Καλησπέρες μετά από καιρό.
Νομίζω όλοι μας αντιλαμβανόμαστε την διαρκή ανάγκη για μια ελπίδα. Ο κόσμος άκουσε πως με το ΣΥΡΙΖΑ έρχεται και ακολούθησε. Προφανώς και μεταξύ της πιο μαύρης κοινοβουλευτικής δεξιάς που πέρασε, η συγκεκριμένη ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Όχι όμως ορθολογικά, αλλά τυφλά-οπαδικά-θρησκευτικά. Γι'αυτό και οι ροζ ελπίδες είναι σαθρές. Σαθρή η αλλαγή, αφού από συγκυβέρνηση με κορμό τη δεξιά και τσόντα τη σοσιαλδημοκρατία, πήγαμε σε συγκυβέρνηση με κορμό τη σοσιαλδημοκρατία και τσόντα την δεξιά. Όχι Γιάνης, Γιανάκης.
Πάνε 2 βδομάδες ΣΥΡΙΖΑ, ήτοι 14 ημέρες. Δεκατέσσερις από τις εκατό που ζήτησαν από τη Θεσσαλονίκη, σαν τον Γιώργο Παπανδρέου. Εκατό μέρες που θα γίνουν διακόσιες και τριακόσιες. Θα γίνουν όσες θα θέλει ο καθένας τους γιατί παρέλαβαν καμμένη γη, γιατί η αριστερή πλατφόρμα ενοχλήθηκε, γιατί οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι αναγκαίο καλό. Τα αφεντικά κι οι εφοπλιστές όμως, θα συνεχίζουν να πίνουν το αίμα του λαού, όπως τους διαβεβαίωσε και ο Σταθάκης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων θα παραμένει στο απυρόβλητο, ενώ το ΝΑΤΟ θα είναι κι αυτό αναγκαίο καλό.
Προσωπικά αδιαφορώ γιατί "
ήταν ψεύτικα". Ο κόσμος όμως που πάλι πίστεψε πως μπορεί να ζήσει καλύτερες μέρες, δίχως να παλέψει; Εν τάχει, προεκλογικά έλεγε η κυβέρνηση της "αριστεράς" (και καθόλου της προόδου) για βασικό μισθό στα 751€. Ωραία. Απέφευγε όμως να μιλήσει για κατάργηση των ατομικών συμβάσεων. Δεν τολμούσε να μιλήσει για τα 4ωρα που μας τρώνε τη ζωή. Και πρόσθεσε το κερασάκι, που ήταν οι "ισοδύναμες" φοροελαφρύνσεις προς τις επιχειρήσεις και τα αφεντικά. Προεκλογικά μίλησε για επανασύσταση της ΕΡΤ, το τοπίο όμως παραμένει θολό. Προεκλογικά μας είπανε για επαναφορά της 13ης σύνταξης, αποσιωπώντας το γεγονός πως μιλάνε για συντάξεις κάτω των 700€ και κάνοντας γαργάρα τη 14η σύνταξη. "
Ήταν κάλπικα.."
Ερχόμενοι στο μετεκλογικό σύνδρομο άνοιας κάθε κυβέρνησης ακούμε τον δεξιό(;), τον ψεκασμένο(;),τον τέλος πάντων φασίστα Καμμένο να επιβεβαιώνει μια συμφωνία από καιρό. Δεν μπορείς να αυτοαποκαλείσαι αριστερός και να μιλάς ακόμα για κυβέρνηση της "αριστεράς". Μάλλον είσαι κι εσύ ψεκασμένος. Αλλά τι να περιμένεις από έναν ΣΥΡΙΖΑ που μπροστά στην κυβερνητική καρέκλα, πήρε παραμάσχαλα (ενδεικτικά) την εθνόκαυλη Ραχήλ και την sex and the city Θεοδώρα Τζάκρη;
Ακούμε τον Πάνο (Κόκκινο) Καμμένο, ο οποίος εντελώς συμπτωματικά (αλήθεια ρε) ανέλαβε το πιο μιζαδόρικο υπουργείο, να αρνείται την παροχή ιθαγένειας σε μετανάστες. Είδαμε τον Γιάννη Πανούση να θαυμάζει το φράχτη στον Έβρο. Ακούσαμε τον Γιάνη Βαρουφάκη να συμφωνεί στο 60% του τέως μνημονίου (νυν πρόγραμμα). Μάθαμε πως ο ΝικοΚοτζιάς λεοντάρισε όσο χρειαζόταν απέναντι στους ευρωπαίους εταίρους για τη Ρωσία, αλλά τελικά δεν είναι το "κακό παιδί της ΕΕ". Και δώσε άλλους 6 μήνες εμπάργκο στα αγροτικά προϊόντα της Ελλάδας από τη Ρωσία. Ακούσαμε πως θα παγώσουν ιδιωτικοποιήσεις του ΟΛΠ, της ΔΕΗ, γαργάρα όμως πως για τον ΟΛΠ ακολουθούν τη γραμμή του Δημάρχου Πειραιά, δηλαδή τη γραμμή Μώραλη, δηλαδή τη γραμμή Μαρινάκη. Γαργάρα πως η ΔΕΗ θα παραμείνει μετοχική και θα βασίζει τη λειτουργία της στα κέρδη και στα υπερκέρδη. Η πλάκα είναι πως παραδείγματα θα προκύπτουν μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα (σαν τα μνημόνια που έσκιζε ο Σαμαράς).
Το θέμα είναι, εμείς που αποτελούμε το πόπολο πως τα δεχόμαστε και πως απαντάμε; Αραχτοί σε έναν καναπέ ΙΚΕΑ δεν θα είναι του γούστου μας. Αυτά αρμόζουν σε όσους ήταν απεργοσπάστες ή απλά περίμεναν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αποδεχόμαστε τη λογική του μικρότερου κακού με ψευτοδιλήμματα. Είδανε πως δε βγαίνει το μίγμα πολιτικής της ΕΕ (εδώ τα σπάσανε Γάλλοι και Ιταλοί με τους Γερμανούς) και στρεφόμαστε σε πιο σοφτ καταστάσεις με επιρροές Ομπάμα. Συνεπώς δε μας αρμόζει να αναθέτουμε τις ελπίδες μας σε κυβερνητικές αυταπάτες. Αγώνας διαρκείας, μέσα από τα σωματεία, τις γειτονιές μας, τους χώρους που ζούμε. Να μπλοκάρουμε ο,τι μας ετοιμάζουν και να πάρουμε πίσω αυτά που με αίμα είχαμε κερδίσει. Αταλάντευτα μαζί με τα ταξικά σωματεία, που με αξιοπρέπεια και επίγνωση της κατάστασης αντιπαλεύουν αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, το καπιταλιστικό. Όπως οι ήρωες της Χαλυβουργίας, της Κόκα Κόλα, των Τσιμέντων Χαλκίδας και πολλοί άλλοι. Σε διλήμματα φόβου ή "ελπίδας", απαντάμε με αλλαγή τάξης στην εξουσία. Αυτός είναι ο εφιάλτης τους.
ΚΚΕ γιατί θέλω να στηρίζω το ίδιο κόμμα με τον Σιφωνιό και όχι με τη Γιάννα.
η Ακρόπολη είναι ομορφότερη όταν διαολοστέλνει τους φονιάδες.
Αντί υστερόγραφου,
Η μεγαλύτερη πολιτική απάτη μετά το 1980 είναι το ΚΚΕ.
Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε... έναν καλό είχαν και τον ξαπόστειλαν.
Ο Νίκος Μπογιόπουλος είναι μέλος του ΚΚΕ, ενεργό στο εργατικό κίνημα, εκφράζει τις απόψεις του ΚΚΕ και εκφράζεται από το ΚΚΕ. Δε θεωρείς λίγο παράδοξη την πρώτη σου πρόταση; Μία σύγχυση υποβόσκει πάντως..