Όταν παλεύεις για το λίγο, θα χάσεις και το ελάχιστο...
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας μας, όπως αποδείχθηκε και στο πιτσούνι city, είναι η φοβική μιζέρια της, το γεγονός ότι, τα δύο τελευταία χρόνια, γυρίσαμε σαν νοοτροπία, πολλά χρόνια πίσω, πριν το 2012...
Τότε εμφανίστηκε στα μέρη μας ένας προπονητής, με χρόνια πρωταθλητισμού πίσω του, ξεπερασμένος μαθες, που μπορεί τεχνικά να μην ήταν και ο καλύτερος, ούτε καν καλός ίσως, αλλά άλλαξε το τσιπάκι της νοοτροπίας της ομάδας. Ο Αγγελάρας μας φύτεψε την ιδέα του να "παλεύεις για το περισσότερο", να μην τρέμεις μπροστά σε κανένα "κολοσσό", να παίζεις για τη νίκη και να μην αρκείσαι στην ικανοποίηση ότι έχασες μόνο 2-0 από τους "μεγάλους" - μη χέσω - του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτή ήταν η παμμέγιστη κληρονομια του στον ΠΑΣ.
Αυτό λειτούργησε αρκετά χρόνια, μέχρι και τη χρονιά του Μεταξά...
Οι δύο "γερμανοί" προπονητές μας, μπορεί να μην είχαν κάνει πρωταθλητισμό, αλλά είχαν τη νοοτροπία "δεν φοβάμαι κανένα", δεν "θέλω να είμαι αρεστός", και μέσα στο ματς "θα σας γαμήσω ότι έχετε και δεν έχετε, και ας χάσω"... Και όταν αδικούνταν δεν φοβόντουσαν να το πουν... Με παίκτες όχι πολύ καλύτερους από τους τωρινούς, μέσα στο ματς πατούσαν τους αντιπάλους στο λαιμό, και "χαριεντίζονταν" με τον αντίπαλο μόνο πριν ή μετά το παιγνίδι...
Γελάγαμε με τον Σναιντα - πόσο σε πεθύμησα φέτος αγόρι μου - με τον Γκαρντάφσκι και δεν καταλάβαμε ποτέ την αξία του Στάνκο - δεν υπολογίσαμε ποτέ πως έδειχνε δίπλα του ο Καραχάλιος... Όλοι αυτοί και τα άλλα παιδιά μαζί τους, δεν δίσταζαν να τσαμπουκαλευτούν, να κάνουν το ματς "αίμα και άμμο"...
Τώρα, κάνουμε hi five με τον τζαβέλλα αμέσως μετά το γκολ που μας έβαλε και τα καραγκιοζιλίκια του, σηκώνουμε και χαιδεύουμε τον κάθε μάνταλο, μετά το φάουλ που μας "έκλεψε" από το οποίο φάγαμε και γκολ, ζητάμε 1000 συγγνώμες από το κάθε "αστέρα" φορτούνη που τον μαρκάραμε με τρόπο ενοχλητικό για εκείνον.
Αυτή η γαμημένη νοοτροπία που μας "καβάντζωσαν" τα δύο σούργελα και οι δύο "προπονηταράδες" της τελευταίας διετίας είναι που μας σπρώχνει στον γκρεμό και μας απελπίζει ... Έφτασα στο σημείο ρε πούστη μου να αναλογιστώ τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αν είχαμε έστω στα 10 τελευταία παιγνίδια (με τα play outs) τον Αναστο που σκέφτεται και λειτουργεί αλλιώς... Κατάντια, το ξέρω...
O τελευταίος κοουτσάρας μας, ο τωρινός ντε, τα έριξε όλα στο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ - ΑΤΟΜΙΚΟ λάθος που δεν γιατρεύεται, δίνοντας στεγνά τους παίκτες του... Ωραίος, να τον χαιρόμαστε... Με ποια σειρά είπαμε ότι πηδούν τα ποντίκια από το πλοίο που βυθίζεται;;;
Δεν μας λέει όμως γιατί η ομάδα παρουσιάζεται τόσο φοβική, εν προκειμένω επί δικής του θητείας, αφού αυτός είναι ο προπονητής εδώ και μήνες...
Τερματοφύλακες που φοβούνται να πιάσουν τη μπάλα, αμυντικοί που φοβούνται ακόμη και να τη "σκαπεντήσουν" από την περιοχή μας. Σε όλα τα ματς, γίνονται μέσα στην περιοχή μας κόντρες και άλλες κόντρες που συνήθως ευνούν τους αντιπάλους και η μπάλα εκεί να μην απομακρύνεται με τίποτα... Μέσοι που τρέμουν να βγάλουν τη μπάλα μπροστά, παίζοντας μόνο πίσω και κυνηγοί που "χέζουν το βρακάκι" τους μπροστά στην αντίπαλη εστία...Πόσα γκολ θα είχαν βάλει στη θέση τους ακόμη και οι "φονιάδες" της Δαφνούλας... Ο Λεο προχθές είχε το τέρμα μπροστά του και έβγαινε πιο δεξιά για να τη γυρίσει σε κάποιον άλλο... Ποιον άλλο, τον Παμλίδη που πάνω στη γραμμή να είναι, από ανασφάλεια μπορεί να τη στείλει πλάγιο άουτ.
Εχετε κάνει τους Αργεντίνους Ροζάλες αόρατους και τους Ουρουγουανούς Τζίνο φλώρους και λιπόψυχους... Τι έχετε φτιάξει ρε...
Εσύ, αγαπητέ κόουτς τι έχεις κάνει γι` αυτό; Όπως αποδεικνύεται, τίποτα...
Γιατί δεν το δούλεψες;;; Να σου πω εγώ... Γιατί είσαι της ίδιας δουλοπρεπούς νοοτροπίας... Της μιζέριας, του τσίμα τσίμα και του λίγου, και κυρίως του να τα έχουμε με όλους καλά, να μην ξασηκώνουμε και ανάβουμε φωτιές, να μας έχουν στα υπόψη και άλλοι για μετά τα Γιάννενα μωρέ...
Μαζί με τον προηγούμενο "πουθενά", υπό τις ευλογίες των παιδιών της Χαρίκλειας, οι πέντε έχετε χωρίσει τα παιγνίδια σε αυτά που "χτυπάμε" και σε αυτά που δεν..., και το `χετε ρίξει όλοι μαζί - η αλήθεια είναι περισσότερο εσείς οι τεχνικοί "μέντορες" - στις δηλώσεις και στα λόγια του αέρα, προσπαθώντας να περισώσετε την πάρτη σας - μαλάκα μου θα τρελαθώ, ο πρώην είχε το θράσος να εμφανιστεί και να διατρανώσει την αισιοδοξία του ότι θα τα καταφέρουμε, μολονότι στο δεύτερο γύρο δεν μαζέψαμε τους βαθμούς που μάζεψε αυτός πέρυσι...
Αυτοί είστε, και έχετε κάνει και την ομάδα σαν τα μούτρα σας...
Πέντε άτομα στο σύνολο, μας έχετε γαμήσει τα Σαββατοκύριακα - προχθές μετά το παιγνίδι, αισθανόμουν πόνο στην καρδιά, και ανησύχησα γαμώ το κέρατό μου... Δεν σας χρωστάμε σούργελα... Εσείς μας χρωστάτε, ακόμη και για την αφορμή που σας δίνουμε να ζείτε, να περιφέρετε τα σαρκία σας, σερνάμενοι, χαμερπείς, να υπάρχετε στις ζωές μας...
Πέντε άτομα να γαμάνε την ψυχολογία και τα νεύρα μιας πόλης και μιας περιοχής χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και χιλιάδων ανθρώπων στα πέρατα της Ελλάδας αλλά και του κόσμου. Ξαδερφάκι μου από την Αυστραλία, μου μαύρισε την ψυχή ακόμη περισσότερο με τον πόνο του...
Δώστε το κουμάντο στον Εραμούσπε μπας και καταφέρει να μπολιάσει με "αρχίδια" τους υπόλοιπους... Κομμένες οι χειραψίες, οι αγκαλιές και τα γελάκια μέσα στο παιγνίδι. Αυτά μόνο πριν και μετά... Το ματς πρέπει να το δείτε σαν πόλεμο, ΤΕΛΟΣ...
ARGENTINA:μετά το ματς θα αγκαλιαστούμε, θα χωρατέψουμε... Μέσα στο ματς ΘΑ ΣΕ ΛΙΩΣΩ και σένα και τα καπνά σου... Μετά θα σε κεράσω και μια μπύρα, να θυμηθούμε γελώντας αν μπορείς, τι σου έκανα - ποδοσφαιρικά έτσι, μην παρεξηγηθώ, όχι αλητείες που τις σιχαίνομαι... Αντρικά και στα ίσα...
Εδώ που έχουμε φτάσει, δεν μετρούν ούτε τα συστήματα, ούτε οι τεχνικές ικανότητες των παικτών τόσο...
Εμείς, για μια κόμη φορά εκεί θα είμαστε... Δίπλα, κοντά, πλάι σας... Εσείς φροντίστε να μην λείψετε...
Αι σιχτίρ, επιτέλους σηκώστε το κεφάλι και δείτε ψηλά τον ορίζοντα ρε, τον ουρανό...
Όσο κοιτάτε μόνο κάτω, στα πόδια σας, το μόνο που κάνετε είναι να προσπαθείτε να μην πατήστε τις σκιές σας και τελικά να πέφτετε, να σωριάζεστε...
Τα έχει πει ο Μοντέζ: τραβάς μια γραμμή στο γήπεδο και λες στον αντίπαλο, ΩΣ ΕΔΩ...
SORRY για το μακροσκελές... Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη...