Γιατί ασχολούμαστε με τς αλνούς;
Και, με το να τους υπερτιμούμε, προσβάλλουμε πρώτα απ` όλους εμάς τους ίδιους, ομοίως ακριβώς και με το να τους υποτιμούμε...
Δεν μας σκιάζει όπως και δεν μας χαρίζεται κανείς.
Ας βλέπουμε μόνο τη δική μας καμπούρα και ας είμαστε αυτοί που πρέπει, όπου και αν αγωνιζόμαστε...
Τα του οίκου μας είναι αυτά που πρέπει να σιάξουμε. Όλα τ` άλλα θα έρθουν, ΟΠΟΙΟΝ και αν έχουμε απέναντί μας, όποιο ΠΑΡΑΚΕΝΤΡΟ και όποια ΕΛΛΗΝΟΜΠΑΡΣΤΕΛΟΝΑ...
Ασχολούμαστε με ΑΛΛΑ, ενώ έχουμε μπροστά μας δρόμο μέχρι να καταλήξουμε στο που θα παίζουμε του χρόνου.
Και, οκ μπορεί οι περισσότεροι να θεωρείτε βέβαιο τον υποβιβασμό.
Αν όμως. λέω ΑΝ, κερδίσουμε στο Ηράκλειο - συμβαίνουν ενίοτε και αυτά, ποτέ δεν ξέρεις - υπάρχει κάποιος από εμάς που πιστεύει ότι, μετά δεν θα κερδίσουμε την Τρίπολη στο γήπεδό μας;;; Και μετά;
Είμαστε διασωληνωμένοι, το παλεύουμε όπως το παλεύουμε - οκ, όχι με τον ιδανικότερο τρόπο - και πριν "καταλήξει" ο ασθενής, κουβεντιάζουμε για το πιο φτηνό νεκροθαφτάδικο και τα χωράφια που θ` αφήσει ο, πριν καν πεθάνει, "μακαρίτης" ...
Θα πέσουμε τη στιγμή που μαθηματικά δεν θα έχουμε την παραμικρή ελπίδα... Όταν θα μας λείπει οριστικά μισός βαθμός για να σωθούμε. Και για πέσουμε θα πρέπει να μας νικήσουν οι άλλοι, αν δεν έχουμε οι ίδιοι ηττηθεί από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Και αν το ετοιμόρροπο κάστρο δέχεται και την χαριστική βολή από τα μέσα του, από τους ίδιους τους υπερασπιστές του, θα είμαστε πάντα και μόνιμα "ΠΕΣΜΕΝΟΙ" είτε παίζουμε στην Α΄Εθνική, είτε παίζουμε στη Β', όπου και με όποιον άλλο και αν αγωνιζόμαστε...