Ο Αλέκος όμως εκτός από συνεπής αγωνιστής, υπήρξε ένας πολύ ωραίος τύπος, γλυκός, κεφάτος και ανοιχτόκαρδος, σοβαρός αλλά όχι σοβαροφανής, αντικονφορμιστής και λαϊκός. Στοργικός πατέρας του Μάρκου και της Έλλης, παθιασμένος σύντροφος της δικιάς μας Μυρτώς Μπολότα.
Τον Αλέκο μας δεν θα τον ξαναβρούμε στον Τσέλιγκα, στη θύρα των οργανωμένων του ΠΑΣ Γιάννινα, στις ατελείωτες ζυμώσεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, στα μικρά και μεγάλα κινήματα. Θα παραμείνει όμως παρών στα πιο φωτεινά μέρη της ζωής μας.
Από νωρίς το πρωί η είδηση για το θάνατο του FTLA συντάραξε τους φίλους.
"Συλλεκτικό μέλος του φορουμ" τον αποκάλεσε κάποτε χαριτολογώντας ο Φετούλας, συλλεκτικό κομμάτι της μεγάλης οικογένειας εκεί πάνω από σήμερα.
Καλό ταξίδι Αλέκο και καλό κουράγιο στην οικογένειά σου και τους ανθρώπους που αγάπησες.
Καλό κουράγιο και στους φίλους, την άλλη οικογένεια εκεί κάτω...
"Όλο έχουμε καιρό, λέμε, όλο έχουμε καιρό..."