βγάζουν λάδι ή σχεδόν λάδι με λίγα χρονάκια στην φυλακή για τα μάτια του κόσμου και οι συνεργάτες τους απ' έξω το παίζουν παναγίτσες και καλά (σαν την  εικόνα που φιλούσε το παχουλό αγόρι του Πειραιά στον αγώνα ανόδου της Νότιγχαμ) και την πληρώνουν σύνδεσμοι σαν τον δικό μας και άλλων ομάδων εκτός ΠΟΚ ΠΟΘ που ουδέποτε είχαν σχέση με μαχαιροβγάλτες, δολοφόνους, νταβατζίδες, εμπόρους ναρκωτικών και άλλα τέτοια που όλοι τους ξέρουν πολύ καλά που βρίσκονται και πως λειτουργούν σαν καλά στρατιωτάκια των αφεντάδων τους.

Τι είναι το ποθ? Ποκ ήξερα εγώ. Ναι τη διάβασα τη συζήτηση, και πάλι όμως  έχει μειωθεί αρκετά, τουλάχιστον δεν χρειάζεται να ακυρώνονται ματς για επεισόδια και δεν κινδυνεύουν ηλικιωμένοι και γυναικόπαιδα, ίσως να έχουν απομείνει κάποιοι και να πηγαίνουν να πλακωνονται σε κάνα δάσος μόνοι τους

[PAS and stale bread]

Tο ΠΟΘ ήταν το αντίστοιχο ΠΟΚ της Θεσσαλονίκης τα παλιά χρόνια.

Το ότι δεν ακυρώνονται ματς και δεν κινδυνεύουν γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι στα Αγγλικά γήπεδα δεν πάει να πει ότι σταμάτησε ο χουλιγκανισμός. Η Κυριακή στο γήπεδο είναι ακριβό σπορ στην Αγγλία. Θα πάνε άτομα ή οικογένειες που έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν το ακριβό εισιτήριο ή το πανάκριβο διαρκείας και να καταναλώσουν άλλα τόσα σε μπύρες, φαγητά και σουβενίρ πέριξ του γηπέδου ως είθισται. Και αυτός από το σπίτι που ανήκει στην εργατική τάξη που θα πάει 2 με 3 φορές τον χρόνο στο γήπεδο δεν μπορεί να είναι και συνδρομητής στο κανάλι της ομάδας του με τα ακριβά συμβόλαια. Ας είναι καλά τα πειρατικά. Ο χουλιγκανισμός και η σκατίλα απ΄έξω καλά κρατεί. Δες σκηνικά στο yt πχ με οπαδούς της Millwall με ραντεβού θανάτου που θεωρούνται τα πιο τομάρια κλπ. Και γενικά όλων τον ομάδων και στην επαρχία. Και αυτός που θα έχει λεφτά και είναι της φασαρίας δεν θα πάει στο γήπεδα να τα κάνει αυτά γιατί ξέρει τις συνέπειες που θα έχει μετά. Όταν θα πάει όμως να δει ευρωπαϊκό ματς με την ομάδα του σε καμιά Ιταλία πχ θα κάνει πόλεμο.
   
Και οι νόμοι πλέον είναι πολύ αυστηροί και για τους απέξω για να κάνουν καφρίλες, κάμερες υπάρχουν παντού, σε περιοχές χωρίς κάμερες τα κορίτσια πχ δεν θα βγούνε ούτε για ποτό πχ το Σάββατο βράδυ γιατί δεν θα νιώθουν ασφάλεια. Πράγμα ανήκουστο για εμάς εδώ.
 Η βία υπάρχει παντού. Υπάρχει πολύ τσογλαναρία. Δεν είναι όλοι το ίδιο αλλά έχουν σοβαρά θέματα σαν λαός. Υπήρχε και υπάρχει σαν χόμπι πχ να βάζουν στοίχημα μια παρέα με τσογλανάκια ποιος τολμάει πχ να κλοτσήσει την γιαγιάκα που κάθεται στο απέναντι παγκάκι. Σε εμάς είναι τρομαχτικό μόνο σαν σκέψη εκεί είναι ένα σύνηθες φαινόμενο.

Όσες καφρίλες δεν μπορούν να κάνουν εκεί τα κάνουν στα εκτός έδρας σε άλλες χώρες που δεν υπάρχουν οι αυστηροί δικοί τους νόμοι. Να μην πούμε με την ενηλικίωση και τις πρώτες τους διακοπές χωρίς τους γονείς στην Ελλάδα σε Φαληράκι ή Λαγανά ή στην Κρήτη που γίνετε της π@#τάνας το μαγκάλι στην κυριολεξία. Εδώ θα γίνουν πιο ζώα και από τα ζώα της ζούγκλας γιατί εκεί δεν τους το επιτρέπει το κράτος. Δεν είναι ένα και δυο περιστατικά. Η πλειοψηφία αυτού του λαού έτσι είναι δυστυχώς. Το θέμα των γηπέδων χωρίς επεισόδια είναι όπως τα σκουπιδάκια που κρύβει η νύφη με την σκούπα κάτω από το χαλάκι για να μην τα δει η πεθερά.

Είναι θέμα κουλτούρας - υποκουλτούρας αυτού του λαού και όχι μόνο.


Στο θέμα του γηπέδου υπάρχει επίσης και η τέλεια λύση για το θέμα των επεισοδίων που τα εξαλείφει εντελώς που την ζήσαμε πρόσφατα στο lockdown. Πέρα από τις κάμερες, τα πανάκριβα εισιτήρια και τους αυστηρούς νόμους.
Άδειες όλες οι εξέδρες να βλέπεις το ματς στην τβ ή το pc με τα καρεκλάκια στο background και να χαίρεσαι το υπερθέαμα. Θα άρεσε σε κανένα αυτό; 

[Jimmy4]

Tο ΠΟΘ ήταν το αντίστοιχο ΠΟΚ της Θεσσαλονίκης τα παλιά χρόνια.

Το ότι δεν ακυρώνονται ματς και δεν κινδυνεύουν γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι στα Αγγλικά γήπεδα δεν πάει να πει ότι σταμάτησε ο χουλιγκανισμός. Η Κυριακή στο γήπεδο είναι ακριβό σπορ στην Αγγλία. Θα πάνε άτομα ή οικογένειες που έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν το ακριβό εισιτήριο ή το πανάκριβο διαρκείας και να καταναλώσουν άλλα τόσα σε μπύρες, φαγητά και σουβενίρ πέριξ του γηπέδου ως είθισται. Και αυτός από το σπίτι που ανήκει στην εργατική τάξη που θα πάει 2 με 3 φορές τον χρόνο στο γήπεδο δεν μπορεί να είναι και συνδρομητής στο κανάλι της ομάδας του με τα ακριβά συμβόλαια. Ας είναι καλά τα πειρατικά. Ο χουλιγκανισμός και η σκατίλα απ΄έξω καλά κρατεί. Δες σκηνικά στο yt πχ με οπαδούς της Millwall με ραντεβού θανάτου που θεωρούνται τα πιο τομάρια κλπ. Και γενικά όλων τον ομάδων και στην επαρχία. Και αυτός που θα έχει λεφτά και είναι της φασαρίας δεν θα πάει στο γήπεδα να τα κάνει αυτά γιατί ξέρει τις συνέπειες που θα έχει μετά. Όταν θα πάει όμως να δει ευρωπαϊκό ματς με την ομάδα του σε καμιά Ιταλία πχ θα κάνει πόλεμο.
   
Και οι νόμοι πλέον είναι πολύ αυστηροί και για τους απέξω για να κάνουν καφρίλες, κάμερες υπάρχουν παντού, σε περιοχές χωρίς κάμερες τα κορίτσια πχ δεν θα βγούνε ούτε για ποτό πχ το Σάββατο βράδυ γιατί δεν θα νιώθουν ασφάλεια. Πράγμα ανήκουστο για εμάς εδώ.
 Η βία υπάρχει παντού. Υπάρχει πολύ τσογλαναρία. Δεν είναι όλοι το ίδιο αλλά έχουν σοβαρά θέματα σαν λαός. Υπήρχε και υπάρχει σαν χόμπι πχ να βάζουν στοίχημα μια παρέα με τσογλανάκια ποιος τολμάει πχ να κλοτσήσει την γιαγιάκα που κάθεται στο απέναντι παγκάκι. Σε εμάς είναι τρομαχτικό μόνο σαν σκέψη εκεί είναι ένα σύνηθες φαινόμενο.

Όσες καφρίλες δεν μπορούν να κάνουν εκεί τα κάνουν στα εκτός έδρας σε άλλες χώρες που δεν υπάρχουν οι αυστηροί δικοί τους νόμοι. Να μην πούμε με την ενηλικίωση και τις πρώτες τους διακοπές χωρίς τους γονείς στην Ελλάδα σε Φαληράκι ή Λαγανά ή στην Κρήτη που γίνετε της π@#τάνας το μαγκάλι στην κυριολεξία. Εδώ θα γίνουν πιο ζώα και από τα ζώα της ζούγκλας γιατί εκεί δεν τους το επιτρέπει το κράτος. Δεν είναι ένα και δυο περιστατικά. Η πλειοψηφία αυτού του λαού έτσι είναι δυστυχώς. Το θέμα των γηπέδων χωρίς επεισόδια είναι όπως τα σκουπιδάκια που κρύβει η νύφη με την σκούπα κάτω από το χαλάκι για να μην τα δει η πεθερά.

Είναι θέμα κουλτούρας - υποκουλτούρας αυτού του λαού και όχι μόνο.


Στο θέμα του γηπέδου υπάρχει επίσης και η τέλεια λύση για το θέμα των επεισοδίων που τα εξαλείφει εντελώς που την ζήσαμε πρόσφατα στο lockdown. Πέρα από τις κάμερες, τα πανάκριβα εισιτήρια και τους αυστηρούς νόμους.
Άδειες όλες οι εξέδρες να βλέπεις το ματς στην τβ ή το pc με τα καρεκλάκια στο background και να χαίρεσαι το υπερθέαμα. Θα άρεσε σε κανένα αυτό;

Γιατί όταν πάνε σε άλλες χώρες γίνονται επεισόδια? Στις άλλες χώρες της Ευρώπης τι παίζει? Κάνουν επεισόδια εκτός γηπέδου? Στην Αγγλία που πηγαίνουν και κάνουν επεισόδια πχ οι Τσέλσι με την Τότεναμ? Είναι συχνό φαινόμενο στην Αγγλία να κάνουν ντου οι οπαδοί σε μαγαζιά συνδέσμους και τέτοια?

[PAS and stale bread]

Στην Αγγλία δεν μπορεί σήμερα πχ μια παρέα κάφρων χ ομάδας να πάει σε μια παμπ στέκι άλλων οπαδών και να τα κάνει λαμπόγιαλο γιατί θα καταγραφούν και θα τους τελειώσει το κράτος από παντού και οι τιμωρίες θα είναι βαριές και ασήκωτες. Ραντεβού ή πεσίματα σε ερημικά μέρη σίγουρα γίνονται αλλά σε κεντρικά σημεία των πόλεων πιο σπάνια έως ελάχιστα γιατί οι συνέπειες θα είναι τραγικές για το υπόλοιπο της ζωής τους. Δεν έχω ζήσει στην Αγγλία αλλά απ' ότι ξέρω από φίλους που έχουν ζήσει εκεί. Αν παίζει η ομάδα τους ή η εθνική τους έξω και κάνουν καφρίλες δεν έχουν συνέπειες από την δική τους χώρα. Εκεί που τους παίρνει βέβαια, γιατί αν είναι να πάνε σε καμιά Πολωνία ή Ρωσία που τα ντόπια χουλιγκάνια έχουν μάστερ πολέμου κλάνουν πατατούλες όπως πάντα τα Αγγλάκια.


Είναι τόσα και τόσα που μπορείς να δεις στο yt.
Μερικά ενδεικτικά:

Στον τελικό τσουλου της Αθήνας το 2007 Μίλαν - Λίβερπουλ που δεν έχεις μνήμες, τα Αγγλάκια είχαν μαζευτεί το βράδυ πριν τον τελικό στην πλατεία Συντάγματος κατά χιλιάδες. Βρισκόντουσαν μεταξύ τους οπαδοί από τις δυο χώρες όλα καλά και όλα ωραία. Πήγαιναν τα κανάλια για συνέντευξη και τα Αγγλάκια κόντευαν να κλάψουν στην κυριολεξία από την χαρά τους που μπορούσαν να πάρουν κουτάκια μπύρας από το περίπτερο και να πιούν αβέρτα, δεν υπάρχει αυτό στην χώρα τους, πόσο μάλλον αν είσαι κάτω των 18 ούτε να το δεις το αλκοόλ με τα μάτια. Την άλλη μέρα μέτρησαν πόσες εκατοντάδες χιλιάδες κουτάκια πέριξ της πλατείας αριθμός ρεκόρ λέγανε τότε, όλα καλά και όλα ωραία μέχρι την ώρα του αγώνα που αυτοί που ξεμείνανε απ' έξω και από τις 2 ομάδες το παρακολουθούσαν από τις γιγαντοοθόνες και ενώ έδειχναν όλα τόσο όμορφα και ειδυλλιακά μέχρι την στιγμή που το ματς έγερνε προς τος την Μίλαν. Τόσο κράτησε.   

[Jimmy4]

Στην Αγγλία δεν μπορεί σήμερα πχ μια παρέα κάφρων χ ομάδας να πάει σε μια παμπ στέκι άλλων οπαδών και να τα κάνει λαμπόγιαλο γιατί θα καταγραφούν και θα τους τελειώσει το κράτος από παντού και οι τιμωρίες θα είναι βαριές και ασήκωτες. Ραντεβού ή πεσίματα σε ερημικά μέρη σίγουρα γίνονται αλλά σε κεντρικά σημεία των πόλεων πιο σπάνια έως ελάχιστα γιατί οι συνέπειες θα είναι τραγικές για το υπόλοιπο της ζωής τους. Δεν έχω ζήσει στην Αγγλία αλλά απ' ότι ξέρω από φίλους που έχουν ζήσει εκεί. Αν παίζει η ομάδα τους ή η εθνική τους έξω και κάνουν καφρίλες δεν έχουν συνέπειες από την δική τους χώρα. Εκεί που τους παίρνει βέβαια, γιατί αν είναι να πάνε σε καμιά Πολωνία ή Ρωσία που τα ντόπια χουλιγκάνια έχουν μάστερ πολέμου κλάνουν πατατούλες όπως πάντα τα Αγγλάκια.


Είναι τόσα και τόσα που μπορείς να δεις στο yt.
Μερικά ενδεικτικά:

Στον τελικό τσουλου της Αθήνας το 2007 Μίλαν - Λίβερπουλ που δεν έχεις μνήμες, τα Αγγλάκια είχαν μαζευτεί το βράδυ πριν τον τελικό στην πλατεία Συντάγματος κατά χιλιάδες. Βρισκόντουσαν μεταξύ τους οπαδοί από τις δυο χώρες όλα καλά και όλα ωραία. Πήγαιναν τα κανάλια για συνέντευξη και τα Αγγλάκια κόντευαν να κλάψουν στην κυριολεξία από την χαρά τους που μπορούσαν να πάρουν κουτάκια μπύρας από το περίπτερο και να πιούν αβέρτα, δεν υπάρχει αυτό στην χώρα τους, πόσο μάλλον αν είσαι κάτω των 18 ούτε να το δεις το αλκοόλ με τα μάτια. Την άλλη μέρα μέτρησαν πόσες εκατοντάδες χιλιάδες κουτάκια πέριξ της πλατείας αριθμός ρεκόρ λέγανε τότε, όλα καλά και όλα ωραία μέχρι την ώρα του αγώνα που αυτοί που ξεμείνανε απ' έξω και από τις 2 ομάδες το παρακολουθούσαν από τις γιγαντοοθόνες και ενώ έδειχναν όλα τόσο όμορφα και ειδυλλιακά μέχρι την στιγμή που το ματς έγερνε προς τος την Μίλαν. Τόσο κράτησε.   

Άρα τώρα σε χουλιγκανισμό οι πιο σκληροί είναι οι Βαλκάνιοι και οι Σλάβοι?

[PAS and stale bread]

Παντού υπάρχουν κάφροι. Κροάτες και Σέρβοι που κάνουν και εξαγωγές στην χώρα μας να βοηθήσουν τα ντόπια παρτάλια στα ντέρμπι του κ@λου, στην Ιταλία, αλλά το χουλιγκανόμετρο σε Πολωνία και Ρωσία τερματίζει. Ραντεβού θανάτου στην κυριολεξία λες και κανονίζεις να βγεις για καφέ με φίλους. Αρρώστια αγιάτρευτη, τα βλέπουμε εξ αποστάσεως και μας πιάνει η ώρα μας, αλίμονο στον κακομοίρη και άσχετο που θα βρεθεί στο διάβα τους. 

[Jimmy4]

Παντού υπάρχουν κάφροι. Κροάτες και Σέρβοι που κάνουν και εξαγωγές στην χώρα μας να βοηθήσουν τα ντόπια παρτάλια στα ντέρμπι του κ@λου, στην Ιταλία, αλλά το χουλιγκανόμετρο σε Πολωνία και Ρωσία τερματίζει. Ραντεβού θανάτου στην κυριολεξία λες και κανονίζεις να βγεις για καφέ με φίλους. Αρρώστια αγιάτρευτη, τα βλέπουμε εξ αποστάσεως και μας πιάνει η ώρα μας, αλίμονο στον κακομοίρη και άσχετο που θα βρεθεί στο διάβα τους.

Οι Ρώσοι και οι Πολωνοί είναι χειρότεροι από όλους δηλαδή? Εκεί έχουν κάμερες και τέτοια η είναι όπως Αγγλία σε ερημικά μέρη, είχα δει ένα βίντεο με Πολωνούς της Λέγκια που πήγανε στο γήπεδο να πλακώσουν κάτι αστυνομικούς νομίζω. Και Γάλλοι επίσης έχω ακούσει πολύ επικίνδυνοι

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Τελικά η Μάργκαρετ Θάτσερ “καθάρισε” το Αγγλικό ποδόσφαιρο ή μήπως όχι;
 Ένα σύντομο χρονολόγιο γεγονότων και 2 συμπεράσματα Δημήτρης Κουγιουμτζόπουλος 10 Ιανουαρίου 2021
Η “αγάπη” ορισμένων για τις πολιτικές που ακολούθησε η “Σιδηρά Κυρία” της Βρεταννικής πολιτικής Μάργκαρετ Θάτσερ είναι δεδομένη και μια από τις πλέον συνηθισμένες αφορμές για να την επαναλάβουν είναι κάθε φορά που αναδεικνύονται τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Δυστυχώς είναι λίγα τα Μέσα Ενημέρωσης της χώρας μας που έχουν αναδείξει τι πραγματικά συνέβη στο Αγγλικό ποδόσφαιρο από την δεκαετία του 1980 και μετά, ποιοι πρότειναν και έκαναν τι, σε ποιους πρέπει να αποδοθούν εύσημα ή ολιγωρίες.
Απεναντίας με χαρακτηριστική ευκολία διαβάζουμε τίτλους με το όνομα της και αναφορά στην ελληνική πραγματικότητα.
Το “…όπως το έκανε η Θάτσερ” έγινε, ακόμα μια φορά, καραμέλα αλλά τι έκανε στην πραγματικότητα η Μάργκαρετ Θάτσερ; Ας πάρουμε όμως πρώτα τα βασικά γεγονότα με μια χρονολογική σειρά προσθέτοντας, όπου υπάρχει, την όποια της συμβολή. Αγγλία:
Αρχές δεκαετίας 1980 Οι πολιτικές της Σιδηράς Κυρίας σε πλήρη εφαρμογή, κοινωνικός αναβρασμός και η ιστορική της κόντρα με τους ανθρακωρύχους.
Η ανεργία στα ύψη και το ποδόσφαιρο στα χειρότερα του.
Οι συνθήκες στα γήπεδα τραγικές, οι θεατές ελάχιστοι, για τα δεδομένα του νησιού, και έρχεται μια “προαναγγελθείσα” τραγωδία για να ξεκινήσει ένας κύκλος που θα κλείσει με την κάθαρση του Αγγλικού ποδοσφαίρου αρκετά χρόνια αργότερα. Τα επεισόδια στο Λούτον – Μίλγουολ: 13 Μαρτίου 1985  UnmuteRemaining Time -0:00   Fullscreen
Τα επεισόδια που σημάδεψαν την συγκεκριμένη αναμέτρηση είναι μια από τις πιο μαύρες σελίδες του Αγγλικού ποδοσφαίρου, σηματοδοτούν την κατακόρυφη αύξηση του χουλιγκανισμού στη χώρα και ενεργοποιεί πολιτικά αντανακλαστικά.
Οι ταραχές ξεκίνησαν όταν εκατοντάδες οπαδοί της Μίλγουολ μπήκαν στο “Kenilworth Road” κατά την διάρκεια του αγώνα, συνεπλάκησαν με τους αντίστοιχους της Λούτον με την ένταση να είναι τόσο μεγάλη που τα επεισόδια επεκτάθηκαν σε ολόκληρη την πόλη.
Λίγη σημασία έχει το αποτέλεσμα του αγώνα και το πως αυτός τελικά ολοκληρώθηκε.
Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων 47 άνθρωποι τραυματίστηκαν 33 από τους οποίους αστυνομικοί και πραγματοποιήθηκαν 31 συλλήψεις.
Η Λούτον αναγκάστηκε να τοποθετήσει κιγκλιδώματα στο γήπεδο της και αποφάσισε μονομερώς να επιβάλλει απαγόρευση φιλοξενούμενων οπαδών κίνηση που οδήγησε στην αποβολή της από την διοργάνωση διότι τέτοια μέτρα κρίθηκαν ως απαράδεκτα, ενώ αργότερα απέσυρε αυτό το μέτρο (Στη χώρα μας ισχύει).
Χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 2005 οι χούλιγκαν της Μίλγουολ έγιναν αφορμή για την ταινία με τίτλο Green Strret Hooligans (Οι παρίες της πράσινης οδού) αποσπώντας καλές κριτικές και παρουσιάζοντας με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα όσα συμβαίνουν στον ποδοσφαιρικό “υπόκοσμο”.
Η πυρκαγιά στο γήπεδο της Μπράντφορντ: 11 Μαΐου 1985
 Τα επεισόδιο στο Λούτον-Μίλγουλ οδηγούν την Μάργκαρετ Θάτσερ σε λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της βίας. Ανακοινώνει στους εκπροσώπους της Ομοσπονδίας την κάρτα μέλους για τους φιλάθλους, καλύτερα κάγκελα, φράχτες και κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης.
Πριν προλάβουν ωστόσο αυτά να ενεργοποιηθούν στις 11 Μαϊου του 1985 η πυρκαγιά στην ξύλινη κερκίδα του γηπέδου της Μπράντφορντ σκοτώνει 56 ανθρώπους.
 Και πριν προλάβει να κοπάσει ο θόρυβος και οι συγγενείς να θρηνήσουν τους νεκρούς ήρθε το Χέιζελ…
Η τραγωδία του Χέιζελ: 30 Μαΐου 1985
Μια ώρα πριν την έναρξη του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στη Γιουβέντους και τη Λίβερπουλ, εκατοντάδες μεθυσμένοι οπαδοί της αγγλικής ομάδας σπάζουν ένα κιγκλίδωμα και επιτίθενται στους Ιταλούς.
Οι Ιταλοί στριμώχτηκαν στον τοίχο του γηπέδου τόσο πολύ που κάποιοι πέθαναν από ασφυξία.
Λίγο αργότερο ο τοίχος καταρρέει με αποτέλεσμα να παρασύρει δεκάδες φιλάθλους.
39 άνθρωποι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 600 τραυματίστηκαν.
Από τα 39 θύματα οι 32 ήταν Ιταλοί, 4 Βέλγοι, 2 Γάλλοι κι ένας Βορειοϊρλανδός.
Μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές τραγωδίες είχε μόλις συντελεστεί. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι θεωρούν το Χέιζελ ως αποτέλεσμα του Χουλιγκανισμού που θέριεψε στο νησί στα προηγούμενα χρόνια και μπορεί να έχουν δίκιο.
Δεν βλέπουν όμως και όλους τους άλλους παράγοντες που ήταν εκεί.
Οι Αγγλικές ομάδες εκτός Ευρωπαϊκών διοργανώσεων   
Η τραγωδία στο Χέιζελ θεωρείτε από πολλούς κομβική για την κάθαρση του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Είναι η αφορμή που θέτει τις βάσεις για τον αποκλεισμό των Αγγλικών ομάδων από τα κύπελλα Ευρώπης για 5 χρόνια (η Λίβερπουλ για 6). Η Μάργκαρετ Θάτσερ μνημονεύεται για το σθένος της ν’ αποβάλλει μόνη της τις Αγγλικές ομάδες αλλά έγινε πραγματικά έτσι;  Στις 2 Ιουνίου του 1985 η UEFA ανακοινώνει την τιμωρία και των αποκλεισμό των Αγγλικών ομάδων από τα κύπελλα Ευρώπης. Η τιμωρία έχει πενταετή διάρκεια ενώ για τη Λίβερπουλ πρώτα ανακοινώνεται ο επ’ αόριστον αποκλεισμός, ποινή που μετέπειτα μειώνεται σε δέκα και 6 χρόνια αντίστοιχα. Αυτό που επέδειξε η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν το σθένος να υποστηρίξει πλήρως αυτήν την απόφαση η οποία όμως δεν ήταν δική της αλλά της UEFA. Φημολογείται πως 2 ημέρες πριν την ανακοίνωση της τιμωρίας επικοινώνησε η ίδια με την Αγγλική Ομοσπονδία ζητώντας της να αποχωρήσει οικειοθελώς από τα κύπελλα Ευρώπης αίτημα το οποίο δεν έγινε φυσικά δεκτό. Υπάρχουν βεβαίως και άλλες αναγνώσεις που υποστηρίζουν πως ήταν η ίδια η “Σιδηρά κυρία” που επέβαλλε την ποινή αυτή σε UEFA και Αγγλική Ομοσπονδία ωστόσο σε κάθε περίπτωση έχει περάσει στην ιστορία ως ένα δείγμα αποφασιστικότητας και δικαίως. Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως μιλάμε για μία τιμωρία και όχι για μέτρα που άλλαξαν κάτι θεαματικά και δημιούργησαν το Αγγλικό ποδόσφαιρο έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Την συγκεκριμένη πενταετία η Μάργκαρετ Θάτσερ προσπάθησε να ενεργοποιήσει ένα Εθνικό Σύστημα Μελών σύμφωνα με το οποίο όλοι οι φίλαθλοι θα έπρεπε να προμηθευτούν την ίδια κάρτα κι όποιος έμπαινε σε γήπεδο χωρίς αυτήν θα αντιμετώπιζε πρόστιμο ή φυλάκιση. Πρόκειται για ένα μέτρο πρακτικά ανεφάρμοστο που εγκαταλείφθηκε λίγο αργότερα (1990). Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως από το 1985 μέχρι το 1989 δεν άλλαξαν ούτε οι κανόνες ασφαλείας, ούτε έπεσαν χρήματα στις ομάδες, ούτε έγινε προσπάθεια να αλλάξει το προφίλ των Άγγλων θεατών. Όλα αυτά ήρθαν πολύ αργότερα και δυστυχώς αφορμή ήταν ακόμα μια τραγωδία. Τραγωδία του Χίλσμπορο: 15 Απριλίου 1989  Η μικρή κερκίδα του Λέπινγκς Λέιν Σταντ, είναι ασφυκτικά γεμάτη. Το παιχνίδι ξεκινάει όπως είναι προγραμματισμένο στις 3 μετά το μεσημέρι ακριβώς. Λίβερπουλ εναντίον Νότιγχαμ Φόρεστ στην έδρα της Σέφιλντ Γουένσντεϊ με καλό καιρό και ιδανικές συνθήκες για ποδόσφαιρο. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα. Περίπου 2.000 φίλαθλοι της Λίβερπουλ είναι ακόμη εκτός γηπέδου. Η κυριολεκτική πίεση πίεση όσων μπαίνουν οδηγεί τους μέσα όλο και πιο κοντά στο σιδερένιο κιγκλίδωμα. 96 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Όσοι μπόρεσαν μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και σώθηκαν. Τα πραγματικά αίτια της τραγωδίας θάβονται, αστυνομικές καταθέσεις αλλοιώνονται και μόλις το 2013 οι συγγενείς των 96 θυμάτων δικαιώνονται. Για το Χίλσμπορο δεν έφταιγαν οι “μεθυσμένοι χούλιγκαν”. Έφταιγε το ακατάλληλο γήπεδο, η κακή οργάνωση, η αμέλεια και η αδιαφορία της αστυνομίας. Τρεις παράγοντες που υπήρχαν και στο Χειζελ αλλά τότε όλοι έδωσαν σημασία μόνο στα επεισόδια. Τρεις παράγοντες που από το 1985 μέχρι το 1989 είχαν μείνει οι ίδιοι. Αύγουστος 1989: Πρώτη αναφορά του Δικαστή Πίτερ Τέιλορ Η διερεύνηση της τραγωδίας ανατέθηκε στον Δικαστή Πίτερ Τέιλορ, που μερικούς μήνες μετά έβγαλε την πρώτη του αναφορά. Σε αυτήν ασκείται δριμύτατη κριτική στην αστυνομία για την συμμετοχή της στην πρόκληση της τραγωδίας, και στην αποφυγή ευθυνών. Μέχρι σήμερα βεβαίως δεν υπάρχει απόδειξη για τον ρόλο που ενδέχεται να έπαιξε η Μάργκαρετ Θάτσερ στην τρομακτική διαστρέβλωση της αλήθειας που είδε τελικά το φως της δημοσιότητας 23 χρόνια μετά. 1990: Δεύτερη αναφορά του Δικαστή Πίτερ Τέιλορ  Ο Δικαστής Πίτερ Τέιλορ στην πραγματικότητα έβγαλε δύο αναφορές. Η δεύτερη περιείχε όλες τις προτάσεις του για το μέλλον του ποδοσφαίρου. Είναι ο άνθρωπος που πρότεινε όλες τις αλλαγές που υιοθετήθηκαν και οδήγησαν σταδιακά, μαζί με τη γενναία χρηματοδότηση, το Αγγλικό ποδόσφαιρο εκεί που βρίσκεται σήμερα. Ενδεικτικά πρότεινε να ξηλωθούν τα πέταλα των ορθίων και τα κάγκελα, να αλλάξουν οι κανόνες ασφαλείας, να αλλάξει το προφίλ των φιλάθλων και να γίνει προσπάθεια η βία να μετατοπιστεί εκτός γηπέδων, πρότεινε να τερματιστεί η παρουσία αστυνομικών στις κερκίδες, να δημιουργηθούν λέσχες που να ελέγχονται από τις ομάδες και όχι από την εκάστοτε κυβέρνηση, πρότεινε επιπλέον κάμερες ασφαλείας και όποιος δεν συμμορφώνεται αποκλεισμός και “τέλος” το γήπεδο. 28 Νοεμβρίου 1990: Ο Τζον Μέιτζορ εκλέγεται πρωθυπουργός στην Βρετανία  Για να γίνει όλο αυτό που περιγράψαμε παραπάνω χρειάστηκε βεβαίως να δοθεί εκτός από την πολιτική κάλυψη και απόφαση και μια γενναία χρηματοδότηση. Αν υπάρχει αναγκαιότητα απόδοσης πολιτικών ευσήμων τότε μάλλον θα πρέπει να αυτά να τα λάβει ο διάδοχος της Μάργκαρετ Θάτσερ επίσης συντηρητικός Τζον Μέιτζορ ο οποίος υιοθέτησε τις περισσότερες προτάσεις του δικαστή Πίτερ Τέιλορ. Είναι επίσης ο πολιτικός η κυβέρνηση του οποίου προχώρησε σε γενναία χρηματοδότηση των ομάδων προκειμένου να ανακατασκευάσουν τα γήπεδα τους και μάλιστα ήταν από τα πρώτα πράγματα που έκανε ως πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας. 20 Φεβρουαρίου 1992: Ιδρύεται η Premier League  Με την ίδρυση της Πρέμιερ Λιγκ το 1992, και με τον επίσης συντηρητικών απόψεων, επιχειρηματία και φίλο της Θάτσερ, Ρούπερτ Μέρντοχ να ρίχνει τρελά λεφτά στο ποδόσφαιρο και να το αντιμετωπίζει ως βασικό προϊόν και όχι ως μια λύση για να κλείσει μια τρύπα στο πρόγραμμα των καναλιών του, το Αγγλικό ποδόσφαιρο μετατρέπεται αργά αλλα σταθερά στο προϊόν που γνωρίζουμε σήμερα. Σταδιακά έρχεται και ή αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων με τα έσοδα των ομάδων να εκτοξεύονται. Η συνολική στρατηγική και η συναπόφαση ΟΛΩΝ των παραγόντων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο όχι μόνο απέδωσε καρπούς αλλά δημιούργησε ανάπτυξη και προοπτικές. Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός πως το 43% των θεατών στα γήπεδα της Αγγλίας είναι γυναίκες. Επίλογος Ελάχιστα πράγματα άλλαξε η Μάρκγαρετ Θάτσερ στο Αγγλικό ποδόσφαιρο. Μόνο όταν πρότεινε ένας δικαστής, χρηματοδότησε μια κυβέρνηση, υιοθέτησαν οι ομάδες και ανταποκρίθηκαν οι φίλαθλοι άλλαξε η κατάσταση του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Και αυτή η κυβέρνηση δεν ήταν της Μάργκαρετ Θάτσερ.  Αν κάτι έκαναν οι Άγγλοι σωστά είναι ότι εκμεταλλεύτηκαν το διάστημα της τιμωρίας τους για να αλλάξουν τα πράγματα με σχέδιο. Η τιμωρία ως τιμωρία δεν άλλαξε τίποτα! Ο Πίτερ Τέιλορ μάλιστα έγραψε στην αναφορά του για τον νόμο της Θάτσερ πως ήταν “σαν να χρησιμοποιείς βαριοπούλα για να ανοίξεις ένα καρύδι” και πως “αν φέρεσαι στους οπαδούς σαν ζώα, τότε κι αυτοί θα φερθούν αναλόγως”. Το αφήγημα με την Μάργκαρετ Θάτσερ που άλλαξε το ποδόσφαιρο είναι ένας μύθος και σε κάθε περίπτωση αν θέλουμε να αντιγράψουμε κάτι από τη στιγμή που δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας τουλάχιστον ας αντιγράψουμε τα σωστά πράγματα. Ποδοσφαιρικό υστερόγραφο:  Σε κάθε ποδοσφαιρικά πολιτισμένη χώρα οι διαιτητές είναι κομμάτι της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Δεν συμβαίνει πουθενά το αντίθετο και για να μην γίνεται μάλλον υπάρχουν σοβαροί λόγοι. Τώρα αν εμείς θέλουμε και πάλι να πρωτοτυπήσουμε δικαίωμα μας!.

 Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://parallaximag.gr/telika-margkaret-thatser-katharise-to-angliko-podosfairo-mipos-ochi-101356

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Πώς η Μάργκαρετ Θάτσερ προσπάθησε να εξαφανίσει τον χουλιγκανισμό -Οι τραγωδίες, τα λάθη, τα μέτρα

ΚΑΤΕΡΙΝΑ Ι. ΑΝΕΣΤΗ

Eχοντας μόλις συνθλίψει τα σωματεία των μεταλλωρύχων και διαλύσει την απεργία τους, η Θάτσερ δεν πρόλαβε να χαρεί τη νίκη της. Ηρθε αντιμέτωπη με ένα μπαράζ τραγωδιών στα γήπεδα και κλήθηκε αυτή, που σχεδόν αντιπαθούσε το ποδόσφαιρο, να βάλει τέλος στον χουλιγκανισμό.

Ηταν τέλη του 1984 και η Μάργκαρετ Θάτσερ αισθανόταν θριαμβικά. Είχε καταφέρει να καταστείλει τις μαζικές, θρυλικών διαστάσεων απεργίες των ανθρακωρύχων που σάρωναν το Ηνωμένο Βασίλειο. Εβγαινε νικήτρια από την μάχη των μαχών, με την λιτότητα βέβαια να συμπιέζει αφόρητα τις ασθενέστερες οικονομικές τάξεις, την ανεργία να καλπάζει στις εργατικές συνοικίες των πόλεων και τα φαινόμενα βίας στον δημόσιο χώρο -δρόμους και φυσικά στα γήπεδα -να αυξάνονται. Η Θάτσερ όμως δεν έμοιαζε να ασχολείται με το φαινόμενο του χουλιγκανισμού.

Προτεραιότητά της ήταν πάντα η οικονομία και της ήταν αδιανότητο ότι θα έπρεπε να ασχοληθεί σοβαρά με το ποδόσφαιρο, ένα άθλημα που αν και ήταν το εθνικό σπορ του Ηνωμένου Βασιλείου, για την ίδια ήταν αδιάφορο έως ενοχλητικό. Ακόμα και ο διάδοχός της στην Downing Street, ο Τζον Μέιτζορ έλεγε «αν κάτι σίγουρα δεν ήταν η Θάτσερ, τότε αυτό ήταν μια αυθόρμητη φίλη του αθλήματος. Προσπαθούσε περιστασιακά να δείξει ενδιαφέρον και με αίσθημα καθήκοντος πήγαινε σε σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις, όμως πάντα έδειχνε εκτός τόπου και χρόνου». Και όμως αυτό που φαινομενικά ήταν κάτι που οριακά αντιπαθούσε η Μάργκαρετ Θάτσερ, το ποδόσφαιρο, έμελλε να γίνει ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της πολιτικής της κληρονομίας στα 11 χρόνια που έμεινε πρωθυπουργός της χώρας.

Το σημερινό σχεδόν κοσμοπολίτικο περιβάλλον του αγγλικού ποδοσφαίρου, με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να διοικούν τις ομάδες, τα υπερσύγχρονα γήπεδα και τους οργανωμένους οπαδούς, οφείλονται κατά πολύ στις αποφάσεις που πήρε η Μάργκαρετ Θάτσερ ήδη από τους πρώτους πέντε μήνες του 1985.

Οταν άρχισε ο αργός θάνατος του ποδοσφαίρου
Αρχή του αγώνα πάταξης του χουλιγκανισμού ήταν η 15η Μαρτίου του 1984, όταν ξέσπασαν βίαια επεισόδια στον αγώνα της Luton Tower με την Μillwall -μια βραδιά που το ποδόσφαιρο υπέφερε από αργό θάνατο όπως έγραψε τότε η Guardian. H Θάτσερ επηρεαζόταν από τον πρόεδρο της ομάδας Luton Town Ντέιβιντ Εβανς που κέρδισε την εύνοιά της τόσο, ώστε κατάφερε να πετύχει τον τελικό του στόχο: να γίνει βουλευτής του συντηρητικού κυβερνώντος κόμματος το 1987. Η Πρωθυπουργός υιοθέτησε την ιδέα του για τη δημιουργία κάρτας φιλάθλου για τους οπαδούς ώστε να μην υπάρχει πλέον ανωνυμία στις κερκίδες των σταδίων. Μόνο αυτοί θα μπορούσαν να μπουν στα γήπεδα, κανένας άλλος. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες από την αρχή: το αντίστοιχο μέτρο είχε αποτύχει στην Ολλανδία και υπήρχε ο κίνδυνος της δημιουργίας μεγάλων ουρών έξω από τα γήπεδα, άρα και ο φόβος ότι τα επεισόδια θα μεταφέρονταν απλά έξω από τους αγωνιστικούς χώρους.

Στις 11 Μάη το βρετανικό ποδόσφαιρο βουλιάζει στο πένθος στο Valley Parade στο Bradford, όταν ξεσπάει φωτιά και σκοτώνονται 56 οπαδοί. Ηταν η χειρότερη τραγωδία που γνώρισε το βρετανικό ποδόσφαιρο μετά το θάνατο 66 οπαδών στο Ιbrox το 1971. Η χώρα βρίσκεται σε βαθύ σοκ. Την ίδια μέρα στο St Andrew κατέρρευσε ένας τοίχος σε συγκρούσεις οπαδών του Birmingham με οπαδούς της Leeds με αποτέλεσμα να πεθάνει ένας δεκαπεντάχρονος. Ο Ιαν είχε πάει να παρακολουθήσει τον πρώτο επαγγελματικό αγώνα ποδοσφαίρου με τον πατέρα του, που δεν πήγαινε τον γιό του στο γήπεδο επειδή φοβόταν τα επεισόδια από τους χούλιγκανς.

Εξαγωγή χουλιγκανισμού: η περίπτωση του Χέιζελ
Αποκορύφωμα ήταν η τραγωδία στο Χέιζελ των Βρυβελλών στις 29 Μάη του 1985, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της Λίβερπουλ με τη Γιουβέντους. 39 άτομα βρήκαν φρικτό, βίαιο θάνατο. Μισή ώρα πριν αρχίσει ο αγώνας, οπαδοί της Λίβερπουλ παραβίασαν το βαρύ κιγκλίδωμα που τους χώριζε από τους οπαδούς της Γιουβέντους. Εντρομοι οι Ιταλοί άρχισαν να υποχωρούν να στριμώχνονται στον τοίχο πίσω τους. Οι πρώτοι από αυτούς συνθλίβονται σε λίγα λεπτά, ενώ όταν ο τοίχος δεν αντέχει και καταρρέει, δεκάδες ακόμα πεθαίνουν και περίπου 600 τραυματίζονται.

Η Θάτσερ στήνει επί τόπου ένα «δωμάτιο πολέμου» στην Downing Street και δηλώνει ότι για αυτήν το ζήτημα του ποδοσφαίρου είναι πλέον θέμα «νόμου και τάξης». Επιλέγει την λύση του απομονωτισμού: για πέντε χρόνια επιβάλλει τον αποκλεισμό των βρετανικών ομάδων από την Ευρώπη, ενώ ειδικά για την Λίβερπουλ ο αποκλεισμός ίσχυε για έξι χρόνια. Το επόμενο πρωί της τραγωδίας στις Βρυξέλλες, καλεί δημοσιογράφους στην 10 Downing Street για να ανακοινώσει ότι θα ξεριζώσει τον χουλιγκανισμό από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το υπουργικό της συμβούλιο την πιέζει ακόμα και να παγώσει επ’ αόριστον την διεξαγωγή ποδοσφαιρικών αγώνων σε όλη τη χώρα.

Όλα έδειχναν ότι υπαίτιοι της τραγωδίας ήταν οι οπαδοί της Λίβερπουλ. Η Θάτσερ είναι έξαλλη και ξέρει ότι δεν μπορεί παρά να κάνει προτεραιότητά της την πάταξη του χουλιγκανισμού. Η ντροπή από την εξαγωγή του αγγλικού χουλιγκανισμού στην Ευρώπη, το στίγμα και ο αποτροπιασμός από την οικογένεια της Ευρώπης είναι κάτι που δεν μπορεί παρά να διαχειριστεί -όσο αν και ως τότε δεν έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον για τον χουλιγκανισμό που σάρωνε το εσωτερικο της χώρας και συνδεόταν απολύτως με τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του λαού.

Ενα war room στην Downing Street

Το γήποεδο του Χέιζελ στις Βρυξέλλες μετά την τραγωδία / Αp Images
Την πρωταπριλιά του 1984 η Θάτσερ έκανε μια μεγάλη σύσκεψη με όλους τους επικεφαλής των ποδοσφαιρικών οργανώσεων της χώρας και παρουσίασε το πρόγραμμά της που αποτελείτο από έξι σημεία. Κάρτα οπαδού, δημιουργία νέων κιγκλιδωμάτων, κύκλωμα κλειστής τηλεόρασης, προβλέπονται μεταξύ άλλων. Οι επικεφαλής των ομάδων είχαν έξι εβδομάδες περιθώριο για να οργανώσουν τα σωματεία τους, να τιθασέψουν τους οπαδούς. Να γίνουν μέρος του σχεδίου «νόμος και τάξη στο βρετανικό ποδόσφαιρο».

Βέβαια τα γεγονότα δεν έγιναν ακριβώς όπως μεταφέρθηκαν στην Θάτσερ. Δεν ήταν ο χουλιγκανισμός η βασική αιτία της τραγωδίας. Το γήπεδο που είχε σχεδιαστεί στη δεκαετία του 1920 ήταν σαραβαλιασμένο, επικίνδυνο, σχεδόν ακατάλληλο για να φιλοξενεί αγώνες. Μάλιστα ο Πίτερ Ρόμπινσον της Λίβερπουλ, είχε στείλει επιστολή στην UEFA εκφράζοντας τις ανησυχίες του και ζητώντας να διαμορφωθούν ουδέτερες ζώνες στις εξέδρες. «Με ενημέρωσαν ότι τα εισιτήρια της θύρας Ζ θα πουληθούν μόνο σε Βέλγους» σημείωσε ο Ρόμπινσον σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά την τραγωδία. Τελικά, μέσω ταξιδιωτικών πρακτορείων τα εισιτήρια πουλήθηκαν σε Ιταλούς που βρέθηκαν δίπλα στους Βρετανούς. Όλα όσα μπορούσαν να πάνε στραβά, πήγαν τραγικά στραβά εκείνη την ημέρα. Η αστυνομική φύλαξη ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη. Η πρώτη θρυαλλίδα δεν άργησε να εκδηλωθεί: λίγο μετά τις 7 το απόγευμα, οι πρώτοι, λίγοι οπαδοί της Λίβερπουλ αρχίζουν να προκαλούν επεισόδια.

Ενας μόνος αστυνομικός απέναντι στον φανατισμένο όχλο
Ο μοναδικός αστυνομικός που βρισκόταν μεταξύ των δύο ζωνών δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Οπαδός της Λίβερπουλ του άρπαξε το κλομπ και άρχισε να τον ξυλοκοπά. Η κίνηση των Αγγλων εντάθηκε, κινήθηκαν προς το διαχωριστικό πλέγμα και το έριξαν. 29 λεπτά μετά την πρώτη θρυαλλίδα, στις 7.29 το απόγευμα οι Ιταλοί είναι κολλημένοι στον τοίχο που καταρρέει. 39 άτομα είναι νεκρά, από ασφυξία ή επειδή καταπλακώθηκαν. Ο μοναδικός γιατρός που υπήρχε στο στάδιο δεν μπορούσε να δώσει τη στοιχειώδη βοήθεια. Εφιπποι αστυνομικοί μπαίνουν στο γήπεδο και καταδιώκουν φιλάθλους. Χάος και όλεθρος.

Και όμως η UEFA αποφάσισε ότι ο τελικός έπρεπε να διεξαχθεί. Οι παίκτες παίζουν χωρίς να γνωρίζουν ότι τα επεισόδια έχουν εξελιχθεί σε κατακόμβη νεκρών. Το μαθαίνουν μετά. Καταρρέουν. «Μας ανάγκασαν να παίξουμε» λέγαν σοκαρισμένοι οι ποδοσφαιριστές μετά.

Ηταν η στιγμή που ο κυρήχθηκε ο θάνατος του ποδοσφαίρου όπως τον ξέραμε ως τότε, λέει ο λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ Ρόγκαν Τέιλορ που έχει γράψει ότι αν δεν είχε συμβεί η τραγωδία του Χέιζελ δεν θα είχαμε οδηγηθεί στην Πρεμιέρ Λιγκ.  Η Θάτσερ μετά το Χέιζελ σκληραίνει τόσο τη στάση της που φτάνει στην αδιανόητη απόφαση να μειώσει τις ώρες της γυμναστικής στα σχολεία και τη χρηματοδότηση του μαθητικού αθλητισμού.

Μόλις τέσσερα χρόνια μετά, στις 15 Απριλίου του 1989 συμβαίνει μια νέα τραγωδία, αυτή του Χίλσμπορο στο Σέφιλντ. 96 οπαδοί της Λίβερπουλ, μεταξύ τους πολλοί μαθητές, βρίσκουν τραγικό θάνατο στον ημιτελικό μεταξύ Λίβερπουλ - Νότιγχαμ Φόρεστ. Περισσότεροι από 700 τραυματίζονται. Αρχίζει ένας πόλεμος λάσπης και συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών της τραγωδίας για την οποία όπως αποδείχθηκε ευθυνόταν η κακή κατάσταση του γηπέδου, τα ανεπαρκή μέτρα φύλαξης και οι λάθος κινήσεις της αστυνομίας. Βλέπετε, καθώς οπαδοί συνέρρεαν έξω από το γήπεδο δόθηκε η εντολή να ανοίξει η θύρα C. Oι αστυνομικοί, δεν μπόρεσαν να αποκόψουν τη μαζική είσοδο εκατοντάδων παθιασμένων οπαδών. Ακολούθησε όλεθρος.

Οι νόμοι για την αναγέννηση του ποδοσφαίρου
Η Θάτσερ πηγαίνει στο γήπεδο μία μέρα μετά για αυτοψία και σε λίγες μέρες το «συμβούλιο πολέμου» της  προτείνει μια καμπάνια εναντίον του χουλιγκανισμού, τη λεγόμενη «Goalies against Hoolies» με ιδέες όπως να τραγουδήσει εναντίον του χουλιγκανισμού ο Ελτον Τζον, να δώσει συνεντεύξεις η Θάτσερ μαζί με γνωστούς ποδοσφαιριστές κλπ. Επίσης, εισάγει την περιβόητη νομοθετική ρύθμιση «Football Spectators Act» που σχεδίασε ο πραγματικός αρχιτέκτονας της πάταξης του χουλιγκανισμού, ο πρώην ανώτατος δικαστής λόρδος Τέιλορ. Αυτός και όχι η Θάτσερ που επηρεαζόταν από ομάδα συμβούλων της, χωρίς να έχει την γνωστή της πυγμή στην περίπτωση αυτή, ήταν ο αναμορφωτής του αγγλικού ποδοσφαίρου. Οι πρώτες εκθέσεις δείχνουν την εγκληματική αμέλεια και τις τεράστιες ευθύνες της αστυνομίας, αλλά η Θάτσερ αρνείται να το ανακοινώσει εκείνη τη στιγμή τονίζοντας ότι πρέπει να προστατευθεί η τιμή της αστυνομίας, αν και δήλωσε σε χειρόγραφο σημείωμά της ότι σέβεται τα συμπεράσματα των ερευνών.

Ο Τέιλορ επιτέλους δημιουργεί ένα πλάνο δράσης που απαιτεί συντονισμό της πολιτείας, της αστυνομίας, των ποδοσφαιρικών συλλόγων και των συνδέσμων των οπαδών. Κλειστά κυκλώματα καμερών, κατάργηση θέσεων για ορθίους, απαγόρευση πώλησης αλκοόλ, ειδικό προσωπικό ασφαλείας, έκδοση κάρτας φιλάθλου, είναι τα βασικά μέτρα που προτείνει ο Τέιλορ. Οι ποινές είναι βαριές για όσους παραβαίνουν τον νόμο και προκαλούν επεισόδια – αποβάλλονται για πάντα από τα γήπεδα και κατά τη διάρκεια των αγώνων, οι σεσημασμένοι ταραχοποιοί πρέπει να βρίσκονται στο αστυνομικό τμήμα. Ειδικές ομάδες της αστυνομίας κάνουν εφόδους σε σπίτια γνωστών χούλιγκαν. Κάποιοι εισηγούνται στη Θάτσερ να μπουν ηλεκτροφόρα διαχωριστικά σύρματα στα γήπεδα -ευτυχώς δεν γίνεται δεκτή τελικά η εισήγηση. Χρόνια μετά, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας, Ντέιβιντ Κάμερον, ζήτησε «δημόσια συγγνώμη» από τους συγγενείς των θυμάτων για τις ευθύνες της αστυνομίας και τη μη απόδοση ευθυνών.

Τα επεισόδια στα γήπεδα σταματούν. Και μεταφέρονται στους δρόμους των πόλεων του Ηνωμένου Βασιλείου, αφού οι ρίζες είναι βαθιές και ξεπερνούν το ποδόσφαιρο. Ομως το ποδόσφαιρο έχει πια αλλάξει. Τα δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης που πλουτίζουν τους μιντιακούς μεγιστάνες ακόμα περισσότερο αλλάζουν την εμπειρία του σπορ που μπαίνει ανεπιστρεπτί σε μια φάση «εκπολιτισμού», υπακούοντας τις απαιτήσεις πλέον της σύγχρονης αστικής κουλτούρας.

https://www.iefimerida.gr/stories/margkaret-thatser-podosfairo-hoyligkan-metra