Στον οπαδικό χώρο υπάρχουνε δύο είδη γκρίνιας και κριτικής.
Το πρώτο είδος είναι η γκρίνια ως αυτοσκοπός και είναι η τελική κατάσταση κάθε ατόμου που θέλει να παραμείνει άτομο, να μην βάζει στο νου του και πολλά-πολλά, να μην φέρει ευθύνες για κανέναν άλλον. Αυτό το είδος γκρίνιας συνήθως ξεκινάει με την λέξη «εγώ» και καταλήγει με την φράση αυτοδικαίωσης «σας τα έλεγα». Αυτό το είδος γκρίνιας όταν τα πράγματα πάνε καλά έχει την πλάκα του. Συνδυάζεται ενίοτε με χαλαρό καφεδάκι στα μαγαζιά πέριξ της λίμνης και μπαίνει τελείως στα βαθιά της άγονης βλακείας όταν σερβίρεται το δεύτερο τσίπουρο. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά οδηγεί στην απόλυτη αδυναμία κατανόησης της κατάστασης, στη μιζέρια, στην ξενέρα και τελικά στην απόλυτη παραίτηση. Οπότε, ειδικά στις μέρες μας, η ατομική γκρίνια ως αυτοσκοπός είναι πολύ επικίνδυνο πράμα.
Το δεύτερο είδος «γκρίνιας» είναι όταν η κριτική και ο προβληματισμός γίνονται αφορμή για παρατήρηση, για σκέψη και τελικά για δημιουργική δράση. Η βασική διαφορά της πρώτης με τη δεύτερη γκρίνια είναι ότι τα άτομα που γκρινιάζουν μόνα τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να αναλάβουν και να φέρουν εις πέρας τίποτα δημιουργικό. Η δράση απαιτεί τη συμφωνία πολλών για να επιτευχθεί, και η συμφωνία των πολλών απαιτεί αυτοί οι πολλοί να μην φέρονται σαν άτομα.
Η συλλογική γκρίνια λοιπόν, όταν διατυπώνεται, ξεκινάει με την λέξη «Εμείς». Συνεχίζει με την φράση «επειδή η κατάσταση είναι έτσι όπως είναι», και στις καλές της στιγμές καταλήγει με τη φράση «σκοπεύουμε να». Εάν έχει μείνει σε κάτι να ελπίζουμε ως πυξίδα και ως οδηγό για το μέλλον είναι ακριβώς αυτό το «Εμείς».
Εμείς λοιπόν, τα μέλη του ΣΦ ΠΑΣ Γιάννινα, κοιτάμε την κατάσταση της ομάδας και την βρίσκουμε σε όλα τα επίπεδα τραγική. Όχι σήμερα, όχι χθες, αλλά από όταν ξεθώριασαν και σχίστηκαν τα ιερά εμβλήματα του ΠΑΣ Γιάννινα στο Πανηπειρωτικό και διαπιστώσαμε ότι κανείς απ’ τους ανεύθυνους δεν πήγε να τα φτιάξει. Αυτή η κατάσταση είναι που μας κάνει να σκεφτόμαστε έτσι όπως σκεφτόμαστε. Αυτή η κατάσταση είναι που μας προβληματίζει και αυτή η κατάσταση είναι που μας ωθεί σε νέα λημέρια και με νέες ιδέες για να την αλλάξουμε.
Όταν αρχίσαμε την καμπάνια «Να κάνουμε την πόλη Μπλε» διαπιστώσαμε ξανά ότι αυτή η πόλη και αυτή η ομάδα έχουν μέσα τους μια κρυμμένη τεράστια δυναμική. Την περασμένη Πέμπτη, όσοι βρεθήκαμε στις Ακαδημίες του Ερασιτέχνη στο Σταυράκι, σταθήκαμε ακόμα πιο τυχεροί. Οι εκατοντάδες νεαροί αθλητές με τον Ταύρο στο στήθος, το Πάθος τους για το παιχνίδι με την στρόγγυλη θεά, ο Σεβασμός τους απέναντι στα μέλη του Συνδέσμου που ανέλαβαν να τους μιλήσουν, τα χειροκροτήματα των μανάδων και του πατεράδων τους, τα χαμόγελα και η ευγνωμοσύνη μπρος σε όσους τους μοίρασαν τα λαβαράκια του Συνδέσμου, τα γραμμένα συνθήματα και οι ευχές τους… Όλα τους μας προίκισαν με μία νέα γνώση: Ότι ο θαυμασμός και η αγάπη αυτών των παιδιών για τον ΠΑΣ Γιάννινα είναι αστείρευτος. Ότι ο θαυμασμός και η αγάπη για τον ΠΑΣ Γιάννινα, ανθίζει και μακριά από τους προβολείς των Ζωσιμάδων: στις αλάνες, στις πλατείες, στα σχολεία και στα υπόλοιπα γήπεδα της πόλης. Τελικά, ότι για να φτιάξουμε τον ΠΑΣ Γιάννινα των ονείρων μας, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τα χαμηλά.
Για την Πόλη και το Σήμα στη Φανέλα
Σύνδεσμος Φιλάθλων ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ | 16.04.24
link:
https://www.facebook.com/sfpasgiannina/posts/pfbid02wDptxnawrscGj4xatJsenRHXAAGHZiLu4X5S2QvHAH88Muy8fGb3fgLZcpQjEXVil