Οι τρεις καλές χρονιές του εκλιπόντος ΧΒ θα πληρωθούν χρυσάφι.
Ίσως και με μια εικοσαετία μιζέριας.
Ο άνθρωπος μας διέλυσε κυριολεκτικά. Και τώρα μας εκδικείται, αφήνοντας την ομάδα στους αποτυχημένους κληρονόμους του, που έφεραν τη διάλυση στην ομάδα.
Εδώ που τα λέμε δεν ήταν πολύ δύσκολο να έρθει η διάλυση. Μια αποτυχημένη χρονιά, ένας άσχετος στο τιμόνι της ομάδας για 12 μήνες και η ομάδα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Εξάλλου δεν έχει ούτε γήπεδο ούτε βοηθητικά ούτε ακαδημίες ούτε υποδομές ούτε μπουτίκ ούτε σχέσεις με τον κόσμο ούτε ιδιαίτερες σχέσεις με τις τοπικές επιχειρήσεις.
Δεν υπάρχει κάτι κιόλας να πουληθεί για να ρεφάρεις. Έως πέρυσι η ομάδα στηριζόταν στον ένστικτο επιβίωσης του συγχωρεμένου. Αναπαρήγαγε το ίδιο αδιέξοδο μοντέλο αλλά η κατάσταση τσούλαγε.
Όποιος όμως μας σύγκρινε με τις υπόλοιπες ομάδες, όποιος έβλεπε τις εξελίξεις σε χωριά στυλ αγριμίου, όποιος αναρωτιόταν για τα χρέη, τη συνδεδεμένη εταιρεία, την αποστροφή του κόσμου στο πρόσωπο του συγχωρεμένου, τη μη σύνδεση με την τοπική κοινωνία, την έλλειψη ακαδημιών, τις ελάχιστες σχέσεις με την τοπική επιχειρηματική κοινότητα και τέλος την απουσία οποιουδήποτε οράματος, καταλάβαινε ότι αυτή η υπόθεση μπορεί να καταρρεύσει από ένα τυχαίο γεγονός.
Τώρα μετά το θάνατο του ΧΒ όλα αυτά ήρθαν να σκεπάσουν τους εντελώς ακατάλληλους κληρονόμους του.
Δεν ξέρω αν αυτοί φταίνε πιο πολύ από τον πατέρα τους. Δεν μπορούν τα παιδιά, δεν έχουν τις ικανότητες να διοικήσουν το καράβι, το έριξαν στα βράχια. Έως εκεί μπορούν.
Τώρα όλα πέφτουν σαν χάρτινος πύργος. Όλοι τα ξέραμε, όλοι τα βλέπαμε, πολλοί τα λέγαμε.
Δυστυχώς όμως κυριάρχησε η άποψη καλά είμαστε, τι μας λες τώρα, βρες αγοραστή κ.ο.κ..
Κυριάρχησε η επαρχιωτίλα, η βλαχιά, η κουτοπονηριά, η βλακεία, η έλλειψη θάρρους, η ανάθεση των ευθυνών, το ελάχιστο δυνατό. Και κυριάρχησε από όλους. Το έβλεπες εδώ μέσα από παιδιά που ξέρεις ότι αγαπάνε γνήσια αυτή την ομάδα. Το έβλεπες από δημοσιολόγους, από το βρυκ και την κλίκα του, από τον απλό κόσμο στο γήπεδο.
Γνωστά όλα αυτά θα μου πείτε και έχουν αναπτυχθεί πολλές φορές. Τι κάνουμε τώρα, είναι το θέμα, που βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής, ένα κατώφλι πριν τη διάλυση.
Νομίζω ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, μάλλον από Σεπτέμβρη, είναι μια προσπάθεια σωτηρίας-επανεκκίνησης του κόσμου της ομάδας, που είναι ο μόνος παράγοντας που μπορεί να σώσει την κατάσταση.
Δεν ξέρω ποιος θα αναλάβει αυτό το τιτάνιο έργο της επανεκκίνησης. Αυτοί που θα το κάνουν όμως αν το κάνουν επιτυχημένα θα έχουν λόγο την επόμενη μέρα. Για να το κάνουν όμως επιτυχημένα πρέπει να κοιταχθούν καλά στον καθρέπτη και αφού σκοτώσουν τη μιζέρια που έχουν μέσα τους να ριχτούν στον αγώνα.
