Το ημερολόγιο γράφει Σάββατο 6 Μάϊου 2023. Όχι μόνο στα γήπεδα, αλλά σε χίλια μέτωπα, μία από τις πιο περιπετειώδεις χρονιές της σύγχρονης ιστορίας της ομάδας φαίνεται να έχει τελειώσει. Οι καθυστερήσεις κυλάνε, ο αγώνας οδεύει προς το τέλος, οι πιο γρήγοροι έχουν λάβει τις θέσεις στα κατάλληλα πόστα. Οι παλιοί ξεφυσάνε επιτέλους ήρεμοι, οι νεότεροι αναμένουν τα πανηγύρια. Οι οργανωτές φωνάζουν: "Μην ανοίγετε τις πόρτες", τα παραπαίδια τους -μικρά και μεγάλα- έχουν ήδη ανοίξει τα λουκέτα.
Λίγο μετά, μία μεγάλη αγκαλιά χορεύει στη μέση της πόλης. Ψηλότερα απ' όλους, ένα κορίτσι ανεβασμένο στους ώμους να δίνει το τέμπο. Δεν γιορτάζουμε την παραμονή. Η Ιστορία, η ταυτότητα, η φανέλα και το ειδικό βάρος αυτής της μεγάλης ομάδας δεν είναι να πανηγυρίζει παραμονές, αλλά μεγαλύτερες επιτυχίες. Εκείνη τη μέρα, γιορτάζουμε την ανακούφιση. Μετά από τόσες δυσκολίες, τόση προσπάθεια και τόσες άνισες μάχες, γιορτάζουμε που έχουμε επιτέλους το δικαίωμα για μία μέρα να χαμογελάμε.
Μην στέκεστε όμως σ' εκείνη τη μέρα. Γιατί αν έχει κάτι να μας θυμίζει δεν είναι τα πανηγύρια και οι χαρές εκείνου του απογεύματος. Είναι το πείσμα και η πίστη όλης της προηγούμενης χρονιάς. Όσοι ήταν παρόντες θυμούνται. Όσοι πάλεψαν καταλαβαίνουν. Εκείνη η μέρα λοιπόν έχει ένα να μας θυμίσει: Μόνο αν μένουμε ενωμένοι, αποφασισμένοι και δυνατοί μπορούμε να βγαίνουμε νικητές.
Το Σάββατο, οπλισμένοι με αυτή την ανάμνηση, αποφασισμένοι ότι θα βγούμε νικητές, συνειδητοποιημένοι ότι θα παλέψουμε μέχρι το τέλος, θα κατακλείσουμε τη μικρή γωνία που σχηματίζουν οι οδοί της 28ης Οκτωβρίου με την Τσακάλωφ.
Εκεί θα θυμίσουμε πρώτα απ' όλα σε μάς και μετά στους παίκτες μας, ποιοί είμαστε και πόσα μπορούμε να καταφέρουμε όταν παραμένουμε ενωμένοι, αποφασισμένοι και δυνατοί.
Ραντεβού λοιπόν με την περσινή σαιζόν και με την ιστορία μας.
Αύριο, στις 16.30.
