Η Άννα Διαμαντοπούλου στο iefimerida: «Όχι άλλο δράμα για το άρθρο 16»Στις προγραμματικές δηλώσεις η Κυβέρνηση δια του Π/Θ και του Υπουργού Παιδείας ανακοίνωσε την απόφαση για την άρση της εκπαιδευτικής απομόνωσης της χώρα άμεσα, βασιζόμενη σε νέα νομικά δεδομένα και μακροπρόθεσμα και τελεσίδικα με την προσπάθεια συναίνεσης για την Συνταγματική Μεταρρύθμιση.
Την δεκαετία του 2000 η συζήτηση αυτή ήταν καθαρά πολιτική. Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης ήταν από διστακτική έως αρνητική με τον φόβο εμπορευματοποίησης της Παιδείας.
Η προτεινόμενη Συνταγματική Αναθεώρηση για το άρθρο 16 πήρε χαρακτηριστικά σφοδρής πολιτικής σύγκρουσης μεταξύ ,αλλά και στο εσωτερικό των κομμάτων.
Η συχνά επαναλαμβανόμενη αναφορά ότι ο τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γεώργιος Παπανδρέου δείλιασε ή έκανε πίσω δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με την εξαίρεση βουλευτών που μετριόμασταν στα δάκτυλα ενός χεριού, ήταν αποφασισμένη να μην στηρίξει την πρόταση του προέδρου της. Ήταν προφανές ότι αυτό θα οδηγούσε σε μεγάλη κρίση χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Το 2007 έγραφα σε δημοσιευμένο άρθρο μου στην εφημερίδα TA NEA:
«Η ρητή απαγόρευση της σύστασης ανωτάτων σχολών από οποιονδήποτε φορέα πλην του κράτους συνεχίζει να υπάρχει στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης, όπου η διάχυση της πληροφορίας είναι άμεση και η διάδοση της γνώσης ευχερέστατη. Σήμερα όχι μόνο βιβλιοθήκες Πανεπιστημίων, αλλά και παραδόσεις καθηγητών βρίσκονται στο διαδίκτυο και μέσω αυτού έχουμε παρακολούθηση μαθημάτων και απόκτηση αναγνωρισμένων πτυχίων».
Που να φανταστώ ότι 16 χρόνια αργότερα το 2023 υπάρχουν ακόμα (και μόνο στην Ελλάδα από όλη την ΕΕ) σε σημαντικό τμήμα του πολιτικού συστήματος οι ίδιες εμμονές με το να παρατηρούν τον κόσμο στρέφοντας το τηλεσκόπιο προς τα κάτω και όχι προς τα επάνω.
Με την συναινετική Μεταρρύθμιση του 2011 ο στόχος ήταν η διεθνοποίηση, η εξωστρέφεια, η αξιολόγηση και η ποιοτική αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα έτσι ώστε μεταξύ άλλων την καταστήσει ικανή να αντιμετωπίσει τον όποιο διεθνή ανταγωνισμό. Δώδεκα (12) χρόνια μετά με «πίσω και μπρος» χρειαζόμαστε άλματα.
Την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης , την εποχή που μπορείς να πάρεις πιστοποιήσεις από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου διαδικτυακά η ελληνική νήσος των ΑΕΙ παραμένει απομονωμένη ή για να είμαστε πιο ειλικρινείς στρεβλά ελεύθερη (πολλά κολλέγια δίνουν πτυχία με αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα σε όλες τις χώρες της ΕΕ).
Τα τελευταία χρόνια σεβαστοί Συνταγματολόγοι και κορυφαίοι Νομικοί αναδεικνύουν το ότι η ελευθερία ίδρυσης μη κρατικών αλλά και ιδιωτικών πανεπιστημίων, είναι ενωσιακό θεμελιώδες δικαίωμα.
Το 2018 ο κ. Ιωάννης Σαρμάς ως Αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε ένα πολυσέλιδο κείμενο γι΄ αυτό ακριβώς το θέμα εξηγεί πως ο χάρτης των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ κατοχυρώνει στο άρθρο 14 παρ.3 την ελευθερία ίδρυσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, σε όλες τις χώρες , στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα πανεπιστήμια.
Αντίστοιχα οι διακρατικές συμφωνίες στο άρθρο 28 , δίνουν την δυνατότητα να υπάρξει ίδρυση ξένων πανεπιστημίων που θέλουν να εγκατασταθούν σε κάθε χώρα της ΕΕ.
Η Εθνική Αρχή Ανωτάτης Εκπαίδευσης προφανώς έχει την δυνατότητα να θέσει προδιαγραφές για την λειτουργία όλων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, οι οποίες μπορούν μέσω της αξιολόγησης να ενισχύσουν και να βελτιώσουν και τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, που είναι και το θεμελιώδες ζητούμενο.
Πέρασαν πολλά χρόνια και άγονες προσπάθειες λόγω δογματισμών και πολιτικών σκοπιμοτήτων ώστε να κατανοήσει το πολιτικό σύστημα το μέλλον που έρχεται και που δεν περιμένει κανέναν.
Η ουσία της πολιτικής είναι να δρας υπέρ του εθνικού συμφέροντος σήμερα, αλλά κυρίως να προβλέπεις και να προετοιμάζεις το αύριο.
Μια ευρεία συναίνεση στη Βουλή το 2023 ίσως μας κάνει πιο αισιόδοξους.
*Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι Πρόεδρος του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη – πρ. Επίτροπος ΕΕ – πρ.Υπουργός
https://www.iefimerida.gr/politiki/i-anna-diamantopoyloy-sto-iefimerida-ohi-allo-drama-gia-arthro-16
