Θα αρχίσω από τα θετικά:
Η ομάδα είναι σχεδόν αήττητη σε όλο το Β' Γύρο και σε 7 αγωνιστικές, την ήττα από το Βάζελο έτσι όπως εξελίχθηκε δεν την μετράω. Κατά μέσο όρο έχει φάει στο Β΄ γύρο ένα γκολ ανά αγώνα, πράγμα που αποτελεί τεράστια βελτίωση σε σχέση με το Α' γύρο. Γενικά, και αντικειμενικά μιλώντας η βελτίωση σε σχέση με τον Α' γύρο, προ μουντιάλ είναι τεράστια. Εδώ έχει δίκιο ο Κρίμσον όταν λέει για το Στάικο. Σχεδόν μιλάμε για άλλες ομάδες. Κρίνοντας μέχρι τώρα βέβαια.
Πάμε στα κακά. Σε ένα άλλο ματς τρώμε γκολ από το πουθενά, με δυνατό σουτ, αλήθεια σε πόσα ματς φάγαμε τέτοια γκολ, με απανωτές γλέλες της άμυνας. Η άμυνα δεν έχει ρολάρει ακόμη, έχει βελτιωθεί αλλά έχει ακόμη πολλά θέματα. Δεν γίνεται να είμαστε στο Γενάρη, με παίχτες σαν τον Ερα, Νώντα, Κάρα και η άμυνά μας ακόμη να βρίσκεται συχνά πυκνά σε τρικυμία. Εκεί κάτι έχει πολύ λάθος ο Στάικος εξαρχής.
Και κάτι άλλο εξωαθλητικό. Όσο περνάνε τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι ο Π.Α.Σ. είναι η μόνη πλέον επαρχιακή ομάδα, που όχι απλά υπολογίζει το ΠΟΚ αλλά και την φοβάται. Δυστυχώς οι κακομοίρηδες του Αγρινίου, ότι και να κάνουν, όσο και αν προσπάθησε ο Κωστούλας, ίσως ο καλύτερος Πρόεδρος των τελευταίων 30 χρόνων), όσα εκατομμύρια και αν ρίξουν ( ;;; ) οι Αμερικάνοι δισεκατομμυριούχοι, οι χωρικοί του Αγρινίου θα παραμείνουν θλιβεροί επαρχιώτες. Η Τρίπολη, ομάδα Προέδρων καθαρά, αργἀ η γρήγορα θα έχει την τύχη της Ξάνθης, ο φόφης από τότε που έφυγαν οι Βαρδινογιάννηδες, δεν έχει πιάσει το ζενίθ των επιτυχιών του, της εποχής της τσατσιάς, ούτε κατελάχιστο, η λάρσα αγνοείται.
Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με μια δυνατή διοίκηση, που θα συσπείρωνε τον κόσμο, την πόλη, την Ήπειρο, τους Ηπειρώτες της Αθήνας, το Πανελλήνιο. Πραγματικά είναι πολύ θλιβερό να ξέρεις ότι μπορείς αλλά ο πρόεδρός σου να μην θέλει.
